Sławomir Błaut

Sławomir Błaut w 1949 ukończył Liceum im. Jana Zamojskiego w Lublinie i podjął studia z zakresu polonistyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Debiutował jako krytyk literacki w 1951 recenzją książki J. Tuwima pt. "Pegaz dęba czyli panopticum poetyckie", ogłoszoną na łamach „Tygodnika Powszechnego”.

W latach 1952-1957 pracował m.in. w Instytucie Wydawniczym PAX, redakcji tygodnika "Za i przeciw" i Telewizji Polskiej. Autor tłumaczeń 43 książek z języka niemieckiego, a w tym niemieckich, austriackich i szwajcarskich. W swojej karierze przekładał dzieła wybitnych twórców takich jak: Christa Wolf, Hermann Broch, Michaela Ende. Na swoim koncie ma również tłumaczenia 12 książek Güntera Grassa: Blaszanego bębenka", "Psich lat", "Z dziennika ślimaka", "Spotkania w Telgte", "Wróżb kumaka", "Szczurzycy", "Turbota", "Miejscowego znieczulenia", "Mojego stulecia", "Rozległego pola", "Idąc rakiem", "Rzeczy znalezione: dla tych, co nie czytają" oraz "Mary" Jana de Hartog, "Nieugiętych" Hermanna Kanta.

Za przekłady z języka niemieckiego uhonorowany został nagrodami: Robert-Bosch-Stiftung i Deutsches Polen Institut, nagrodą Stowarzyszenia Autorów „Zaiks”, nagrodą Ministra Oświaty, Kultury i Sportu Austrii, nagrodą szwajcarskiej fundacji kulturalnej „Pro Helvetia”, nagrodą Polskiego PEN Clubu. W 1988 roku otrzymał nagrodę im. H. Ch. Andersena, przyznawaną przez Międzynarodowe Kuratorium Książki Dziecięcej (IBBY), w 2010 – Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. Odznaczony Srebrnym (1966) i Złotym (1984) Krzyżem Zasługi.