Makbet – streszczenie szczegółowe i opracowanie

Makbet, główny bohater dramatu Szekspira, pod wpływem przepowiedni czarownic i ambicji rozbudzonej przez żonę, przekształca się z lojalnego generała w krwawego tyrana, którego brutalne rządy kończą się klęską pod zamkiem Dunzynan.

Jakie są główne wydarzenia w 'Makbecie’ Williama Szekspira?

Dramat „Makbet” autorstwa Williama Szekspira koncentruje się na losach szkockiego generała, Makbeta. Historia rozpoczyna się od spotkania z trzema wiedźmami, które przepowiadają mu objęcie tronu Szkocji, co rozbudza w nim ogromne pragnienie władzy. Pod wpływem swojej żony, Lady Makbet, Makbet decyduje się na morderstwo króla Dunkana, co nieodwracalnie zmienia jego życie.

Zabicie Dunkana staje się początkiem tyranii Makbeta. Opanowany obsesją utrzymania władzy i lękiem przed jej utratą, zaczyna eliminować przeciwników. W rezultacie dochodzi do brutalnej zbrodni na rodzinie Makdufa, co pogrąża kraj w chaosie oraz przyczynia się do rosnącego szaleństwa samego Makbeta.

Konflikt osiąga punkt kulminacyjny podczas wojny domowej w Szkocji. Wojska wierne Malkolmowi, prawowitemu następcy tronu i synowi Dunkana, stają przeciwko tyranowi. Kluczowym momentem jest szturm zamku Dunzynan przez oddziały pod dowództwem Makdufa oraz angielskiego hrabiego Siwarda.

W końcu Makbet ponosi porażkę i ginie z ręki Makdufa podczas bitwy pod zamkiem Dunzynan. Upadek tyrana przywraca pokój w kraju i pozwala Malkolmowi przejąć władzę nad tronem Szkocji. Dramat kończy się refleksją nad moralnym upadkiem bohatera oraz niszczącymi skutkami niekontrolowanej ambicji.

Kto jest kim w 'Makbecie’?

W dramacie Makbet autorstwa Williama Szekspira, postacie pełnią kluczową rolę w rozwijaniu fabuły oraz ukazywaniu głównych motywów. Centralną postacią jest Makbet, generał szkocki, który z lojalnego wojownika przekształca się w bezwzględnego tyrana. Jego żona, Lady Makbet, popycha go do zdobycia korony za wszelką cenę, jednak później sama popada w szaleństwo z powodu dręczącego ją poczucia winy.

Makduf to szlachetny bohater tej opowieści. Po tragicznej stracie rodziny z rąk Makbeta staje się jego najzacieklejszym przeciwnikiem i ostatecznie przyczynia się do śmierci tyrana, przywracając ład w kraju. Malkolm, syn zamordowanego króla Dunkana, jest symbolem nadziei na lepszą przyszłość i obejmuje tron po upadku okrutnego władcy.

Duch Banko jest istotnym symbolem wyrzutów sumienia nękających Makbeta po dokonanych zbrodniach. Były przyjaciel i ofiara zdrady przypomina o moralnych konsekwencjach nieposkromionej ambicji kosztem innych ludzi.

Każda z tych postaci wnosi unikalne elementy do tematyki dramatu związanej z ambicją, zdradą oraz moralnością. Ich losy są splecione przepowiedniami czarownic oraz walką o władzę nad szkockim królestwem.

Jakie motywy literackie występują w 'Makbecie’?

Dramat Makbet autorstwa Williama Szekspira ukazuje wiele kluczowych motywów literackich, które pomagają zgłębić jego treść. Jednym z nich jest temat zbrodni i kary, który obrazuje moralne konsekwencje czynów bohaterów. Zarówno Makbet, jak i Lady Makbet doświadczają wyniszczających skutków swoich działań, co prowadzi ich do psychicznego załamania.

