Tadeusz Olszański

Matka Tadeusza Olszańskiego była z pochodzenia Węgierką, a on sam przebywał na Węgrzech jako uchodźca w czasie II wojny światowej. W 1952 roku ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczął pracę jako dziennikarz specjalizujące się głównie w tematyce Węgier oraz sportu. W latach sześćdziesiątych pełnił funkcję kierownika działu sportowego w ogólnopolskim dzienniku dla młodzieży "Sztandar Młodych". Następnie pracował w redakcji tygodnika "Sportowiec", Telewizji Polskiej oraz w Krajowej Agencji Wydawniczej. Obecnie jest publicystą dziennika "Polityka".

Jako dziennikarz relacjonował najważniejsze imprezy sportowe, między innymi Mistrzostwa Europy w boksie, letnie igrzyska olimpijskie w Tokio, Meksyku, Monachium, Montrealu, Moskwie oraz mistrzostwa świata w piłce nożnej w Hiszpanii i Meksyku. Napisał też wiele książek o tematyce sportowej takich jak "Igrzyska osobiście", "Magia sportu" i "Magia Igrzysk".

Przełożył na język polski około 40 dzieł literatury węgierskiej, w tym "Chłopców z placu broni" Ferenca Molnára, "Byłem asystentem doktora Mengele" Miklosa Nyiszli, oraz "Szkołę na granicy" Gézy Ottlik. Bazując na swoich wspomnieniach z dzieciństwa spędzonego w Stanisławowie napisał również wspomnieniową książkę "Kresy kresów. Stanisławów jednak żyje".

Należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a w 2009 roku został odznaczony Węgierskim Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi. Wśród przyznanych mu nagród można wymienić też tytuł najlepszego dziennikarza sportowego w kategorii: Prasa, w plebiscycie zorganizowanym przez Klub Dziennikarzy Sportowych oraz nagrodę im. Witolda Hulewicza.