Janusz Symonides

Janusz Symonides specjalizował się w dziedzinie prawa międzynarodowego, a szczególne miejsce w kręgu jego zainteresowań naukowych zajmowały prawa człowieka, prawa organizacji międzynarodowych oraz prawo morza.

W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku ukończył studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. W czasie studiów miał możliwość odbycia praktyk wakacyjnych w Ambasadzie w Moskwie. W 1959 roku Janusz Symonides obronił pracę magisterską "Status Kanału Panamskiego", a cztery lata później uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na podstawie pracy "Zagadnienie kontroli międzynarodowej". W 1968 roku habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie rozprawy "Zasada efektywności w prawie międzynarodowym".

Janusz Symonides szczególnie związany był z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika, gdzie pełnił kolejno funkcję asystenta, prorektora do spraw nauczania, prorektora do spraw ogólnych, dyrektora Instytutu Nauk Prawno-Ustrojowych, profesora nadzwyczajnego oraz profesora zwyczajnego.

W latach 1989–2000 był dyrektorem Departamentu Praw Człowieka, Demokracji i Pokoju UNESCO w Paryżu, a w latach 1980-1987 dyrektorem Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.

Jest autorem ponad 590 publikacji naukowych, w tym 48 monografii, podręczników, materiałów, dokumentów i prac z zakresu prawa morza, praw człowieka, teorii prawa międzynarodowego, terytorium, organizacji międzynarodowych uniwersalnych i europejskich, problemów bezpieczeństwa i rozbrojenia oraz problemów globalnych.

Za swoje wybitne osiągnięcia i zasługi otrzymał między innymi Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Orderu Odrodzenia Polski.