Ambicja pełni istotną rolę w przemianie Makbeta z wiernego rycerza w bezwzględnego tyrana. Proroctwa wiedźm budzą w nim nieposkromioną żądzę władzy, która kieruje jego działaniami i ostatecznie prowadzi do zguby. Ta ambicja rujnuje nie tylko jego samego, ale również całe królestwo.

Lojalność oraz zdrada to kolejne istotne tematy utworu. Konflikt między obowiązkiem wobec monarchy a osobistymi pragnieniami Makbeta uwypukla skomplikowaną naturę ludzkich relacji oraz moralnych wyborów. Działania bohaterów wywołują wyrzuty sumienia dręczące zarówno Makbeta, jak i Lady Makbet.

Przemiana psychologiczna postaci łączy się nierozerwalnie z motywem obłędu. Zarówno Makbet, jak i jego małżonka popadają w szaleństwo pod wpływem poczucia winy oraz lęku przed utratą zdobytej pozycji. Ich tragedia wynika z niemożności poradzenia sobie ze skutkami własnych decyzji.

Jakie są konsekwencje przepowiedni czarownic dla Makbeta?

Przepowiednie czarownic mają ogromny wpływ na życie Makbeta, rozpalając jego ambicje i determinację w dążeniu do władzy. Spotkanie z wiedźmami budzi w nim nieodparte pragnienie zdobycia korony, co prowadzi do dramatycznej decyzji o zamordowaniu króla Dunkana. To działanie uruchamia ciąg brutalnych wydarzeń, które podkreślają tragizm całej opowieści.

Z biegiem czasu psychika Makbeta ulega powolnemu rozpadowi. Przepowiednie stają się motorem jego szaleństwa i despotyzmu. Każde spełniające się proroctwo powoduje, że porzuca on resztki moralności i staje się coraz bardziej bezwzględny.

Ostateczne skutki tych przepowiedni to nie tylko osobista tragedia Makbeta, ale również chaos ogarniający całe królestwo Szkocji. Jego narastająca paranoja i poczucie zagrożenia prowadzą do eliminacji przeciwników oraz kolejnych zbrodni. W rezultacie pogłębiają się jego izolacja oraz przyspiesza upadek. Konsekwencje przepowiedni dotykają więc zarówno jednostki, jak i społeczeństwo.

„Makbet” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Na burzowym wrzosowisku trzy czarownice przepowiadają Makbetowi, że zostanie tanem Kawdoru, a następnie królem, zaś Banko dowiaduje się, że jego potomkowie zasiądą na tronie.
• Król Dunkan w dowód uznania za waleczność mianuje Makbeta tanem Kawdoru, co budzi w bohaterze mordercze myśli, podsycane przez Lady Makbet.
• Podczas wizyty Dunkana w zamku Makbeta w Inverness, pod wpływem manipulacji żony, Makbet morduje króla we śnie, zrzucając winę na strażników.
• Synowie Dunkana, Malkolm i Donalbein, uciekają z kraju, co sprawia, że podejrzenia spadają na nich, a Makbet zostaje koronowany na króla Szkocji.
• Nowy król, obawiając się spełnienia przepowiedni dotyczącej potomków Banka, zleca zabójstwo przyjaciela i jego syna Fleance’a; Banko ginie, lecz Fleance ucieka.
• Duch Banka nawiedza Makbeta podczas uczty, wzbudzając przerażenie i dalsze podejrzenia wśród dworzan, co zmusza króla do ponownego kontaktu z czarownicami.
• Czarownice ukazują Makbetowi nowe, mylące przepowiednie: ostrzeżenie przed Makdufem, obietnicę nietykalności ze strony „zrodzonego z kobiety” oraz bezpieczeństwa do czasu, aż „las birnamski nie ruszy na Dunsinane”.
• Na podstawie nowych proroctw Makbet nakazuje rzeź rodziny Makdufa, który uciekł do Anglii szukać wsparcia.
• Lady Makbet, dręczona poczuciem winy, popada w obłęd, lunatykuje i ostatecznie umiera, prawdopodobnie popełniając samobójstwo.
• Wojska Malkolma i Makdufa, zrywając gałęzie z lasu birnamskiego, podążają na Dunsinane, spełniając tym samym część przepowiedni.
• W ostatecznej bitwie Makduf, ujawniając, że został „przedwcześnie wydarty z łona matki”, pokonuje i zabija Makbeta, przywracając prawowitą władzę Malkolmowi.

