Osamu Dazai
Osamu Dazai (właśc. Shūji Tsushima, ur. w 1909 roku) był japońskim pisarzem należącym do nurtu japońskiego dekadentyzmu. Dazai uważany jest za jednego z czołowych przedstawicieli gatunku określanego mianem shishōsetsu, czyli "powieść o sobie".
Osamu Dazai studiował romanistykę na Uniwersytecie Tokijskim, kiedy na jego drodze pojawił się pisarz Masuji Ibuse, który stał się wkrótce jego mistrzem. Pod wpływem pisarza Osamu sympatyzował przez pewien czas z nielegalnym ruchem lewicowym, jednak szybko zraził się do oceniających go działaczy politycznych. W połączeniu z presją ze strony rodziny poskutkowało to odcięciem się od polityki. Nigdy nie ukończył podjętych studiów, obracał się w kręgu artystycznej cyganerii, miał liczne związki z kobietami, w większości krótkotrwałe, a w kilku przypadkach zakończone wspólnymi próbami samobójczymi. W 1948 roku jedna z takich prób, podjęta wspólnie z Tomie Yamazaki, zakończyła się jego śmiercią.
Książki Osamu Dazai są pesymistyczne i naznaczone dramatycznymi osobistymi doświadczeniami, nierzadko inspirowanymi prawdziwym życiem autora. Do jego najbardziej znanych prac należą: "Zmierzch", "Zatracenie", "Perły błazenady" oraz "Wspomnienia". Twórczość Osamu Dazai do dziś jest obecna w japońskiej świadomości społecznej. Jego książki (szczególnie "Zmierzch" i "Zatracenie") są wielokrotnie wznawiane i tłumaczone na obce języki. Cieszą się też dużą popularnością wśród wchodzących w dorosłość kolejnych pokoleń młodzieży.
