5.0
2024-12-08Recenzja zweryfikowana Dzisiejsza recenzja dotyczy drugiego tomu serii „Dziewczyna z kamienicy” pt. „Czas wyboru”, który z całego serca polecam. Czy trzeba czytać tomy po kolei? Wydarzenia z pierwszej części mają swoje konsekwencje, a ich znajomość wzbogaca lekturę. Nie zdradzę, czy są one negatywne, czy pozytywne. W poprzedniej części poznajemy życie lokatorów kamienicy, gdzie codzienność bywa pełna nerwów, ale także sielanki, głównie za sprawą młodych mieszkańców, których problemy są równie istotne jak te dorosłych. W drugim tomie nasi bohaterowie stają się młodymi kawalerami i pannami, którzy zaczynają wkraczać w świat dorosłości. Niektórzy kontynuują naukę, inni po ukończeniu szkoły rozpoczynają kariery zawodowe, a także nawiązują pierwsze poważne związki. W fabule pojawiają się śluby, a także nowe pokolenie, które tchnie w kamienicę nowe życie. W Pleszewie życie toczy się swoim rytmem, mimo że problemy polityczne, antysemityzm i nazizm dotykają niektórych mieszkańców, dając się we znaki nasi bohaterowie wykazują się ogromnym wsparciem dla siebie. Akcja rozgrywa się w okresie dwudziestolecia międzywojennego, co oznacza nadejście nowego – z wykrzyknikiem! Nowe technologie, nowe możliwości dla kobiet, a także rzeczywisty „obraz” polskich szpitali, z którymi zmagają się nasi bohaterowie i ich rodziny. Możesz zapytać swoją rodzinę, jak to było i co najbardziej utkwiło im w pamięci z tamtego okresu. Kochani, nie chcę zdradzać tego, co was czeka, ale książka to taki powrót do przeszłości, który powoduje, że zaczynasz doceniać to, co masz, albo uświadomi tobie, że nic nie jest stracone i trzeba wielkiej determinacji i chęci, żeby osiągnąć wybrany cel. Zaczynając pierwszy tom, nie spodziewałam się, że historia tak mnie wciągnie, że z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnych części. Zazdrościłam lokatorom ich życia, tego, że wszyscy się znali, a klasy społeczne nie miały tam najmniejszego znaczenia. Sami przyznajcie, ilu mieszkańców ze swojego bloku czy okolicy znacie z imienia i nazwiska? Komu oddalibyście klucze, aby podlewali kwiatki podczas waszej nieobecności? Smutne, prawda? Chyba że jesteście w gronie szczęśliwców, którzy mają to lokatorskie szczęście. W książce mam swoich faworytów, którym kibicuję od pierwszych rozdziałów. Nie chcę myśleć, że za chwilę będę trzymać w ręku finałowy tom i już nie spotkam się z Helenką, Feliksem, Ryfką i innymi. A może historia tak się spodoba, że autorka zdecyduje się na opisanie losów bohaterów w osobnej serii?! To byłoby fantastyczne! Kochani, uprzedzam, że jeśli planujecie wręczyć tę książkę jako prezent, lepiej od razu zaopatrzyć się w całą serię, czyli trzy tomy. To idealna lektura na zimne, deszczowe dni, spędzone pod kocem z kubkiem kawy, kakao lub herbaty w ręku. Gratuluję autorce wspaniałej historii, którą z nami się podzieliła.
