Zemsta – streszczenie szczegółowe i opracowanie

W komedii „Zemsta” Aleksandra Fredry, barwne intrygi i komiczne nieporozumienia odzwierciedlają społeczne animozje poprzez konflikt gwałtownego Cześnika Raptusiewicza i przebiegłego Rejenta Milczka, którego zakończenie przywraca ład i harmonię dzięki potędze miłości.

Kim są główni bohaterowie 'Zemsty’?

W komedii „Zemsta” Aleksandra Fredry głównymi bohaterami są Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek. Cześnik charakteryzuje się gwałtownością oraz impulsywnością, podczas gdy Rejent to człowiek spokojny, lecz skory do intryg. Ich wzajemna niechęć napędza całą fabułę.

Nie mniej istotnymi postaciami są Klara i Wacław. Klara, będąca bratanicą Cześnika, zapałała uczuciem do Wacława, syna Rejenta. Ich miłość stanowi przeciwwagę dla konfliktu między ich opiekunami.

Podstolina także odgrywa ważną rolę jako wdowa zaangażowana w plany małżeńskie i liczne intrygi. Jej obecność dodaje komedii humoru oraz emocjonalnego napięcia.

„Zemsta” to dramat pełen kontrastów charakterów, gdzie każda postać wnosi coś wyjątkowego do rozwoju akcji. Napięcie między głównymi bohaterami oraz ich różnorodne cele tworzą komediową atmosferę dzieła Fredry.

Jakie intrygi występują w 'Zemście’?

Intrygi w „Zemście” Aleksandra Fredry odgrywają kluczową rolę, nadając fabule żywiołowy i komediowy charakter. Jedna z głównych intryg dotyczy Rejenta Milczka, który pragnie zapewnić przyszłość swojemu synowi Wacławowi poprzez małżeństwo z Podstoliną. Dodatkowo stara się pokrzyżować plany Cześnika Raptusiewicza, co prowadzi do licznych sporów między nimi.

Cześnik nie pozostaje bierny i wciąga się w intrygi, usiłując zdobyć rękę Podstoliny dla siebie. To jeszcze bardziej komplikuje sytuację. Działania obu bohaterów wywołują serię nieporozumień i nagłych zwrotów akcji, co podkreśla komiczny ton utworu.

Kolejnym wątkiem jest miłość młodych zakochanych — Wacława i Klary. Pomimo rodzinnego konfliktu planują ucieczkę, aby uniknąć decyzji opiekunów dotyczących ich losu. Ich determinacja oraz spryt ukazują potęgę miłości wobec rodzinnych animozji.

Te splecione intrygi tworzą barwną scenerię wydarzeń w „Zemście”, podkreślając kunszt Fredry jako mistrza słowa i dramaturgii. Komedia ukazuje różnorodne motywacje postaci, które wpływają na rozwój fabuły oraz humorystycznie przedstawiają społeczne i rodzinne konflikty.

Jakie są cechy komedii w 'Zemście’?

Komedia „Zemsta” autorstwa Aleksandra Fredry to dzieło, które opiera się na trzech rodzajach humoru: charakterów, sytuacyjnym oraz językowym. Komizm postaci polega na wyolbrzymieniu ich cech, takich jak burzliwa natura Cześnika Raptusiewicza czy przebiegła spokój Rejenta Milczka. Te przerysowane portrety bohaterów są źródłem wielu zabawnych epizodów.

Humor sytuacyjny wynika z nieporozumień oraz niespodziewanych zwrotów akcji. Na przykład spór między Cześnikiem a Rejentem o mur graniczny prowadzi do szeregu komicznych wydarzeń i zaskakujących rozwiązań. Intrygi często kończą się w sposób nieprzewidywalny, co dodaje dynamiki i wzbogaca humor dzieła.

Komizm językowy objawia się przede wszystkim w dialogach, zwłaszcza postaci Papkina. Jego wypowiedzi charakteryzują się przesadą i patosem. Styl mowy Papkina kontrastuje z innymi bohaterami, co potęguje efekt komediowy. Fredro bawi się słowem mistrzowsko, tworząc dialogi pełne aluzji społecznych.

Dzięki tym elementom „Zemsta” pozostaje ponadczasowym arcydziełem, które niezmiennie bawi kolejne pokolenia swoją błyskotliwością oraz celnością w ukazywaniu ludzkich wad.

