W stronę pułapki. Motyw podróży jako wyróżnik kompozycyjny w wybranych utworach 2. połowy XX wieku

Rozważania Autora dotyczą sposobu realizacji i semantycznych konotacji jednego z najczęściej wykorzystywanych motywów literackich - motywu podróży (także drogi). Można zaryzykować twierdzenie, że - również za sprawą kultury masowej - motyw ów stał się wręcz dominujący w całej współczesnej mediosferze, specjalnie zaś w jej warstwie narracyjnej czy fabularnej. W tym kontekście książka Macieja Pabiska podejmuje jeden z najaktualniejszych wątków w dzisiejszej refleksji kulturoznawczej. Na korzyść publikacji trzeba dodać, iż refleksja ta dotyczy jednak głównie pozaliterackich tekstów kultury (powstaje np. wiele rozpraw o tzw. kinie drogi), przy pewnym niedostatku opracowań na temat współczesnych realizacji motywu podróży (drogi) w beletrystyce (poza tą, skierowaną do młodego odbiorcy). W tym sensie propozycja wypełnia istotna lukę w refleksji literaturoznawczej.

Książka nie jest ani podręcznikiem, ani kompendium wiedzy o literaturze danego okresu, lecz zapisem osobistego doświadczenia lektury wrażliwego Czytelnika, a zatem - jak wszystkie książki krytycznoliterackie - wykorzystuje autorską perspektywę, korzysta z prawa do wyboru. Z pewnością brakuje dziś na rynku wydawniczym podobnych mówieni [].

dr prof. Witold Bobiński, prof. UJ (z recenzji)

Tytuły rozdziałów nawiązujące do kolejnych etapów podróży, starannie dobrane motta, które nie są tylko erudycyjnymi ozdobnikami, lecz ujawniają istotne aspekty podróżowania lub perspektywy, z których należy dokonać ich oglądu, podkreślanie ciągłości tekstu-opowieści przez płynne przechodzenie od tekstu głównego do tytułu kolejnego podrozdziału [], wszystko to czyni tekst atrakcyjnym dla potencjalnego Czytelnika.

dr hab. Magdalena Bąk, prof. US (z recenzji)