Kiedy rozmawiałam z angielską tłumaczką słowackiej prozy o możliwości przeniesienia mądrości Ruda na polski i anglosaski grunt, z pełnym przekonaniem powiedziała, że Rudo w Anglii nie przejdzie. It's too late! Zachodni świat dobrnął już na ostry kraniec poprawności politycznej i żeby bawić się swobodnie wszystkimi możliwościami, które daje nam czarny humor, należy mieć dużo pieniędzy na prawników i stalowe nerwy.
Żaden z angielskich księgarzy nie wyłoży Ruda na półki. Na pewno nie w czasach hulającej cancel culture. A w Polsce? W tym kraju, gdzie fochem strzela się na prawo i lewo, w kraju, który ledwo udźwignął Gombrowicza, ledwo się wykaraskał z jego krytyki, nigdy nie otwarłszy się na kolejnego prześmiewcę?
Czy w Polsce ten humor się przyjmie? Czy udźwigniecie go?
Kochani, dacie radę! A może napuszycie się i prychniecie z niesmakiem Nie wiem, doprawdy nie wiem, czym skończy się lektura Ruda, ale postawiłam już kilka zakładów i zacieram ręce.
Daniela Majlinga możecie już znać z doskonałego, absurdalnego zbioru Ruska klasyka. Jeśli jednak to wasze pierwsze spotkanie z tym autorem, warto zaznaczyć, że Majling jest na co dzień dramaturgiem w słowackim Teatrze Narodowym w Bratysławie.
Historia Ruda jest w zasadzie pomyślana i wierna w swej strukturze sitcomowym serialom. Jeśli wyrastaliście na Świecie według Kiepskich, kochaliście serial M.A.S.H., znacie na pamięć teksty Sheldona z Teorii wielkiego podrywu, a może dodatkowo ulegliście czarowi najnowszej polskiej produkcji, serialowi 1670, istnieje prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że Rudo znajdzie przytulne miejsce w Waszych sercach.
