Królestwo Nikczemnych. Tom 1

Nic nie zrobiło tej książce takiej promocji jak booktalk na TikToku. W okresie przedpremierowym na jej temat wypowiadał się co drugi kanał o tematyce literackiej. Sprawiło to, że o tym tytule usłyszało naprawdę pokaźne grono. Ja także dowiedziałam się o nim właśnie z tej aplikacji i to ona wykreowała mi ją na kryminał fantasy z elementami romansu, który chwyta za serce i wciąga. No cóż… Internet kłamał. Pomimo trwającego długie lata traktowania tematu wiedźm mocno po macoszemu w ciągu ostatnich lat zyskały znaczące miejsce w obecnej literaturze fantasy i właśnie z tego nurtu czerpie mocno Królestwo Nikczemnych. Cała historia opiera się na magicznych bliźniaczkach, gdzie jedna z nich za wszelką cenę stara się odnaleźć mordercę drugiej, posuwając się przy tym do tak niebezpiecznych decyzji jak studiowanie czarnej magii i pakt z tytułowym Nikczemnym. I jeżeli chodzi o sam zamysł, to nie mogę mu zbyt wiele zarzucić. Ciekawie wykreowana rzeczywistość, wątek zemsty oraz targające bohaterką emocje są świetnie napisane. Znacznie gorzej wypadł sam romans, bo towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, że autorka sobie z nim nie radzi. Część decyzji naszej bohaterki jest po prostu nielogiczna i tak chaotyczna, że nadążenie za jej obiektami uczuć staje się chwilami niemożliwe. Przenoszą się one raz z zakonnika na Księcia Piekieł, a raz z Księcia na zakonnika. Z czego sam nasz Pan Gniewu, Książę Piekieł, Władca Wojny i Nikczemny bliżej ma do Edwarda ze Zmierzchu niż Lucyfera. Przymykam tu już zupełnie oko na to, że ta pozbawiona uczuć i emocji istota mroku nagle uznała, że potrafi kochać, bo oto stanął przed nim ktoś tak wyjątkowy…! To w końcu romans, ten gatunek ma to do siebie, że lubuje się bardzo w zaskakującym rozwoju miłości i budowaniu fanserwisu. Bo opisów nagiego ciała Pana Gniewu, który postanawia pozbyć się koszulki w naprawdę nieoczekiwanych (i moim zdaniem zupełnie irracjonalnych) momentach, jest naprawdę sporo. To wszystko sprowadza się do teorii, że w pewnym momencie gdzieś zatraciła się ta główna myśl i pomysł. Po wciągającym i porywającym początku nadchodzi chaotyczny i może nie do końca przemyślany środek, by przerodzić się w nieoczekiwany koniec. Ta pozycja ma swoje problemy, które mnie samą szczerze zaskoczyły, ponieważ to typowe potknięcia debiutantki, a Kerri Maniscalco ma już na swoim koncie inne powieści. To doświadczenie rzutuje na jej styl pisarski, bo potrafi ona pisać naprawdę lekko, a jednocześnie mocno oddziaływać na wyobraźnię.

