Władca much

"Władca much" to jedna z najważniejszych książek XX wieku, która w alegoryczny sposób mówi o upadku kultury i cywilizacji oraz mechanizmach władzy. Można ją taktować jako parodię literatury przygodowej oraz alegoryczną antyutopię. To debiutancka powieść laureata nagrody Nobla, brytyjskiego pisarza Williama Goldinga. Ukazała się w 1954 roku i zyskała międzynarodowy rozgłos. Była dwukrotnie ekranizowana - po raz pierwszy w 1963 roku, a po raz drugi w 1990 roku. Doczekała się też adaptacji teatralnych i licznych przekładów.

"Władca much" opowiada historię grypy uczniów brytyjskich szkół, ewakuowanych przed niebezpieczeństwem wybuchu bomby atomowej. Usterka samolotu sprawia, że trafiają na bezludną wyspę. Katastrofy nie przeżył nikt z dorosłych. Chłopcy w wieku kilku i kilkunastu lat starają się zorganizować życie na wzór tego, które znali. Nowe społeczeństwo szybko jednak przejęło stare, antydemokratyczne zasady rządzenia, a przygoda przerodziła się w koszmar. Prawo dominacji silniejszego nad słabszym sprawia, że na konflikty nie trzeba długo czekać. Nieporozumienia i kłótnie, groźne wypaczenia i coraz lepiej poczynające sobie zło zdają się prowadzić do anarchii i ostatecznej katastrofy. Czy pomoc nadejdzie? Czy wizja szczęśliwych wysp to jedynie utopia? Czy to człowiek jest źródłem całego zła?

Sens egzystencji ludzkiej został tutaj przefiltrowany na literacki użytek. Golding podaje temat do namysłu i dyskusji. Zainteresowanie książką utwierdziło go w przekonaniu, że ludzie nie są obojętni wobec własnego losu, że chcieliby go odmienić. Apokaliptyczne wizje rzeczywistości, jak we "Władcy much", czynią nas bardziej świadomymi grożących nam jako społeczeństwu niebezpieczeństw.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka w tłumaczeniu Wacława Niepokólczyckiego.

William Gerald Golding (ur. 19 września 1911 roku w Newquay, zm. 19 czerwca 1993 roku w Perranarworthal) to brytyjski pisarz, poeta, laureat Nagrody Nobla za całokształt twórczości i Nagrody Bookera. Studiował w Oksfordzie, brał czyny udział w II wojnie światowej. Po wojnie przez kilka lat pracował jako nauczyciel w Bishop Wordsworths School. Po ugruntowaniu pozycji pisarskiej rzucił pracę nauczyciela i został pisarzem-rezydentem w amerykańskim Hollind College. Jest autorem m.in.: "Spadkobierców", "Papierowych ludzi", "Siły bezwładu" i "Wieży".