Maria Konopnicka
Maria Konopnicka
Maria Konopnicka to polska nowelistka i poetka epoki realizmu. Była także tłumaczką, publicystką i krytyczką literacką. Zasłynęła głównie jako autorka literatury dziecięcej, dzięki tytułom takim jak „Nasza szkapa” czy „O krasnoludkach i sierotce Marysi”. Żyła w latach 1842-1910.
Urodziła się w Suwałkach w 1842 roku w rodzinie Wasiłowskich. Gdy miała siedem lat, wraz z rodzicami przeniosła się do Kalisza. Uczyła się na pensji sióstr benedyktynek-sakramentek w Warszawie. Tam zaprzyjaźniła się z Elizą Orzeszkową.
W 1870 roku dziennik „Kaliszanin” opublikował po raz pierwszy jej wiersz, „Zimowy poranek”. Sześć lat później przeprowadziła się z mężem i dziećmi do Warszawy i rozpoczęła publikację cyklu poetyckiego „W górach”. Jednocześnie pracowała jako tłumaczka. Między 1881 a 1896 rokiem wydała cztery tomy „Poezji”. Pracowała w kobiecym magazynie „Świt” jako redaktorka oraz zajmowała się krytyka literacką w „Kurierze Warszawskim” i „Gazecie Polskiej”.
Pierwszy zbiór noweli „Cztery nowele” opublikowała w 1888 roku. Kolejne pięć zbiorów wydała w latach 90. Na przełomie wieków wydała także szereg utworów dla dzieci, w tym popularne „Stefek Burczymucha”, czy „O Janku Wędrowniczku”. W 1908 roku napisała pieśń patriotyczną, pt. „Rota”. Autorka przez wiele lat podróżowała po Europie. Zmarła w 1910 roku na zapalenie płuc.
Najważniejsze dzieła Konopnickiej:
Mendel Gdański;
Nasza szkapa;
O krasnoludkach i sierotce Marysi;
Szkolne przygody Pimpusia Sadełko;
Rota.