Julian Tuwim
Julian Tuwim
Julian Tuwim to polski poeta, pisarz i autor piosenek, skeczy oraz operetek. Żył w latach 1894-1953. Do dziś zaliczany jest do najwybitniejszych i najbardziej rozpoznawalnych pisarzy polskiego dwudziestolecia międzywojennego.
Urodził się w Łodzi, gdzie uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego. Pierwszy wiersz, „Prośba” opublikował w 1913 roku na łamach Kuriera Warszawskiego. W 1916 roku podjął studia prawnicze i polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, jednak po kilku miesiącach postanowił je porzucić. Trzy lata później został członkiem Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych.
Po wybuchu II wojny światowej wyemigrował z Polski. Początkowo mieszkał w Paryżu, następnie w Rio de Janeiro i Nowym Jorku. W tamtym czasie współpracował z pismami „Robotnik” i „Nowa Polska”. W roku 1946 zdecydował się na powrót do ojczyzny.
Tuwim znany jest jako autor wierszy dla dzieci takich jak „Murzynek Bambo”, „Lokomotywa” czy „Pan Hilary”. Do historii przeszedł także jako tłumacz m.in. Słowackiego i Staffa na język esperanto oraz członek grupy literackiej „Skamander”, aktywnej w okresie międzywojennym. Był także dwukrotnym laureatem Nagrody Literackiej miasta Łodzi oraz doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego. Pośmiertnie został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Do najważniejszych dzieł Tuwima należą:
Juwenalia;
Czyhanie na Boga;
Sokrates tańczący;
Do prostego człowieka;
Bambo;
Rzepka;
Bal w Operze;
Lokomotywa;
Kwiaty polskie.