Maffeo Vegio i jego Antoniada

Elżbieta Górka i Mariusz Plago z dużą swobodą poruszają się w przestrzeni kultury renesansu i umiejętnie interpretują próby epickie Vegia, zwracając uwagę na liczne interteksty. Wstęp jest bardzo erudycyjny, ale nie przytłacza nadmiarem informacji. Autorzy w sposób bardzo przystępny i uporządkowany przekazują to, co jest konieczne do zrozumienia tego renesansowego epyllionu, a także docenienia jego poetyckiego kunsztu. [?] Przedłożona do recenzji książka ma pionierski charakter i na pewno będzie przydatna dla wielu czytelników, zwłaszcza teologów, filologów, religioznawców i historyków Kościoła, jak również adeptów tych dyscyplin (studentów i doktorantów). Zapewne też zainteresuje miłośników literatury dawnej i kultury epoki renesansu.