Henryk Sienkiewicz
Henryk Sienkiewicz
Henryk Sienkiewicz to polski publicysta, nowelista i powieściopisarz epoki pozytywizmu, znany z dzieł, które wpisały się w kanon polskiej literatury. Do dziś uchodzi za jednego z najwybitniejszych polskich twórców literatury. Żył w latach 1846-1916.
Urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Uczęszczał do warszawskiego gimnazjum, gdzie chwalony był za swoje wypracowania. Po maturze rozpoczął studia medyczne, lecz szybko je porzucił. W wieku dziewiętnastu lat znalazł zatrudnienie jako guwerner. Ukończył studia na wydziale filologiczno-historycznym.
Jako student pisywał dla gazet pod pseudonimem Litwos. Pierwszą powieść „Na marne” wydał w 1872 roku. Przez kolejnych pięć lat opublikował szereg nowel, m.in. „Stary sługa” czy „Hania”. W latach 70. XIX wieku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam napisał najpopularniejszą nowelę „Latarnik”. Po powrocie do ojczyzny publikował w odcinkach słynną „Trylogię” na łamach gazet „Czas” i „Słowo”. W kolejnej dekadzie wydał m.in. powieści „Quo vadis” i „Krzyżacy”. W 1905 roku został laureatem Literackiej Nagrody Nobla, a siedem lat później wydał kolejne znane dzieło „W pustyni i w puszczy”. Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa wyemigrował do Szwajcarii, gdzie pozostał do końca życia.
Najważniejsze dzieła Sienkiewicza:
· Latarnik
· Potop
· Bez dogmatu
· Rodzina Połanieckich
· Krzyżacy
· Na polu chwały
· Wiry
· Legiony