Jakie jest zakończenie 'Zemsty’?

W finale „Zemsty” Aleksandra Fredry dochodzi do istotnego momentu, w którym główni bohaterowie odnajdują drogę do zgody. Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek, dotychczas zwaśnieni sąsiedzi, decydują się na pojednanie. Ich długoletni spór kończy się błogosławieństwem dla młodej pary — Klary i Wacława.

Małżeństwo Klary, bratanicy Cześnika, z Wacławem, synem Rejenta, staje się symbolem ostatecznego zakończenia konfliktu oraz przywrócenia ładu w społeczności. To wydarzenie wzmacnia optymistyczny ton komedii i wpisuje się w klasyczny schemat gatunku: powrót do społecznego porządku po serii zabawnych intryg oraz nieporozumień.

Zakończenie „Zemsty” ilustruje siłę miłości jako potężnej mocy zdolnej pokonać uprzedzenia. Fredro kładzie tym samym nacisk na znaczenie przebaczenia i zgody w relacjach międzyludzkich, co czyni przesłanie dzieła uniwersalnym.

„Zemsta” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Akt Pierwszy rozpoczyna się od rozważań Cześnika Raptusiewicza, który poszukuje odpowiedniej kandydatki na żonę, decydując się na majętną wdowę, Podstolinę. W międzyczasie przybywa barwny, chełpliwy, lecz tchórzliwy Józef Papkin, któremu Cześnik zleca dwa zadania: pośrednictwo w sporze o mur graniczny z sąsiadem, Rejentem Milczkiem, oraz pomoc w zdobyciu serca Podstoliny. Papkin w sekrecie marzy o poślubieniu Klary, bratanicy Cześnika. W tle tych wydarzeń Rejent, wbrew woli Cześnika, kontynuuje naprawę spornego muru, co doprowadza do kłótni i gróźb. Poznaje się również potajemna miłość Klary i Wacława, syna Rejenta, którzy pragną ślubu, lecz nie chcą uciekać. Wacław, chcąc pozostać blisko ukochanej, udaje pojmanego przez Papkina „komisarza” i staje się „jeńcem” Cześnika.
• Akt Drugi kontynuuje wątek „więźnia” Wacława. Cześnik, nie widząc w nim zagrożenia, każe mu odejść, ale Wacław, przekupując Papkina i wyjawiając mu swoją prawdziwą tożsamość, pozostaje w zamku. Tam udaje mu się przekonać Klarę do ryzykownego planu, by zdobyć przychylność Podstoliny. Dochodzi do spotkania Wacława z Podstoliną, którzy w przeszłości mieli romans. Mimo dawnych uczuć, Wacław sprytnie odrzuca jej zaloty, co Klara przyjmuje z udawaną wiarą. Tymczasem Papkin próbuje adorować Klarę, która wystawia mu absurdalne warunki do ręki. Akt kończy się triumfalnym ogłoszeniem zaręczyn Cześnika z Podstoliną oraz wysłaniem Papkina z wyzwaniem na pojedynek do Rejenta.
• Akt Trzeci koncentruje się na intrygach Rejenta, który zmusza mularzy do fałszywych zeznań przeciwko Cześnikowi. Rejent również konfrontuje Wacława z jego miłością do Klary i, wbrew woli syna, informuje go o planowanym ślubie z Podstoliną. Przybywa Papkin z wyzwaniem, lecz szybko ulega presji i gróźbom Rejenta. Do Rejenta przyjeżdża także Podstolina, która podpisuje dokumenty zaręczyn z Wacławem, ku zaskoczeniu podsłuchującego Papkina. Po kłótni Papkina z Podstoliną, Rejent wysyła go z listem do Cześnika, utwierdzając się w swoim podstępie.
• Akt Czwarty przedstawia gorączkowe przygotowania Cześnika do wesela, przerwane powrotem Papkina. Ten, przekonany o otruciu przez Rejenta, spisuje testament. Cześnik, czytając list od Rejenta, dowiaduje się o zdradzie Podstoliny i jej zaręczynach z Wacławem, co wzbudza w nim szał i pragnienie zemsty. Postanawia porwać Wacława, zlecając Dyndalskiemu napisanie listu miłosnego od Klary, aby zwabić syna Rejenta. Papkin, wierząc, że umiera, wyjawia Wacławowi plan Cześnika. Mimo ostrzeżeń Klary, Wacław zostaje przechwycony. Cześnik, chcąc się zemścić, zmusza Wacława do natychmiastowego ślubu z Klarą, nie wiedząc, że młodzi już się kochają. Na miejsce rzekomego pojedynku przybywa Rejent, który zastaje tam pustkę, słysząc jedynie wiwaty z kaplicy. Po konfrontacji Cześnika z Rejentem, młodzi proszą Rejenta o błogosławieństwo. Podstolina ujawnia, że jej pośpiech wynikał z utraty majątku na rzecz Klary. Klara zgadza się wypłacić Podstolinie zadośćuczynienie. W obliczu szczęśliwego zakończenia, Rejent i Cześnik godzą się, błogosławią młodych, a wszyscy udają się na wesele. Papkin niszczy swój testament, odkrywając, że nie został otruty.

