Niewidzialne kobiety

XX wiek przyniósł wiele zmian w życiu kobiet: rewolucję seksualną, ruch feministyczny, walkę o prawa wyborcze i uniezależnienie się od mężczyzny. Współczesnym kobietom żyje się lepiej niż ich prababciom. Jednak pomimo zmian społecznych i rozwoju cywilizacyjnego kobiety wciąż muszą udowadniać swoją wartość, egzekwować swoje prawo do własnego zdania i życia po swojemu. 

Wolność. Równouprawnienie. Teoretycznie tak. A jak to wygląda w praktyce? 

Caroline Criado-Perez, analizując masę materiałów źródłowych z całego świata, odkryła, że kobiety wciąż są dyskryminowane na wszystkich płaszczyznach życia. Dziennikarka przyjrzała się zarówno trendom zakupowym, projektowaniu usług publicznych, jak i funkcjonowaniu rynku pracy w różnorodnych kulturach - od Norwegii, przez Stany Zjednoczone, Argentynę i Republikę Południowej Afryki, aż po Japonię. Efektem jej badań jest zaskakujący wniosek o seksistowskim charakterze współczesnego świata. 

Okazuje się, że współczesny świat jest silnie skoncentrowany na mężczyznach i męskich potrzebach, a kobiety, jako konsumentki dóbr,  są nadal niewidzialne. Wolny rynek jest absolutnie męskocentryczny. Domyślnie wszystkie dobra oraz usługi są projektowane pod wygodę określonej grupy męskich odbiorców. Proponowane rozwiązania i innowacje są zawsze przygotowywane i testowane pod kątem mężczyzn w sile wieku. W badaniach rynku nie istnieją ani kobiety, ani seniorzy, ani też osoby niepełnosprawne. Z tego powodu przedmiotom codziennego użytku w większości przypadków brakuje ergonomii i możliwości dopasowania do indywidualnych potrzeb konkretnego użytkownika.

Producenci nie uwzględniają kobiecej perspektywy, więc korzystanie z ich produktów powoduje dyskomfort, konieczność proszenia o pomoc, a w skrajnych przypadkach zagrożenie dla zdrowia i życia. Środki ochrony osobistej dla personelu medycznego, oznaczane jako unisex, w rzeczywistości dopasowane są do męskiej anatomii. Do niedawna nawet testy zderzeniowe samochodów pomijały oczywisty fakt, że kobiety mają inną budowę ciała i wagę. Również plany zagospodarowania przestrzennego miast nie uwzględniają różnic w korzystaniu z miejskiej infrastruktury w zależności od płci. Pomijanie kobiet w przestrzeni miejskiej staje się szczególnie dotkliwe, w momencie kiedy kobieta staje się matką i jej potrzeby rozszerzają się o potrzeby dziecka.