Przejaśnienia

"Przejaśnienia" Łukasza Nicpana są nie tyle zbiorem wierszy, co starannie przemyślaną, poetycką książką, zwieńczającą ostatni okres twórczości puszczańskiego poety. Jej szerokim tematem jest uniwersum doświadczeń współczesnego człowieka. Od naukowych rewelacji z kosmosu, poprzez historię naszej planety, religię, dziedzictwo kultury, traumy "przygnębiającego stulecia", aż po najnowsze telewizyjne przekazy i cyfrowe gadżety w rękach młodzieży. Może wydawać się czasem, że przy użyciu jakichś czułych anten autor potrafi odbierać promieniowanie tła naszej cywilizacji. Czarnoleski stoicyzm i łagodna, bliska Miłoszowej ironia metafizyczna, pozwala mu zarazem utrzymać równowagę między poczuciem absurdu i rozpaczą, a chwilami olśniewającego zachwytu, między brakiem metafizycznych złudzeń, a nienasyconym pragnieniem nieskończoności. Chroni zarówno przed sentymentalizmem łatwych nadziei, jak i popadaniem w eschatologiczną grozę. Tu precyzyjnym instrumentem analizy kondycji ludzkiej jest siła poetyckiej wyobraźni. Nowe spojrzenie, na sytuacje wydawałoby się zgodne z naturą rzeczy i oczywiste, pozwala dostrzec ich głębsze, ukryte znaczenia i dojmującą niekiedy symbolikę. Jest to poezja jasna, przystępna, którą czyta się jednym tchem. W warstwie narracyjnej bliska mowy potoczne. Łącząca żywą obrazowość, mistrzowski wybór artystycznych środków z kunsztem współczesnej formy, a nawet muzycznością".