Jeden z najwybitniejszych poetów polskich, Julian Tuwim, tworzył poezje dla dorosłych i dla dzieci. Wiersze jego stanowią klasykę polskiej literatury dziecięcej, są napisane dowcipnie, jednak każdy z nich ma też jakiś morał lub przesłanie.
Utwory Tuwima przedstawiają urywki rzeczywistości, które są łatwe do zrozumienia dla dzieci. Sprzyja temu również język, którym operuje poeta - przystępny dla dzieci, pełen słów, które przyjmują cechy opisywanej rzeczywistości (onomatopeiczne wyrazy, używane przez poetę, np. w wierszyku Lokomotywa). Wiersze dla dzieci ukazują mistrzostwo władania językiem przez Tuwima - łączy w nich dowcip i liryczne momenty, zmienia rytmikę przez co umiejętnie trafia do najmłodszych nawet odbiorców. Dzieci są zachwycone, słysząc wierszyki, w których słowa udają ptaszki czy odgłosy maszyn.
Wiersze dla dzieci Juliana Tuwima, opublikowane przez wydawnictwo Liwona, zawierają lubiane przez pokolenia dzieci, a i ich rodziców, utwory: Telefon, Rozmowa ptaków, Wszyscy dla wszystkich, Lokomotywa, Bambo, Skakanka, Zosia Samosia, Okulary, Gabryś, Cuda i dziwy, O panu Tralalińskim, Ptasie plotki, Ptasie radio, Bajka o rybaku i rybce.
Książka wydana jest w twardej oprawie, bajecznie kolorowa. Dzieci będą zachwycone ilustracjami, podczas gdy rodzice przypomną sobie, jak bardzo cieszyły te wiersze w czasach ich dzieciństwa, co tylko pokazuje, jak uniwersalna jest do dziś ta twórczość, która powstała jeszcze przed II wojną światową. Warto mieć książkę Wiersze dla dzieci w zbiorku dziecięcych książeczek i wracać do niej, przybliżając dzieciom twórczość jednego z najwybitniejszych polskich poetów poprzez te zabawne i lekkie utwory.
Julian Tuwim, żyjący w latach 1894-1953, był polskim poetą, pisarzem, autorem tekstów piosenek i skeczy kabaretowych. Był jednym z najpopularniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego. Urodził się w Łodzi, od czasów studiów mieszkał w Warszawie, w czasie wojny trafił do Paryża, a ostatecznie do Nowego Jorku, gdzie mieszkał przez pięć lat, kiedy to 1946 roku wrócił do Polski. Poezja Tuwima uważana jest za bardzo trudną ze względu na częste gry słów, zwielokrotnienia wyrazów i temu podobne zabiegi.
