„Troja” – streszczenie szczegółowe i opracowanie

Zdradza przyczyny i przebieg najważniejszej wojny starożytnej mitologii greckiej, konflikt trojański kształtował literackie dziedzictwo epoki. Spór bogiń o złote jabłko i porwanie Heleny przez Parysa zapoczątkowały dziesięcioletnią wojnę pełną heroizmu, zdrady i boskich intryg.

„Troja”: wojna trojańska i jej mitologiczne tło

Wojna trojańska, będąca jednym z kluczowych motywów literatury starożytnej Grecji, została opisana w Iliadzie autorstwa Homera. Konflikt wybuchł z powodu sporu między trzema boginiami o złote jabłko niezgody, które na ucztę wrzuciła Eris. Książę Troi, Parys, miał zdecydować, która z nich – Hera, Atena czy Afrodyta – otrzyma owoce. W zamian za wybór Afrodyty obiecano mu miłość najpiękniejszej kobiety świata: Heleny, żony Menelaosa, króla Sparty.

Uprowadzenie Heleny przez Parysa stało się bezpośrednim powodem wybuchu wojny między Grekami a Trojanami. Greccy wojownicy pod dowództwem Agamemnona połączyli siły przeciw Troi i rozpoczęli dziesięcioletnią batalię pełną heroicznych starć oraz interwencji bogów. Mity ukazują różnorodne aspekty tego konfliktu: od boskich machinacji po tragiczne losy bohaterów takich jak Achilles i Hektor.

Zakończenie wojny było możliwe dzięki sprytowi związanym z koniem trojańskim – drewnianą konstrukcją kryjącą greckich żołnierzy. Kiedy niczego nieświadomi Trojanie wprowadzili go do miasta, Grecy wyszli nocą i otworzyli bramy dla reszty swej armii, co doprowadziło do upadku Troi. Ta historia stała się symbolem przebiegłości i zdrady oraz inspiracją dla wielu dzieł literackich i artystycznych na przestrzeni wieków.

Jakie były przyczyny wojny trojańskiej?

Wojna trojańska wywodziła się z bogatej i skomplikowanej mitologii greckiej. Główną przyczyną wybuchu konfliktu było uprowadzenie Heleny przez Parysa, co stało się powodem starcia pomiędzy Grekami a Trojanami. Jednak korzenie tej waśni tkwią głęboko w opowieściach o Herze, Atenie i Afrodycie, oraz złotym jabłku niezgody rzuconym przez Eris podczas uczty bogów.

To właśnie Parysowi powierzono trudne zadanie rozwiązania sporu pomiędzy trzema boginiami. Każda z nich kusiła go innymi obietnicami:

• hera oferowała władzę nad Azją i Europą,
• atena gwarantowała mądrość oraz biegłość wojskową,
• afrodyta obiecywała miłość najpiękniejszej kobiety na świecie – Heleny.

Wybór padł na Afrodytę, co doprowadziło do porwania Heleny, żony Menelaosa – króla Sparty.

To dramatyczne wydarzenie stało się początkiem dziesięcioletniej wojny. Pod wodzą Agamemnona Grecy wyruszyli przeciwko Troi. Konflikt ten został uwieczniony przez Homera w Iliadzie oraz innych mitologicznych dziełach, stając się jednym z najważniejszych tematów literatury starożytnej Grecji.

Mit o Parysie: jak jego decyzje wpłynęły na wojnę?

Mit o Parysie stanowi ważny element greckiej mitologii, który przyczynił się do wybuchu wojny trojańskiej. Parys, syn króla Priama z Troi, został wybrany jako arbiter w sporze między trzema boginiami: Herą, Ateną i Afrodytą. Każda z nich pragnęła zdobyć złote jabłko niezgody, będące symbolem piękna oraz władzy.

Decyzja Parysa miała poważne konsekwencje. Wybierając Afrodytę, która obiecała mu miłość najpiękniejszej kobiety świata – Heleny, sprowokował konflikt między Grekami a Trojanami. Mąż Heleny, Menelaos, zebrał wojska pod przywództwem Agamemnona i rozpoczął dziesięcioletnie oblężenie Troi.

