Proszę bardzo

„Proszę bardzo” to autobiografia najwybitniejszej w Polsce znawczyni sztuki. Jej przewodnik pt. „Sztuka w Polsce 1945-2005” stał się kanonicznym i jedynym takim opracowaniem, jaki wydano do tej pory. Anda Rottenberg za opowieść o  swoim życiu otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike 2010 oraz do Nagrody Literackiej Gdynia 2010. Obecne wznowienie ukazało się nakładem Wydawnictwa Marginesy.

Ciekawe pochodzenie i życiorys obfitujący w wydarzenia mogące stanowić historię co najmniej kilku osób składają się na poruszającą lekturę. Rottenberg, zawieszona między tradycją żydowską ojca a światem bogatego mieszczaństwa dawnej Rosji po stronie matki, szuka własnej tożsamości tworząc drzewo genealogiczne, sagę rodzinną w której życie codzienne przeplata się z wydarzeniami historycznymi. Narodziny w Rosji, dorastanie w Legnicy ("Małej Moskwie"), stopniowe odnalezienie swoich przodków, nieudany związek, kariera zawodowa. Niczego nie retuszuje. Nie przemilcza faktu,  że wujek był pionierem i komsomolcem. Wspomina o skandalu obyczajowym, jaki wybuchł tuż po ślubie jednej z ciotek. Opowiada przy tym niezwykłą historię łagrową o znajomości swoich przyszłych rodziców. Z fragmentarycznych relacji, z dokumentów urzędowych usiłuje wydobyć informacje o konkretnych osobach, które zginęły w obozach koncentracyjnych i gułagach.

Autorka, nawet jeśli pisze o sobie, to zawsze z jakiegoś powodu, po coś i o czymś jeszcze. Jest to więc również opowieść o trudnej i powikłanej polskiej historii, o PRLu, o społeczeństwie. Jest to książka odważna i szczera. Głęboka refleksja na temat życia, relacji, samej siebie, w której Rottenberg rozlicza się z całym życiowym bagażem, a także największą traumą – utratą jedynego syna.

Anda Rottenberg (ur. 1944) – polska historyczka sztuki, krytyczka i publicystka, organizatorka i kuratorka licznych wystaw. Jest również autorką poświęconych sztuce artykułów naukowych i esejów, zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach. W latach 1993–2000 dyrektor Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie, od 1998 roku przewodnicząca Fundacji Instytutu Promocji Sztuki. Autorka między innymi: Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005), Przeciąg: Teksty o sztuce polskiej lat 80. (2009), Rottenberg. Już trudno (2014, z Dorotą Jarecką), Berlińska depresja. Dziennik (2018), Lista. Dziennik 2005 (2019) i Zbliżenia. Szkice o polskich artystach (2020).