Hans Christian Andersen

Hans Christian Andersen

Hans Christian Andersen to duński pisarz i poeta. Zasłynął głównie jako autor baśni, do dziś znanych i chętnie czytanych przez dzieci z całego świata. Żył w latach 1805-1875.

Urodził się w ubogiej dzielnicy miasta Odense. W 1819 roku wyjechał do Kopenhagi, próbując podjąć pracę w charakterze aktora teatralnego, jednak bezskutecznie. Wtedy zdecydował się na karierę pisarską. Pierwszy zbiór utworów „Młodzieńcze próby” wydał w 1822 roku. Początkowo nie odnosił sukcesów i nie był dobrze przyjmowany przez krytyków. Pierwszą znaną powieść „Improwizator” wydał dopiero w 1835 roku, kolejną zatytułowaną „OT”, rok później. Następnie odniósł sukces, publikując „Tylko grajek” w roku 1837. Wszystkie zawierały elementy autobiograficzne.

Dziś znany jest jako autor baśni, mimo że sam nigdy nie traktował tej części swojej twórczości na poważnie, a jedynie jako odskocznię od „dorosłej” twórczości. Nie podobało mu się, że jego dzieła zostały przyjęte jako twórczość dla dzieci, bez głębszego sensu. Inspiracją do ich spisania były historie, jakie w dzieciństwie opowiadała mu babcia. Pierwszy zbiór, „Baśnie opowiedziane dla dzieci” wydał w 1835 roku. Do dziś kojarzony jest z tytułami takimi jak „Brzydkie kaczątko”, „Królowa Śniegu”, „Dziewczyna z zapałkami” czy „Calineczka”.

Andersen wydał również kilka tomów opowiadań, wierszy i sztuk teatralnych. W 1851 roku otrzymał tytuł profesora za zasługi dla wiedzy.