Michał Heller
Michał Kazimierz Heller przyszedł na świat 12 marca 1936 roku w Tarnowie. Jest polskim naukowcem i duchownym (prezbiterem katolickim), teologiem, profesorem nauk filozoficznych specjalizującym się w filozofii przyrody, fizyce teoretycznej, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka–wiara.
Michał Kazimierz Heller jest pierwszym polskim laureatem Nagrody Templetona i dotychczas jedynym odznaczonym Polakiem. Ponadto jest pomysłodawcą, fundatorem i pierwszym dyrektorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie oraz Kawalerem Orderu Orła Białego.
Michał Heller ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 kwietnia 1959, po nich obronił pracę magisterską. W 1960 kontynuował studia na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, tam obronił magisterium z filozoficznych interpretacji szczególnej teorii względności Einsteina. W 1966 roku obronił doktorat z kosmologii relatywistycznej, został wtedy wykładowcą logiki i filozofii nauki w macierzystym seminarium, a jednocześnie wolnym słuchaczem Wydziału Fizyki UJ. W 1969 roku uzyskał habilitację. Od roku 1967 popularyzował też fizykę i astronomię poprzez liczne artykuły w "Tygodniku Powszechnym".
Dorobek naukowy i działalność publicystyczna Michała Hellera są świetnym dowodem na to, że nauka i religia wcale nie muszą się wykluczać ani ze sobą konkurować oraz, że wybitny naukowiec, fizyk i matematyk może być jednocześnie artystą.
Autor znany jest jako popularyzator nauki, zwłaszcza fizyki i kosmologii. Jest twórcą modelu kosmologicznego wykorzystującego geometrię nieprzemienną do opisu zjawisk nielokalnych, które prawdopodobnie występowały w początkowych fazach ewolucji Wszechświata. Od wielu lat pracuje także nad połączeniem dwóch najważniejszych teorii fizycznych – Ogólnej Teorii Względności i mechaniki kwantowej.