Parys stał się symbolem niefortunnych decyzji prowadzących do katastrofy. Jego wybór nie tylko wpłynął na długotrwały konflikt, ale również wszedł do literackiego i kulturowego dziedzictwa starożytnej Grecji. To pokazuje wpływ jednostki na losy całych narodów.

Kto odegrał kluczowe role w wojnie trojańskiej?

W trakcie wojny trojańskiej wiele postaci odegrało istotne role. Po stronie Greków szczególnie ważni byli Agamemnon, dowódca wojsk, oraz jego brat Menelaos. Porwanie Heleny, żony Menelaosa, stało się bezpośrednią przyczyną wybuchu konfliktu. Achilles wyróżniał się niebywałą siłą i odwagą na polu walki, a Odyseusz zyskał sławę dzięki swojemu sprytowi i pomysłowości.

W szeregach Trojan głównymi bohaterami byli Hektor, syn króla Priama i obrońca Troi, oraz sam król Priam. Parys odegrał także znaczącą rolę poprzez decyzje mające wpływ na wybuch wojny.

Każda z tych postaci miała ogromne znaczenie dla przebiegu wojny trojańskiej oraz późniejszych interpretacji literackich tego mitu. Ich działania nie tylko wpłynęły na rezultat konfliktu, ale również wzbogaciły mitologię dotyczącą tych wydarzeń.

Przebieg wojny trojańskiej: kluczowe wydarzenia

Wojna trojańska, trwająca aż dekadę, rozpoczęła się od oblężenia Troi przez Greków. Po dotarciu do murów miasta, greckie wojska rozbiły obóz i rozpoczęły długotrwałą kampanię. W trakcie tego konfliktu doszło do istotnych starć, jak choćby pojedynek między Parysem a Menelaosem.

Jednym z najbardziej poruszających momentów była śmierć Patroklosa z rąk Hektora. To wydarzenie skłoniło Achillesa do powrotu na pole bitwy z zamiarem zemsty. Jego odwet zakończył się zabiciem Hektora, jednak wkrótce potem sam Achilles padł ofiarą strzały wystrzelonej przez Parysa.

Mimo że potężne mury Troi pozostawały niezdobyte siłą, Grecy nie ustępowali. Przełom nastąpił dzięki sprytowi Odyseusza. Drewniany koń trojański, skrywający greckich wojowników, został przyjęty do miasta jako ofiara dla bogów. Gdy nieświadomi zagrożenia Trojanie świętowali zwycięstwo, Grecy opuścili konia nocą i otworzyli bramy dla reszty swojej armii. To przypieczętowało los miasta.

Koń trojański: jak Grecy zdobyli Troję?

Koń trojański to genialny plan, który umożliwił Grekom zdobycie Troi. Kierowani przez Odyseusza, Grecy skonstruowali ogromnego drewnianego konia. W jego wnętrzu ukryli żołnierzy, podczas gdy reszta armii pozorowała odwrót, pozostawiając konia jako rzekomy dar dla Trojan.

Mimo ostrzeżeń Laokoona i Kasandry, mieszkańcy miasta zdecydowali się wprowadzić tę konstrukcję do Troi jako oznakę zwycięstwa. Nocą greccy wojownicy opuścili wnętrze konia i otworzyli bramy dla reszty armii. Dzięki temu sprytnemu manewrowi Grecy przejęli miasto.

Troja została doszczętnie zniszczona, a jej mieszkańcy ponieśli śmierć. Koń trojański stał się symbolem zdrady i oszustwa w mitologii greckiej oraz literaturze światowej.

Jak zakończyła się wojna trojańska?

Wojna trojańska zakończyła się zdobyciem i zniszczeniem Troi. Decydujący moment tego triumfu Greków stanowił podstęp z koniem trojańskim, który pozwolił im przeniknąć do miasta. Greccy wojownicy skryli się w drewnianej konstrukcji, a nocą opuścili jej wnętrze, otwierając bramy miasta i umożliwiając reszcie armii wtargnięcie do środka. Efektem tego ataku było spalenie Troi na popiół i śmierć króla Priama.

Grecy, słynący ze swojej przebiegłości, zdołali pokonać potężne miasto. Jedynie nieliczni Trojanie, jak Eneasz, zdołali uciec z płonącej metropolii. Po zwycięstwie Grecy rozpoczęli powrót do ojczyzny, jednak dla wielu okazało się to pełne trudności oraz licznych niebezpieczeństw.

