Anthony de Mello

W 1947 roku, Anthony de Mello mając zaledwie szesnaście lat wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego. Podczas odbytych w Hiszpanii studiów filozoficznych zainteresował się dziełami największych europejskich mistyków, takich jak święty Ignacy Loyola, święta Teresa z Avila oraz święty Jan od Krzyża. Szczególnie zainspirowała go ignacjańska formuła „Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie”, w której dostrzegł odbicie własnych poglądów łączących w sobie nauki chrześcijańskie z buddyzmem.

Po powrocie z Hiszpanii Anthony de Mello przez dwa lata prowadził praktykę pedagogiczną w Indiach, a następnie rozpoczął studia teologiczne w Punie. W późniejszych latach studiował poradnictwo psychologiczne w Chicago oraz duchowość na renomowanej uczelni kościelnej- Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

Rozgłos przyniosły mu nowatorskie książki i wykłady, w których łączył mistykę europejską z dalekowchodnią, a także duchowość z elementami psychoterapii. Swoją pierwszą pracę wydał w 1978 pod tytułem "Sadhana. Ścieżka do Pana Boga". Za życia duchownego wydane zostały również pozycje takie jak "Śpiew ptaka", "U źródeł" i "Minuta mądrości". Po jego śmierci opublikowano natomiast "Minutę nonsensu" oraz nieautoryzowane zbiory nauk rekolekcyjnych: "Przebudzenie" oraz "Wezwanie do miłości".

Anthony de Mello za eklektyzm religijny swojego przesłania oraz jego rewolucyjny wydźwięk został skrytykowany przez Kongregację Nauki Wiary jako "niezgodny z nauką katolicką".