Ziemia obiecana

Powieść, wydanie albumowe z obrazami z życia miasta Łodzi początków XX wieku.
Ziemia Obiecana to jedna z najwybitniejszych powieści Władysława Reymonta, po Chłopach najczęściej tłumaczona na języki obce i filmowana. Materiały do niej autor zaczął zbierać w 1896, przebywając przez blisko rok w mieście Łodzi. Dzieło było publikowane w latach 1897-1898 na łamach Kuriera Warszawskiego (osobno książkę wydano w roku 1899). Bohaterem tego studium jest miasto kapitalistyczne, jakim wtedy stawała się Łódź. Władysław Reymont porównał ją do monstrum, niszczącego zwykłych ludzi, a z drugiej strony wykrzywiającego psychicznie właścicieli wielkich fortun. Tematem powieści jest mechanizm robienia pieniędzy przez jej trzech bohaterów, z których jeden jest Polakiem (Karol Borowiecki), drugi Niemcem (Max Baum), trzeci Żydem (Moryc Welt). Różnice pochodzenia i obyczajów nie dzielą ich, wręcz przeciwnie - przyjaciele wykorzystują je dla skutecznego działania i wygrywania z konkurencją. Razem zakładają fabrykę, łączy ich wspólny interes, wspólne poczucie, że należą do grupy Lodzermenschów.
Mimo zawartej krytyki społecznej Ziemia Obiecana jest nie tylko manifestem politycznym. Plastyczny i naturalistyczny obraz Łodzi i jej mieszkańców jest przykładem antyurbanizmu Reymonta, jego umiłowania przyrody oraz przeciwstawiania naturalnego środowiska chłopskiego i wiejskiego (jego obyczajów, systemu wartości) patologicznemu środowisku miejskiemu. Ironiczny tytuł tej powieści stał się w Polsce publicystycznym określeniem Łodzi, z czasem pozbawionym pejoratywnego odcienia.