„Wojna Trojańska” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Wesele bogini Tetydy i króla Peleusa, podczas którego bogini niezgody Eris rzuca złote jabłko z napisem „Dla najpiękniejszej”.
• Spór między Herą, Ateną i Afrodytą o tytuł najpiękniejszej i wyznaczenie Parysa, syna trojańskiego króla Priama, na sędziego.
• Decyzja Parysa na korzyść Afrodyty, która obiecuje mu miłość Heleny, najpiękniejszej kobiety świata i żony Menelaosa, króla Sparty.
• Odkrycie królewskiego pochodzenia Parysa i jego podróż do Sparty, gdzie łamie prawo gościnności, porywając Helenę.
• Zjednoczenie wojsk greckich (Achajów) pod dowództwem Agamemnona i wyruszenie na Troję w celu odzyskania Heleny.
• Długotrwałe oblężenie Troi trwające dziesięć lat, naznaczone walkami i wydarzeniami, takimi jak zaraza w obozie greckim.
• Gniew Achillesa po odebraniu mu branki Bryzeidy przez Agamemnona i jego wycofanie się z walki, osłabiające Greków.
• Powrót Achillesa na pole bitwy po śmierci jego przyjaciela Patroklesa z ręki Hektora, najdzielniejszego obrońcy Troi.
• Zwycięstwo Achillesa nad Hektorem, zbezczeszczenie jego ciała i ostateczne wydanie zwłok Priamowi.
• Śmierć Achillesa, ugodzonego strzałą Parysa w jedyny wrażliwy punkt – piętę, a następnie śmierć Parysa.
• Podstęp Odyseusza – zbudowanie konia trojańskiego, w którym ukrywają się greccy wojownicy.
• Wciągnięcie konia trojańskiego do miasta przez Trojan, mimo ostrzeżeń Laokoona i Kasandry.
• Niespodziewany atak Greków z wnętrza konia, otwarcie bram miasta dla reszty armii i ostateczny upadek Troi.
• Tragiczne losy wielu bohaterów po powrocie do domów, w tym Agamemnona i Heleny.

2. Czas i miejsce akcji

Akcja „Wojny Trojańskiej” rozgrywa się w starożytności, głównie w rejonie Morza Egejskiego. Centralnym miejscem wydarzeń jest mityczne miasto Troja (Ilion) na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej, oblegane przez dziesięć lat. Ważne sceny miały miejsce także w Grecji, skąd wywodzili się Achajowie: w Sparcie (królestwo Menelaosa, gdzie porwano Helenę), Argos i Mykenach (królestwo Agamemnona), czy na Itace (ojczyźnie Odyseusza). Początkowe wydarzenia, takie jak wesele Tetydy, odbyły się w pieczarze centaura Chejrona. Okres trwania wojny to dekada heroicznych zmagań, poprzedzona latami przygotowań i intryg, a po niej następują tragiczne powroty bohaterów, obejmujące kolejne lata.

