Wyrażenia dźwiękonaśladowcze. Słucham i uczę się mówić

Wyrazy dźwiękonaśladowcze pełnią ważną funkcję w rozwoju małego człowieka. Stanowią podstawowy kanał komunikacji dziecka z otoczeniem i budują jego pierwszy skuteczny system językowy. Dźwiękonaśladownictwo pozwala nie tylko nazwać przedmioty, zwierzęta i zjawiska, ale również opisać czynności i opowiedzieć całe historie. Poprzez onomatopeje maluch ćwiczy swój aparat mowy, artykułując większość głosek i sylab. Książeczka “Słucham i uczę się mówić. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze.” to realna pomoc dla dzieci z wadami wymowy, z zaburzeniami rozwoju i genetycznymi, opóźnionym rozwojem mowy i z różnymi zaburzeniami komunikacyjnymi. To także skuteczna terapia wspierająca dla dzieci z afazją, alalią oraz dzieci niedosłyszących. Trudności komunikacyjne dotyczą także dzieci dwujęzycznych - wówczas wiele dzieci ucieka się w mówienie onomatopejami.

Program ćwiczeń zakłada trening umiejętności artykulacyjnych i komunikacyjnych. Praca z książeczką wyrabia w dziecku zdolność koncentracji uwagi i przybliża do nauki czytania według metody symultaniczno-sekwencyjnej. Bardzo ważna jest systematyczność - by zmaksymalizować efekty, ćwiczenia powinny być wykonywane codziennie i trwać około 6 minut. Warto uwzględnić ten czas w codziennym grafiku i zadbać o to, by dziecko wcześniej się wyciszyło. Koncentrację i skupienie znacznie poprawia odsłuchiwanie płyty CD z wyrażeniami dźwiękonaśladowczymi przy użyciu słuchawek. Dziecko jest wtedy odizolowane od pozostałych bodźców dźwiękowych, wywołujących szum komunikacyjny.

W pakiecie z książką znajduje się płyta CD z nagranymi dźwiękami, które maluch ma powtarzać i ćwiczyć artykulację. Sama książeczka składa się z 24 stron, a historię którą przestawiają bardzo łatwo opowiadać, wykorzystując przyswojone wcześniej wyrażenia dźwiękonaśladowcze. Sprawdź także podobny tytuł autorki "Samogłoski i wykrzyknienia. Słucham i uczę się mówić".

Prof. dr hab. Jagoda Cieszyńska to logopeda, psycholog i profesor Katedry Logopedii krakowskiego Uniwersytetu Pedagogicznego. Od lat zajmuje się pracą terapeutyczną i badaniami naukowymi nad zaburzeniami mowy. Stworzyła Metodę Krakowską, czyli cały system działań obejmujących stymulację funkcji poznawczych. Opanowanie umiejętności nazywania czynności, cech, rzeczy i osób opiera się na trzech fundamentach: powtarzaniu, rozumieniu i nazywaniu. Materiały dydaktyczne jej autorstwa pozwalają w szybkim stopniu dostarczyć dzieciom wiedzę, którą z powodu swoich zaburzeń nie mogły samodzielnie zdobyć.