Emilia i Vittoria to bliźniaczki - czarownice nazywane inaczej streghe. Pochodzą ze starego rodu, gdzie nauka o magii stoi na równi z przestrogami na temat Demonów i potężnych Książąt Piekieł. Na co dzień wraz z rodzicami i babcią prowadzą restaurację włoską na Sycylii. Nie obchodzą ich stare legendy i przestrogi, zdecydowanie bardziej wolą czerpać z życia i uganiać się za pobliskimi chłopakami. Ich życie zostaje wywrócone do góry nogami kiedy to na wyspie zaczyna grasować seryjny morderca. Do tej pory znaleziono dwie rozszarpane dziewczyny, a co najgorsze też były streghe. Trzecią ofiarą zostaje nie kto inny jak ukochana siostra Emilii – Vittoria. Siedmiu Książąt Piekieł powróciło na Ziemię aby odzyskać dług krwi. Komu Emilia może zaufać? Czy każdy Książę jest tak zabójczy? Czy przymierze demona z wiedźmą jest możliwe? „Królestwo Nikczemnych” to pierwszy tom gorącej trylogii, która podbija zarówno zagraniczny jak i polski rynek. Jestem naprawdę szczęśliwa, że wreszcie ta seria zawitała też do nas. Już miałam kupować pierwszy tom w oryginale, a tu nagle bum! Niespodzianka! Czytałam wiele recenzji z ostrzeżeniami „nie czytajcie tej książki na pusty żołądek”. I tak, potwierdzam nie czytajcie tej książki na pusty żołądek. Zapewniam, że nie jesteście gotowi na ten głód jaki pozostawią pyszności z restauracji rodzinnej Emilii i Vittorii. Nie ukrywam, że bardzo spodobało mi się połączenie jedzenia z morderstwem i Panem Gniewu. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam! Trzeba tylko przebrnąć przez dość toporny początek. Kiedy pojawia się postać Pana Gniewu, fabuła nabiera większego rozpędu. Bardzo podobała mi się postać Emilii. To kolejna silna bohaterka wkraczająca w świat mężczyzn. Chociaż nie obraziłabym się za nieco bardziej rozbudowanych i oryginalnych bohaterów. Liczyłam na bohatera, który zapadnie mi w pamięć, a dostałam klasycznego (ale za to hot!) bad boya. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom pełen zagadek, magii, akcji i jedzenia. Naprawdę nie dziwię się, że za granicą jest taki szał na książki Kerri Maniscalco. To po prostu idealna historia na wakacje. Szybka, treściwa i z pazurem!

"W życiu, tak jak w grze, zmuszeni jesteśmy zadowolić się takim kartami, jakie przypadły nam podczas rozdania."

Emilia i jej bliźniaczka Vittoria od dziecka miały wpajany lęk przed czarną magią oraz Nikczemnymi. Co dzień uczyły się jak ukrywać swoją magię przed wścibskimi oczami zarówno zwykłych ludzi, jak i demonów kryjących się w ciemności. Jednak jak się okazuje codziennie powtarzane przestrogi, pewnego dnia przestają działać. Gdy jedna z sióstr zostaje brutalnie zamordowana, druga postanawia zemścić się za wszelką cenę... Nawet jeśli oznacza to współpracę z jednym z Nikczemnych.
Na samym początku chciałabym powiedzieć, że "Królestwo Nikczemnych" nie jest książką idealną... Jednak ma jednocześnie w sobie coś takiego, że nie mogłam się od niej oderwać i z łatwością przyszło mi pokochanie jej. Na początku wytknę tej historii dwa podstawowe minusy.
Romans hate/love, w którym ciut za mało było, jak dla mnie, tego hate. Nie do końca określony czas akcji... Serio nie jestem pewna, w jakie czasy z historycznego punktu widzenia próbowała wrzucić nas autorka. Zwłaszcza że spory zamęt wprowadza tu, jak na mój gust, dość współczesne zachowania postaci. Jednak... Książka całkowicie kupiłam mnie swoim klimatem. Magia, wiedźmy, Piekielni Książęta, zagadki - są to motywy, które do mnie mocno przemawiają. Na szczególne wyróżnienie zasługuje też zgrabnie poprowadzone tempo akcji, które rozwija się bardzo stopniowo — od leniwych opisów po niedające chwili wytchnienia zwroty akcji. Podobało mi się to, ponieważ obecnie wiele książek wrzuca czytelnika niemal w sam środek głównych wydarzeń.
Jeśli chodzi o plusy, to muszę też wspomnieć o dwóch sprawach. Jedzenie! Mamma Mia! Jak się czyta o tych wszystkich przysmakach, można z głodu paść. Głowna bohaterka ma rodzinę! Mamę, tatę, bacie, wuja... i musicie przyznać, że w książkach tego typu jest to dość niecodzienne zjawisko.
"Królestwo Nikczemnych" oceniam na 7½/10. Co więcej, pomimo że pojawiło się tu kilka mankamentów, książka trafia na listę moich ulubieńców. Teraz zostaje czekać na drugi tom!