3. Charakterystyka bohaterów

• Achilles: Niezwyciężony grecki wojownik, syn bogini Tetydy i króla Peleusa. Jego jedynym słabym punktem była pięta. Poświęca życie za honor i zemstę, wracając do walki po śmierci przyjaciela Patroklesa, by zabić Hektora. Symbol odwagi i brawury, lecz także dumy i gniewu.
• Parys: Trojański książę, syn króla Priama. Ze względu na proroczy sen matki, Hekabe, został porzucony w dzieciństwie. Jego decyzja w sporze bogiń i porwanie Heleny stały się katalizatorem wojny. Uważany za przyczynę zagłady Troi.
• Helena: Najpiękniejsza kobieta świata, żona Menelaosa, której porwanie przez Parysa rozpętało wojnę trojańską. Jej rola jest często dwuznaczna – była zarówno ofiarą, jak i, później, aktywnym uczestnikiem intryg.
• Agamemnon: Król Argos i Myken, brat Menelaosa oraz głównodowodzący zjednoczonych wojsk greckich. Jego ambicja i duma doprowadziły do konfliktu z Achillesem, co osłabiło siły Achajów. Zginął tragicznie po powrocie do domu.
• Odyseusz: Król Itaki, słynący ze sprytu, przebiegłości i mądrości. To on odnalazł Achillesa i był pomysłodawcą konia trojańskiego, co ostatecznie przypieczętowało los Troi. Symbol inteligencji i wytrwałości.
• Hektor: Najdzielniejszy i najbardziej szlachetny obrońca Troi, syn króla Priama i królowej Hekabe. Postrzegany jako wzór heroizmu, lojalności i miłości do ojczyzny. Zginął w pojedynku z Achillesem, broniąc miasta.
• Tetyda: Morska bogini, matka Achillesa. Próbowała uczynić syna nieśmiertelnym, zanurzając go w Styksie, lecz pozostawiła piętę niechronioną. Starała się chronić Achillesa przed losem.
• Menelaos: Król Sparty, brat Agamemnona i mąż Heleny. To jego obraza honoru, wynikająca z porwania żony, była bezpośrednią przyczyną greckiej ekspedycji.
• Priam: Stary i szlachetny król Troi, ojciec Parysa i Hektora. Postać tragiczna, która straciła synów i królestwo. Jego prośba do Achillesa o wydanie ciała Hektora jest jednym z najbardziej wzruszających momentów mitu.
• Eris: Bogini niezgody, która celowo sprowokowała spór o jabłko z napisem „Dla najpiękniejszej”, zapoczątkowując łańcuch wydarzeń prowadzących do wojny.
• Hera, Atena, Afrodyta: Trzy boginie, które rywalizowały o jabłko niezgody. Ich próby przekupienia Parysa ujawniają ich charakter: Hera oferowała władzę, Atena mądrość, a Afrodyta miłość.
• Patrokles: Bliski przyjaciel Achillesa. Jego śmierć z rąk Hektora skłoniła Achillesa do powrotu na pole bitwy.
• Kasandra: Trojańska wieszczka, córka Priama, której przepowiedni nikt nie wierzył. Ostrzegała przed koniem trojańskim, ale jej słowa zostały zignorowane.
• Laokoon: Trojański kapłan, który również ostrzegał przed koniem trojańskim, mówiąc słynne: „Strzeżcie się Danaów, nawet gdy niosą dary”. Zginął wraz z synami uduszony przez węże zesłane przez bogów.

4. Problematyka

• Przeznaczenie i wolna wola: Czy los bohaterów jest z góry określony przez bogów i przepowiednie, czy też ich decyzje mają wpływ na bieg wydarzeń? Mit o wojnie trojańskiej często ukazuje niemoc człowieka wobec fatum.
• Honor i chwała: Kluczowe wartości w świecie starożytnych bohaterów, dla których walka o honor była często ważniejsza niż samo życie. Spór o Bryzeidę między Agamemnonem a Achillesem jest tego doskonałym przykładem.
• Zemsta i pojednanie: Motyw zemsty napędza wiele działań (np. Achilles mszczący śmierć Patroklesa, Klitajmestra mszcząca Agamemnona). Jednak mit pokazuje też momenty pojednania, jak spotkanie Achillesa z Priamem.
• Miłość i zdrada: Od miłości Parysa i Heleny, która zapoczątkowała wojnę, po zdrady małżeńskie (Klitajmestra), mit eksploruje złożone relacje międzyludzkie.
• Podstęp i strategia wojenna: Historia konia trojańskiego podkreśla znaczenie inteligencji i strategii w obliczu przewagi sił.

5. Kluczowe wątki

• Wątek jabłka niezgody i sądu Parysa: Początkowy punkt całej historii, który uruchomił ciąg wydarzeń prowadzących do wojny. Decyzja Parysa na korzyść Afrodyty była brzemienna w skutkach.
• Wątek porwania Heleny i wybuchu wojny: Bezpośrednia przyczyna konfliktu. Zbezczeszczenie prawa gościnności i uprowadzenie królowej Sparty wywołało gniew całej Grecji.
• Wątek gniewu Achillesa: Centralny dla „Iliady”. Odmowa walki przez najpotężniejszego wojownika i jego powrót po śmierci Patroklesa to kluczowe momenty zmieniające bieg wojny.
• Wątek konia trojańskiego i upadku Troi: Symboliczny i decydujący epizod, który ostatecznie doprowadził do zdobycia miasta przez Greków dzięki podstępowi Odyseusza.
• Wątek tragicznych powrotów bohaterów: Losy greckich dowódców po wojnie, pełne zemsty, zdrady i cierpienia, podkreślają gorzki smak zwycięstwa.