2. Czas i miejsce akcji

Wydarzenia dramatu rozgrywają się w ciągu zaledwie jednego, intensywnego dnia, co potęguje komizm i dynamikę fabuły. Miejscem akcji jest stary, zrujnowany, lecz wciąż częściowo zamieszkiwany zamek, który stał się osią odwiecznego sporu pomiędzy dwoma zaciekłymi sąsiadami. Jego mury i pomieszczenia, takie jak pokoje Cześnika, kuchnia czy sień, są świadkami nieustających waśni, intryg i niespodziewanych zwrotów akcji, będąc symboliczną areną konfliktu i ostatecznego pojednania.

3. Charakterystyka bohaterów

• Cześnik Raptusiewicz: Stary szlachcic o porywczym i gwałtownym usposobieniu. Słynący z zawołania „Mocium panie„, jest impulsywny, ale prostoduszny. Mimo swoich wad, potrafi być szlachetny i oddany rodzinie.
• Rejent Milczek: Z pozoru spokojny i flegmatyczny, lecz w rzeczywistości to przebiegły intrygant i skąpiec. Fałszywie pobożny, ukrywa swoje prawdziwe intencje za sentencją „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba„.
• Klara Raptusiewiczówna: Bratanica Cześnika. Młoda, rozsądna i dojrzała dziewczyna, głęboko zakochana w Wacławie. Nie ulega presji ukochanego do ucieczki, dążąc do rozwiązania problemów w sposób honorowy.
• Wacław Milczek: Syn Rejenta. Młody, wrażliwy i odważny, prawdziwie zakochany w Klarze. Jest gotów sprzeciwić się ojcu dla miłości. W przeszłości miał młodzieńczy romans z Podstoliną.
• Józef Papkin: Tchórzliwy i zarozumiały dandys, wieczny gaduła i materialista. Uwielbia przechwalać się swoimi wyimaginowanymi czynami bohaterstwa, choć w rzeczywistości jest płochliwy i nieudolny. Służy Cześnikowi, często stając się narzędziem komizmu.
• Podstolina (Hanna): Wdowa, kobieta niestała w uczuciach, kierująca się głównie interesem majątkowym. Jej pośpiech do ponownego zamążpójścia wynika z obawy przed utratą statusu finansowego. Była dawniej kochanką Wacława.
• Dyndalski: Wierny, starszy sługa Cześnika. Jego niezdarność w pisaniu i częste powtarzanie słów pana dodają komizmu. Pełni rolę nieporadnego sekretarza.
• Śmigalski: Kolejny z oddanych sług Cześnika, pomagający mu w konfliktach z Rejentem.

