Carl Gustav Jung

Carl Gustav Jung zasłynął jako jeden z twórców psychologii głębi, na której bazie stworzył psychologię analityczną – naukę badającą rządzące psychiką mechanizmy i zachowania. Wiele swoich badań poświęcił też idei Boga, jako najwyższego dobra, jak przedstawia go chrześcijaństwo.

Jung ukończył medyczne na Uniwersytecie w Bazylei, doktoryzował się w Zurichu. W latach 1904-1905 prowadził badania nad eksperymentem skojarzeniowym, a jego wyniki przyniosły naukowcowi sławę w Europie i za oceanem. Przez kilka lat blisko współpracował i przyjaźnił się z Zygmuntem Freudem.

Jung wprowadził do psychologii pojęcia kompleksu, introwersji, ekstrawersji i nieświadomości zbiorowej, archetypu i synchroniczności, które odgrywają ważną rolę we współczesnej nauce, badaniach neurologicznych i fizyce kwantowej, którą naukowiec bardzo się interesował uważając, że połączenie osiągnięć w dziedzinie fizyki z jego osiągnięciami w psychiatrii i psychologii może wyjaśnić wiele spraw, dotąd uznawanych za mistyczne. Interesowały go również badania na temat percepcji pozazmysłowej.

Przez całe życie Jung prowadził działalność dydaktyczną oraz bogatą korespondencję z innymi naukowcami. Twórczość pisarska jednego z ojców współczesnej psychologii podzielona jest na dwadzieścia tomów, nadal uzupełnianych o teksty z rozmaitych seminariów i wykładów naukowca. Do najsłynniejszych prac wybitnego psychiatry należą "Archetypy i nieświadomość zbiorowa", "Typy psychologiczne" czy "Analiza marzeń sennych".