Depresja lekooporna

Depresja jest bez wątpienia jednym z najpowszechniejszych zaburzeń psychicznych na świecie, a jednocześnie stanowi wiodącą przyczynę niepełnosprawności i niezdolności do pracy zawodowej. Narastanie problemów związanych z tą chorobą, zarówno w obszarze stricte medycznym, jak i społeczno-ekonomicznym, wymaga wypracowywania optymalnych strategii terapeutycznych dla tej populacji pacjentów. Szczególne trudności pojawiają się w przypadkach lekoopornych, które dotyczą aż jednej trzeciej chorych.

Książkę poświęcono przede wszystkim leczeniu depresji lekoopornej, przedstawionemu w kompleksowym ujęciu. Autorami rozdziałów są znakomici klinicyści, którzy na co dzień zajmują się najtrudniejszymi przypadkami oraz mają wieloletnią praktykę w stosowaniu opcji terapeutycznych zarezerwowanych dla depresji lekoopornej. Opisano tu obszernie psychofarmakoterapię z uwzględnieniem uznanych od lat metod potencjalizacji leczenia, np. z dołączeniem soli litu. Przedstawiono ponadto zagadnienia teoretyczne i praktyczne wskazówki dotyczące miejsca leków o niemonoaminergicznym mechanizmie działania, jak ketamina czy esketamina, w terapii depresji.

W poniższym opracowaniu zebrano również informacje na temat teorii i praktyki zastosowania niefarmakologicznych metod leczenia oraz odmienności terapii depresji lekoopornej w populacji seniorów, ale także dzieci i młodzieży. Oddzielny rozdział poświęcono wybranym zagadnieniom z zakresu prawa medycznego, które mogą wiązać się z leczeniem chorych na depresję lekooporną. Poza dostarczeniem najbardziej aktualnej i opartej na dowodach naukowych oraz doświadczeniu klinicznym wiedzy książka ta ma na celu wykazanie, że rozpoznanie lekoopornej depresji nie oznacza nihilizmu terapeutycznego, lecz konieczność wykorzystania niestandardowych metod leczenia, które odpowiednio dobrane, mogą okazać się wysoce skuteczne.