4. Problematyka

• Odwieczne konflikty i zaślepienie nienawiścią: Utwór dogłębnie analizuje naturę ludzkich waśni, pokazując, jak długotrwałe spory, takie jak ten między Cześnikiem a Rejentem, mogą prowadzić do absurdalnych sytuacji i zaślepienia. Problematyka ta ukazuje, że zemsta i chęć zysku często biorą górę nad rozsądkiem.
• Siła miłości w obliczu konwenansów i interesów: Dramat stawia pytania o wartość prawdziwego uczucia. Miłość Klary i Wacława stanowi kontrapunkt dla chciwości i nienawiści dorosłych, podkreślając, że autentyczne uczucia mogą przezwyciężyć podziały społeczne i rodzinne.
• Krytyka szlacheckiego stylu życia i obyczajów: Fredro satyrycznie przedstawia wady drobnej szlachty, takie jak porywczość, chełpliwość, skąpstwo, dążenie do intryg i fałszywą pobożność. Problematyka ta dotyka kwestii braku odpowiedzialności i skupienia na własnych ambicjach kosztem harmonii.
• Możliwość pojednania i metamorfozy: Mimo głębokich podziałów i zaciętych sporów, utwór wskazuje na możliwość zmiany i zgody. Ostateczne pojednanie Cześnika i Rejenta symbolizuje nadzieję na przezwyciężenie konfliktów i akceptację odmienności.

5. Kluczowe wątki

• Wątek sporu o mur graniczny: Centralny konflikt fabularny, wokół którego zbudowane są główne intrygi i waśnie między Cześnikiem a Rejentem. Stanowi pretekst do eskalacji nienawiści i komicznych sytuacji.
• Wątek miłosny Klary i Wacława: Główna oś romantyczna dramatu, stanowiąca siłę napędową wydarzeń i ostatecznie prowadząca do pojednania zwaśnionych rodów. Ich uczucie jest szczere i niezachwiane, mimo przeciwności losu.
• Wątek intryg Cześnika i Rejenta: Seria wzajemnych podstępów i złośliwości, mających na celu zaszkodzenie przeciwnikowi. Wątek ten obfituje w komizm sytuacyjny i przyczynia się do dynamicznego rozwoju akcji.
• Wątek Papkina: Komediowy, postaciowy, związany z jego tchórzostwem, chełpliwością i naiwnością. Jego próby adoracji Klary oraz epizod z domniemanym otruciem stanowią ważne elementy humorystyczne utworu.
• Wątek majątkowy Podstoliny: Jej dążenie do szybkiego ponownego zamążpójścia, motywowane obawą przed utratą majątku na rzecz Klary, wpływa na rozwój akcji i intryg, zwłaszcza w kontekście jej relacji z Cześnikiem i Wacławem.

6. Motywy

• Zemsta: Główny motyw, który napędza działania zarówno Cześnika, jak i Rejenta. Ich wzajemna nienawiść i dążenie do odegrania się na przeciwniku prowadzą do szeregu intryg i komicznych pomyłek, będąc osią fabuły.
• Miłość: Przedstawiona jako potężna siła, zdolna do przezwyciężenia nienawiści i podziałów. Uczucie Klary i Wacława, szczere i czyste, staje w kontraście do zaślepienia dorosłych, ostatecznie prowadząc do pojednania. Pojawia się także miłość ulotna i interesowna (Papkin, dawny romans Wacława z Podstoliną).
• Sąsiedzkie spory: Odwieczny konflikt o mur graniczny symbolizuje typowe szlacheckie waśnie, często absurdalne i oparte na drobnych pretekstach. Motyw ten służy jako satyryczne zwierciadło ówczesnych obyczajów.
• Intrygi: Zarówno Cześnik, Rejent, jak i Podstolina posługują się złożonymi planami i podstępami, aby osiągnąć swoje cele. Motyw ten prowadzi do zabawnych pomyłek i nieoczekiwanych zwrotów akcji, dodając dynamiki dramatowi.
• Przemiana bohaterów: Niektórzy bohaterowie, przede wszystkim Cześnik i Rejent, ulegają przemianie wewnętrznej, godząc się na zakończenie utworu. Jest to symboliczne zwycięstwo miłości i rozsądku nad zaślepiającą nienawiścią.
• Komizm: Cały utwór przesycony jest humorem, wynikającym z komizmu sytuacyjnego (absurdalne zdarzenia), językowego (charakterystyczne powiedzonka Cześnika „Mocium panie” i Rejenta „Niech się dzieje wola nieba…„) oraz postaci (groteskowy Papkin). Humor ten łagodzi tragiczny potencjał konfliktu.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Komedia Aleksandra Fredry, „Zemsta„, rozpoczyna się w murach zrujnowanego zamku, którego dwie części zamieszkują dwaj odwieczni wrogowie: porywczy Cześnik Raptusiewicz oraz cichy, lecz podstępny Rejent Milczek. Na początku utworu Cześnik, zasiadając w swoim pokoju, rozważa plany małżeńskie. Jego wzrok pada na zamożną wdowę, Podstolinę, widząc w niej idealną partię dla siebie. Jednocześnie wyklucza ożenek ze swoją bratanicą, młodą i roztropną Klarą, uważając ją za zbyt niedoświadczoną.