6. Motywy

• Motyw fatum/przeznaczenia: Przepowiednie (o synu Tetydy, o Parysie i zagładzie Troi, o konieczności udziału Achillesa) nieustannie kształtują działania bohaterów, którzy zdają się być marionetkami w rękach losu i bogów.
• Motyw boskiej interwencji: Bogowie aktywnie uczestniczą w konflikcie, wspierając lub szkodząc jednej ze stron (Afrodyta i Atena, Apollo). Ich intrygi i spory na Olimpie często wpływają na ziemskie bitwy.
• Motyw wojny i heroizmu: Wojna trojańska to epicka opowieść o heroicznych czynach, odwadze w bitwie, ale także o brutalności konfliktu i cierpieniu, jakie niesie.
• Motyw podstępu i zdrady: Od decyzji Parysa i porwania Heleny, przez fortel z koniem trojańskim, po zdrady po powrocie do domu (Klitajmestra), te elementy są kluczowe dla fabuły.
• Motyw słabego punktu: Znana „pięta Achillesa” symbolizuje, że nawet najpotężniejsi mają swoje wrażliwe miejsca, które mogą doprowadzić do ich upadku.
• Motyw podróży i powrotu: Wyprawa na Troję i trudne, pełne niebezpieczeństw powroty greckich bohaterów (zwłaszcza Odyseusza) stanowią klasyczny wzorzec narracyjny.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Opowieść o legendarnej wojnie trojańskiej, będąca jednym z filarów kultury europejskiej, rozpoczyna się od z pozoru błahego incydentu podczas wesela bogini morskiej Tetydy i śmiertelnego króla Peleusa. Na uroczystość, odbywającą się w pieczarze dobrego centaura Chejrona, zjawili się wszyscy bogowie Olimpu, z wyjątkiem bogini niezgody, Eris. Jej pominięcie okazało się brzemienne w skutkach. Oburzona Eris rzuciła między biesiadników złote jabłko z intrygującym napisem „Dla najpiękniejszej”. Natychmiast rozpętał się spór między trzema potężnymi boginiami: dumną Herą, mądrą Ateną i piękną Afrodytą, z których każda rościła sobie prawo do tytułu. Aby uniknąć dalszych kłótni, Zeus, władca bogów, wyznaczył na sędziego młodego pasterza Parysa, który w rzeczywistości był trojańskim księciem, synem króla Priama i królowej Hekabe. Parys został porzucony w dzieciństwie na rozkaz rodziców, gdyż proroczy sen jego matki zwiastował, że będzie on przyczyną zagłady Troi. Los jednak sprawił, że został wychowany przez pasterzy i przetrwał.

Boginie próbowały przekupić Parysa w zamian za jabłko. Hera obiecywała mu nieograniczoną władzę nad narodami, Atena niezrównaną mądrość i umiejętności wojenne, jednak to Afrodyta zaoferowała mu miłość najpiękniejszej kobiety na świecie – Heleny, żony spartańskiego króla Menelaosa. Ta obietnica zadecydowała o wyborze Parysa, który wręczył jabłko bogini miłości.

Niedługo potem, podczas igrzysk odbywających się na górze Ida pod Troją, Parys, zwyciężywszy, został zaproszony na dwór królewski, gdzie ujawniono jego prawdziwe pochodzenie. Przyjęty z radością przez rodzinę, wyruszył w podróż do Sparty. Tam, wykorzystując nieobecność Menelaosa, Parys złamał święte prawo gościnności, uwodząc i porywając Helenę, co stało się bezpośrednią i nieuchronną przyczyną dziesięcioletniej wojny.

Porwanie Heleny wywołało falę oburzenia w całej Grecji. Pod dowództwem Agamemnona, brata Menelaosa i potężnego króla Argos oraz Myken, zjednoczyły się wojska greckie, zwane Achajami. Zgromadzono najlepszych wojowników, w tym przebiegłego Odyseusza, króla Itaki, oraz niepokonanego Achillesa. Według przepowiedni, bez udziału Achillesa, syna Tetydy, zwycięstwo było niemożliwe. Matka, próbując uchronić syna przed przeznaczeniem, ukryła go wśród królewien, lecz Odyseusz, dzięki swojemu sprytowi, odnalazł go i namówił do udziału w wyprawie. Rozpoczęło się długie oblężenie Troi, które miało trwać aż dziesięć lat.

