Irena Jurgielewiczowa
Irena Jurgielewiczowa to polska pedagog, wykładowca akademicki i powieściopisarka, znana z twórczości literatury dla młodzieży, w tym popularnej powieści „Ten obcy”. Była również wykładowcą akademickim. Żyła w latach 1903-2003.
Irena Jurgielewiczowa urodziła się jako Irena Drozdowicz w Działoszynie, koło Wielunia w województwie łódzkim. W 1928 roku obroniła doktorat z filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała także pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie później pracowała jako wykładowca.
W 1933 roku zadebiutowała jako eseistka w magazynie „Wiesza i życie”. Podczas II wojny światowej była porucznikiem AK i działaczką państwa podziemnego. Po upadku powstania warszawskiego trafiła do jednego z niemieckich obozów jenieckich.
Po wojnie przez cztery lata pracowała na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie w Państwowym Teatrze Nowej Warszawy. Należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Pierwszą książkę „Historia o czterech warszawskich pstroczkach” opublikowała w 1948 roku. Łącznie napisała niemal dwadzieścia publikacji, w tym powieść „Ten obcy” w 1961 roku. Jej ostatnią książką była wydana w 1997 roku autobiografia „Byłam, byliśmy”, nominowana do Literackiej Nagrody Nike.
Jurgielewiczowa była laureatką Orderu Uśmiechu. Umierając w 2003 roku, dożyła stu lat.
Najpopularniejsze dzieła Jurgielewiczowej:
Ten obcy;
Inna?;
O chłopcu, który szukał domu;
Byłam, byliśmy;
Wszystko inaczej;
Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla.