Wkrótce do Cześnika przybywa barwny i ekstrawagancki Józef Papkin, ubrany w fantazyjny francuski strój. Papkin, zuchwały i chełpliwy, próbuje zaimponować gospodarzowi opowieściami o swoich rzekomych czynach heroicznych i niezwykłym męstwie. Cześnik jednak doskonale zna prawdziwą naturę swojego sługi i traktuje jego przechwałki z ironicznym uśmiechem. Mimo to powierza mu dwa kluczowe zadania: ma pełnić rolę posła w sporze o mur graniczny z Rejentem oraz pomóc mu w zdobyciu serca Podstoliny. Papkin, jak zwykle pełen pychy, zapewnia o swoim sukcesie w obu misjach. W monologu, nieświadomy ironii losu, Papkin roztacza wizje poślubienia Klary, wierząc, że jego urok osobisty i talenty podbiją jej serce.

Tymczasem Rejent, sąsiad Cześnika, bezprawnie zleca naprawę zrujnowanego muru granicznego, który dzieli ich zamek. Ta decyzja doprowadza Cześnika do wściekłości, który natychmiast rozkazuje swoim ludziom mur zburzyć. W tle tych waśni rozwija się wątek miłosny: młodzi Klara i Wacław, syn Rejenta, spotykają się potajemnie, darząc się głębokim uczuciem. Ich miłość jest wyzwaniem wobec wieloletniej nienawiści ich opiekunów. Wacław naciska na natychmiastowy ślub, ale Klara, rozważna i honorowa, odmawia, nie chcąc hańby ani ucieczki. Podczas próby przegonienia mularzy przez Papkina, dochodzi do burzliwej scysji z Rejentem. Cześnik wzywa na pomoc swoich sług, w tym Śmigalskiego, którzy skutecznie rozpędzają robotników. W ferworze kłótni Cześnik sięga po strzelbę, grożąc Rejentowi.

Wacław, pragnąc pozostać w pobliżu Klary, celowo daje się „pojmać” Papkinowi, udając komisarza Rejenta. W ten sposób staje się „jeńcem” Cześnika, co ma mu umożliwić pozostanie w zamku. W Akcie Drugim Papkin z dumą przedstawia Cześnikowi swojego „jeńca”. Cześnik, nie widząc sensu w trzymaniu Wacława, każe mu odejść, przekazując jednocześnie wiadomość Rejentowi. Wacław próbuje nakłonić Cześnika do zgody z Rejentem, jednak jego wysiłki okazują się bezskuteczne. W rozmowie z Papkinem, Wacław wyznaje miłość do Klary i przekupuje tchórzliwego „rycerza”, by ten pomógł mu pozostać w zamku. Ujawnia także swoją prawdziwą tożsamość – jest synem Rejenta. Papkin, choć początkowo zszokowany, ulega chciwości. Klara, która słyszała część rozmowy, zgadza się na ryzykowny plan Wacława, wierząc w siłę ich miłości, i radzi mu, aby zdobył przychylność Podstoliny.

Dochodzi do spotkania Podstoliny z Wacławem. Okazuje się, że mieli ze sobą romans w przeszłości, podczas którego Wacław udawał księcia. Podstolina, nadal żywiąc do niego uczucia, chce go uwięzić. Wacław tłumaczy swoje zachowanie młodością, jednocześnie wytykając Podstolinie jej niestałość i zamiar poślubienia Cześnika. Klara widzi zmieszanie Wacława i Podstoliny, ale udaje, że wierzy w ich wyjaśnienia. Papkin, w przypływie zuchwałości, ponownie adoruje Klarę i prosi ją o rękę. Klara, chcąc go ośmieszyć, stawia mu nierealne warunki: sześć miesięcy milczenia, rok i sześć dni postu o chlebie i wodzie, a także zdobycie najprawdziwszego krokodyla. Cześnik triumfalnie ogłasza Papkinowi swoje zaręczyny z Podstoliną, co ma być jego zasługą. Następnie wysyła Papkina do Rejenta z wyzwaniem na pojedynek.