W dziewiątym roku wojny, w obozie greckim wybuchła zaraza zesłana przez boga Apollina w zemście za porwanie córki jego kapłana przez Agamemnona. Kiedy Achilles zmusił Agamemnona do oddania branki, ten w akcie zemsty odebrał Achillesowi jego niewolnicę, piękną Bryzeidę. Rozgniewany i urażony Achilles wycofał się z walki, co natychmiast przechyliło szalę zwycięstwa na stronę Trojan. Sytuacja Achajów stała się krytyczna. Dopiero śmierć najlepszego przyjaciela Achillesa, Patroklesa, który poległ w walce z Hektorem, synem Priama i najdzielniejszym obrońcą Troi, zmusiła go do powrotu. Pałający żądzą zemsty Achilles, wyposażony w nową, bosko wykutą zbroję, stanął do walki. Pokonał i zabił Hektora, a następnie, w bezlitosnym akcie zbezczeszczenia, ciągnął jego ciało za swoim rydwanem. Stary król Priam, w akcie głębokiej rozpaczy, udał się do obozu Greków, by błagać Achillesa o wydanie zwłok syna. Wzruszony prośbą starca, Achilles zgodził się, umożliwiając godny pogrzeb Hektora.

Wkrótce potem, sam Achilles poniósł śmierć, trafiony strzałą wystrzeloną przez Parysa. Strzała ugodziła go w jego jedyną wrażliwą część ciała – piętę, niechronioną podczas kąpieli w Styksie. Niedługo po nim poległ również Parys, a Helena została wydana za jego brata, Deifoba. Niezadowolona z takiego obrotu spraw, Helena, w akcie zdrady, pomogła greckim bohaterom Diomedesowi i Odyseuszowi wykraść posąg palladionu ze świątyni Ateny. Utrata palladionu, symbolizującego boską ochronę Troi, zwiastowała jej rychły upadek.

Po kradzieży palladionu, Trojanie wyczuli zbliżający się koniec. Niespodziewanie, Grecy zaczęli wycofywać się z pola walki, pozostawiając pod murami miasta ogromnego, drewnianego konia. Mimo stanowczych ostrzeżeń kapłana Laokoona, który wypowiedział słynne słowa „Strzeżcie się Danaów, nawet gdy niosą dary”, oraz wieszczki Kasandry, której nikt nigdy nie wierzył, Trojanie uznali konia za dar ofiarny dla bogini Ateny i wciągnęli go do miasta. Świętując rzekome zwycięstwo i koniec długiej wojny, Trojanie urządzili wielką ucztę i upili się.

Kiedy miasto pogrążyło się we śnie, z wnętrza konia wyszło dwunastu greckich wojowników, pod dowództwem sprytnego Odyseusza. Otworzyli oni bramy miasta dla reszty armii, która ukrywała się w pobliżu. Rozpoczęła się rzeź. Grecy zabili niemal wszystkich mieszkańców Troi, w tym starego króla Priama i Deifoba. Miasto zostało doszczętnie spalone, a po kilku dniach triumfujący, lecz wyczerpani Grecy wyruszyli w długą drogę powrotną do domów.

Powrót do ojczyzny dla wielu greckich bohaterów okazał się jednak równie tragiczny jak sama wojna. Agamemnon, po powrocie do Myken, został zamordowany przez swoją żonę Klitajmestrę i jej kochanka Ajgistosa. Krwawą zemstę za jego śmierć dokonał później ich syn, Orestes. Helena, po śmierci Menelaosa, została wygnana i ostatecznie zginęła na wyspie Rodos, powieszona przez służące Polikso, które mściły śmierć jej męża pod Troją. Mity o wojnie trojańskiej, pełne heroizmu, zdrady, miłości i zemsty, na stałe wpisały się w kanon kultury, dając początek wielu znanym związkom frazeologicznym, takim jak „pięta Achillesa” symbolizująca słaby punkt, czy „koń trojański” oznaczający podstęp lub ukryte niebezpieczeństwo.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!