5.0
2024-12-08Recenzja zweryfikowana„Czasami jedno słowo sprawia, że spadają nam klapki z oczu. Walcz o siebie – na to nigdy nie jest za późno.”
Historia o nadziei, miłości, marzeniach i odradzaniu się. O tym, że w najtrudniejszych chwilach warto wierzyć w siebie, walczyć i szukać szczęścia. Bo każdy z nas zasługuje na drugą szansę i nie ma znaczenie, ile ma się lat.
Antonina przez dwadzieścia lat była na każde zawołanie męża, dbała o dom, gotowała jego ulubione potrawy, podawała herbatę i wychowywała córkę. Dwadzieścia lat, w których zapomniała o sobie i swoich marzeniach, nie usłyszała od męża żadnego dobrego słowa, ani dziękuję, ani proszę. On tylko żądał, bo przecież miał prawo być zmęczony po pracy i chcieć odpocząć. Ale miarka się przebrała, wystarczył jeden incydent i słowa córki, które otworzyły oczy Antoninie. Postanowiła odejść z tego toksycznego związku i zawalczyć o swoje marzenia. Teraz to ona miała być najważniejsza i jej szczęście, a jedno z marzeń właśnie miało się spełnić. Bo to jej projekt wygrał konkurs i miała uczestniczyć w tworzeniu hotelu w zamku na Kaszubach. Pomagać w tym będzie jej Aleksander. Ta dwójka od samego początku idealnie potrafi się ze sobą dogadać, ale i zaczynają się do siebie zbliżać. Bo ten mężczyzna wie, jak się zachowywać, wie co powiedzieć i co zrobić by kobieta czuła się piękna i wyjątkowa. Nie narzuca się, ale zawsze służy dobrym słowem, wsparciem i rozmową. Ten mężczyzna wiele wycierpiał, a teraz postanowił sobie dać szansę na szczęście. Czy to możliwe, że los specjalnie przeciął ich drogi, by wynagrodzić im cały ból, jaki doświadczyli? Czy mąż Antoni tak łatwo odpuści, gdy zobaczy, jaką stała się kobietą? Czy tych dwoje czeka szczęśliwe zakończenie i to jak z bajki?
„Przy tobie odkryłem, że los daje mi drugą szansę na ułożenie sobie życia. Wniosłaś blask do mojej smutnej egzystencji. Sprawiłaś, że się śmieję i mam plany na przyszłość, która jawi się teraz w jasnych kolorach.”
Tak jak zamek przechodził generalny remont, by na końcu pokazać się w całej okazałości i zachwycać wszystkich. Bo ktoś zobaczył w nim potencjał i dał mu szansę na pokazanie jaki może być wyjątkowy. Tak jak główni bohaterowie dostali drugą szansę, na to, by żyć, tak jak pragną, by spełniać swoje marzenia i dać sobie szansę na szczęście oraz miłość. W tej historii każdy z bohaterów pierwszoplanowych czy drugoplanowych przechodzi przemianę. Autorka po raz kolejny poruszyła wiele ważnych tematów i wlała w całą fabułę tak wiele emocji, że czytając, odczuwa się je wszystkie. Nadzieja, gniew, złość, smutek, łzy, radość, niepewność, wiara w siebie, ból, szczęście, uśmiech, przyciąganie i namiętność. Przeżywałam każdą z tych emocji i przesiąkałam całą atmosferą tej historii. Raz kogoś chciałam wyciągnąć i przywalić, by za chwilę chcieć kogoś przytulić. Nie wspominając o tym, że od połowy książki tylko snułam już czarne scenariusze, jak to się wszystko skończy. M.F. Mosquito tak właśnie działa na czytelnika, pierwsze daje mu nadzieje, potem wywraca wszystko do góry nogami i trzyma cię w niepewności, by na końcu sprawić ci radość lub ból. „Moja druga szansa” to piękna historia o miłości, przyjaźni i nadziei, ale zada wam również ból. Tak jak życie, ale nigdy nie można się poddawać i zawsze trzeba walczyć i gdy chcemy coś zmienić i dać sobie drugą szansę, to trzeba to robić i wykorzystywać szanse od losu. Ta historia poruszy w was każdą strunę i dusze oraz sprawi, że będziecie się zastanawiać nad swoim życiem. M. F. Mosquito po raz kolejny zaczarowała mnie i poruszyła dogłębnie. Już nie raz przekonałam się, że tworzy wyjątkowe i życiowe historie, które poruszają. Gorąco polecam, bo ta historia jest idealna pod każdym względem i pokochacie ją jak ja.