Akt Trzeci rozpoczyna się od intryg Rejenta. Zmusza on mularzy do złożenia fałszywych zeznań, twierdząc, że zostali pobici i skaleczeni przez ludzi Cześnika. Rejent konfrontuje Wacława z jego potajemną miłością do Klary i informuje go o planowanym małżeństwie z Podstoliną, pomimo sprzeciwu syna. Ojciec grozi mu konsekwencjami, jeśli się nie zgodzi. Do Rejenta przybywa Papkin, by przekazać wyzwanie od Cześnika. Początkowo jest zuchwały, lecz szybko staje się potulny, gdy Rejent subtelnie grozi mu swoimi sługami. Następnie Podstolina przybywa do Rejenta i podpisuje dokumenty potwierdzające jej zamiar poślubienia Wacława, wyznając, że zna Wacława z przeszłości i darzy go uczuciem. Papkin podsłuchuje ich rozmowę i dowiaduje się o podstępie. Po sprzeczce między Papkina a Podstoliną, Rejent, zadowolony z obrotu spraw, przekazuje Papkinowi list do Cześnika.

W Akcie Czwartym Cześnik gorączkowo przygotowuje się do wesela, niepokojąc się przedłużającą się nieobecnością Papkina. Kiedy Papkin w końcu wraca, opowiada o swojej wizycie u Rejenta. Cześnik czyta list, z którego dowiaduje się o zdradzie Podstoliny i jej zamiarze poślubienia Wacława. Wpada w szał i przysięga zemstę. Papkin, przekonany, że został otruty przez Rejenta, sporządza dramatyczny testament, w którym zapisuje Klarze swoją angielską gitarę i rzadką kolekcję motyli. Cześnik, planując zemstę, postanawia porwać Wacława. Każe swojemu wiernemu, lecz niezdarnemu słudze, Dyndalskiemu, napisać list miłosny od Klary, aby zwabić syna Rejenta. List jest pisany w sposób nieudolny, pełen błędów, co dodatkowo podkreśla komizm sytuacji. Cześnik dowiaduje się, że Wacław to ten sam „komisarz”, którego przywiódł Papkin. Wysyła służącą, Rózię, z fałszywym listem do Wacława, jednocześnie przygotowując zasadzkę.

Wacław spotyka się z Klarą i Papkina. Papkin, sądząc, że umiera, wyjawia Wacławowi plan Cześnika. Klara nakazuje Wacławowi uciekać. Jednak Cześnik przechwytuje Wacława. Daje mu wybór: życie albo natychmiastowy ślub z Klarą. Wacław, ku zaskoczeniu Cześnika, zgadza się na ślub, a Cześnik orientuje się, że młodych łączy już uczucie. Tymczasem Rejent przybywa na umówione miejsce pojedynku, ale zastaje je puste. Słyszy wiwaty dochodzące z kaplicy, co zwiastuje niespodziewany obrót wydarzeń. Dochodzi do konfrontacji Cześnika z Rejentem. Cześnik z dumą wyjaśnia, że skoro Rejent zabrał mu narzeczoną, to on wziął sobie syna Rejenta za męża dla Klary. Wacław i Klara proszą Rejenta o błogosławieństwo. Podstolina wyjawia swoją prawdziwą motywację – jej majątek lada dzień miał przejść na Klarę, dlatego chciała jak najszybciej wyjść za mąż. Domaga się zadośćuczynienia od Rejenta za zerwanie umowy. Klara, w geście szczodrości, zgadza się wypłacić Podstolinie należną kwotę ze swojego majątku.

W obliczu sytuacji Rejent, zaskoczony obrotem spraw i usatysfakcjonowany, że jego syn poślubił majętną dziewczynę, błogosławi młodych. Papkin, przekonany, że nie został otruty, z ulgą niszczy swój testament. Cześnik i Rejent, w symbolicznym geście pojednania, podają sobie ręce na znak zgody, a wszyscy udają się na wesele, kończąc tym samym długoletnie waśnie i intrygi szczęśliwym zakończeniem, triumfem miłości i komizmu.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!