Opowieści (nie tylko) dla psychoterapeutów...

Książka dr. Szymona Chrząstowskiego przybliża mechanizmy funkcjonowania rodziny oraz przeszkody w jej rozwoju, ujmując je z perspektywy systemowej.

Nie jest to jednak podręcznik psychoterapii. Próżno szukać w tej książce definicji i studiów przypadków. Tytułowe opowieści, z których czerpie autor, są inspirowane nie tylko źródłami naukowymi, lecz także literaturą piękną, poezją, sztuką oraz wielogłosową wymianą ze środowiskiem psychoterapeutów.

Przyjęta przez Autora formuła odwołania się nie tylko do wiedzy naukowej, ale i do literackich źródeł, metafor poetyckich i autentycznych opowieści o ludzkiej egzystencji pozwala na zanurzenie się w zebranym materiale w zaskakujący sposób. To zaproszenie do zatrzymania, zauważenia złożoności świata, w tym i skomplikowania samej materii psychoterapii także jako sztuki pozostawania w niepewności, wytrzymania wahania się i niewiedzy. To zaproszenie dla psychoterapeutów (i nie tylko) do przygody eksplorowania świata psychoterapii bez poszukiwania jednoznacznych odpowiedzi, do uważności w namyśle nad odpowiedzialnością psychoterapeuty. To także dowód na istnienie () wieloobrazu, wielogłosu, przekraczającego granice dyscyplin i wiedzy, pomiędzy nami wszystkimi - stawiającymi pytania, doświadczającymi napięcia pomiędzy nauką i sztuką, pozostającymi w niepewności.

Z recenzji dr hab. Anny Cierpki, prof. UW

Pisząc tę książkę, stawiałem sobie dwa cele. Po pierwsze, chciałem przybliżyć Czytelnikowi wybrane koncepcje systemowej psychoterapii rodzin, które mogą być pomocne w wyjaśnianiu mechanizmów problemów funkcjonowania rodzin. Po drugie, proponuję pewien sposób myślenia o psychoterapii rodzin, jako dającej możliwość rozwoju zarówno - rodziny jako całości, jak i poszczególnych jej członków. Dlatego mniej uwagi poświęcam leczeniu rodziny, a bardziej skupiam się na diagnozie przeszkód w jej rozwoju i tworzeniu do tego optymalnych warunków. Książka ta jednak - niespodziewanie dla mnie samego jako autora - stała się okazją do dialogu z różnymi koncepcjami, które miałem przyjemność poznawać w toku stawania się psychoterapeutą. Jej tytuł nawiązuje właśnie do tego: twórczego przekształcania tego, co było w przeszłości. W związku z tym, opisując poszczególne koncepcje, zastanawiałem się, czy je przekształcam w taki sposób, aby ożywiały moją praktykę psychoterapeutyczną.

Z tekstu