Rany!? Już dawno nie miałam w swoich dłoniach tak ciekawej i intrygującej historii fantasy! Od pierwszych stron wpadłam w jej klimat. Gorące Palermo, niesamowite smaki włoskiej kuchni i wiedźma, która będzie szukała zemsty. Akcja tej książki naprawdę nie pozwala się nudzić a rewelacje jakie poznamy po drodze tylko przyciągną nas do dalszego poznawania świata Książąt Piekielnych.
Emilia po tym jak odnajduje ciało swojej zamordowanej siostry, postanawia za wszelką cenę odnaleźć tego, kto jest odpowiedzialny za śmierć jej i innych młodych wiedźm, którym wyrwano serca. Jej śledztwo doprowadzi do naruszenia zasad, którymi całe życie kierowała je babcia bliźniaczek – Emilia postanawia skorzystać z czarnej magii i przyzwać demona. Nie spodziewa się jednak, że ów demon stanie się jej zgubą.
Tak! W końcu pojawił się jakiś mały, bo mały ale wątek miłosny. Czy udany? Sami musicie ocenić, na pewno jest intrygujący. Bracia piekielni oczywiście godni grzechu, wyróżniają się wyjątkową urodą i nienagannymi manierami… ale reszta pozostawia wiele do życzenia. Emilia będzie musiała z nimi pertraktować, walczyć i opierać się ich pokusom. Fabularnie autorka rozegrała to rewelacyjnie. Oczywiście czuje mały niedosyt, bo miałam wrażenie, że niektóre tematy zostały za szybko ucięte, lub zwyczajnie potraktowane po macoszemu… ale wiem, że to dopiero pierwszy tom i liczę na fajerwerki! Polecam bardzo, mimo potknięć, ta historia wciąga i nie pozwala o sobie zapomnieć!
Czekam z niecierpliwością na kontynuację!

"W życiu, tak jak w grze, zmuszeni jesteśmy zadowolić się takimi kartami, jakie przypadły nam podczas rozdania."

Cóż, ta książka ma mnóstwo dobrych stron. Niestety ma też mnóstwo złych. Bardzo długo wyczekiwałam na jej premierę i miałam ogromne oczekiwania. Być może dlatego też trochę się zawiodłam. Dzisiaj troszkę ponarzekam, ale cały czas miejcie w pamięci, że mimo wszystko, była to przyjemna książka i na koniec powiem dlaczego. Przede wszystkim podczas czytania cały czas miałam wrażenie, że ja już znam tę historię. Niestety natrafimy tu na wiele znanych, popularnych motywów i jeśli ktoś czyta dużo fantastyki, to nie znajdzie tu nic nowego. Samo zakończenie również było dla mnie przewidywalne, ale nie wiem, czy to moja zasługa, czy kolejny minus. Główna bohaterka, która na początku miała ogromny potencjał, z każdą stroną stawała się coraz bardziej nijaka i chociaż to wokół niej powinna się kręcić fabuła, to zblakła i stawała się trochę takim tłem wydarzeń. Dodatkowo akcja jest według mnie bardzo nierówna. Większość historii dosyć się dłużyła i o ile mi nie przeszkadzają długie opisy, to wiem, że nie każdy lubi jak fabuła jest rozwleczona. Z kolei na koniec wszystko strasznie przyśpieszyło i stworzył się lekki chaos.
Ale żeby nie było tak ponuro, przejdźmy teraz do zalet, bo też je tu znajdziecie.
Opisy jedzenia. Może zabrzmi to głupio, ale autentycznie pierwszy raz zrobiłam się tak głodna przez jakąś książkę! Po 44 stronach jechałam do sklepu po składniki na jakieś włoskie danie.
Na pochwałę zasługuje też kreacja świata, ponieważ jest on naprawdę złożony i ciekawy. O wszystkich historiach związanych z klątwami, magicznymi przedmiotami czy wydarzeniach z przeszłości czytałam z wielkim zainteresowaniem. Książka jest też bardzo klimatyczna - aż czuć było ten mrok pomiędzy wersami! Sam pomysł też był świetny. W końcu rzadko spotykamy połączenie kryminału z fantastyką, a ja uwielbiam te dwa gatunki! Jednak przez cały czas czegoś mi brakowało i po przeczytaniu czułam niedosyt. Tak jak już wspomniałam jest to całkiem dobra książka. Ma swoje wady, ale nadrabia zaletami, a tych również jest trochę. Czy znajdzie się w ulubieńcach? Zdecydowanie nie, ale! Najważniejsza jest dobra zabawa, a ja się mimo wszystko świetnie bawiłam. Jeśli czytacie dużo fantastyki, to nie oczekujcie, że ta książka Was zaskoczy, bo niestety nie jest to oryginalna historia. Ale jeśli chcecie dopiero zacząć przygodę z tym gatunkiem albo nie czytacie go za dużo to szczerze polecam!