2. Czas i miejsce akcji

Dramat Williama Szekspira rozgrywa się w bliżej nieokreślonym, lecz historycznie ugruntowanym okresie, przyjmuje się, że jest to XI wiek, czerpiąc inspirację ze średniowiecznych szkockich legend i kronik. Akcja toczy się głównie na terenie Szkocji, obejmując malownicze, lecz często burzowe wrzosowiska, a także liczne zamki i twierdze. Kluczowe miejsca to rodowy zamek Makbeta w Inverness, gdzie dokonuje się królobójstwo, królewska rezydencja w Forres, a także forteca w Dunsinane, będąca ostatnim bastionem tyrana. Pojawiają się również lokacje takie jak zamek Makdufa w Fife. Epizodycznie fabuła przenosi się także do Anglii, na dwór króla Edwarda, gdzie Malkolm i Makduf szukają schronienia i gromadzą siły, by obalić uzurpatora.

3. Charakterystyka bohaterów

• Makbet: Początkowo przedstawiony jako szlachetny, odważny i lojalny wódz szkocki, tan Glamis, a następnie tan Kawdoru. Pod wpływem kuszących przepowiedni czarownic i podstępnej perswazji Lady Makbet, ulega chorobliwej ambicji. Stopniowo przeobraża się w bezwzględnego tyrana, dręczonego paranoją, halucynacjami i wyrzutami sumienia, co ostatecznie prowadzi do jego moralnego i fizycznego upadku.
• Lady Makbet: Niezwykle ambitna i silna kobieta, która z początku wydaje się być siłą napędową męża, gotową do wszelkich zbrodni w imię władzy. Próbuje stłumić w sobie wszelkie ludzkie uczucia, by móc popchnąć Makbeta do królobójstwa. Z biegiem czasu jednak, jej psychika ulega załamaniu pod ciężarem winy, co manifestuje się w lunatykowaniu i ostatecznie prowadzi do obłędu i śmierci.
• Dunkan: Król Szkocji, uosobienie prawości, ufności i życzliwości. Jego cnotliwa postać stanowi kontrast dla mrocznej drogi, jaką obiera Makbet. Morderstwo Dunkana jest zbrodnią pierwotną, która uruchamia spiralę tragicznych wydarzeń w dramacie.
• Banko: Dzielny i honorowy wódz szkocki, bliski towarzysz Makbeta. Podobnie jak Makbet, otrzymuje przepowiednie od czarownic, które zapowiadają, że choć sam nie będzie królem, to jego potomkowie zasiądą na tronie. Jego szlachetna postawa i ostrożność kontrastują z zaślepioną ambicją Makbeta. Zostaje zamordowany na rozkaz Makbeta, a jego duch nawiedza tyrana.
• Makduf: Tan Fife, postać symbolizująca wierność, prawość i niezłomną wolę walki o sprawiedliwość. Od początku żywi podejrzenia wobec Makbeta. Po okrutnej rzezi swojej rodziny z rąk Makbeta, staje się głównym mścicielem, zdeterminowanym, by obalić tyrana i przywrócić porządek w Szkocji.
• Malkolm: Starszy syn króla Dunkana i prawowity dziedzic tronu. Po ucieczce do Anglii, by uchronić się przed kolejnymi zamachami, gromadzi wojska i staje na czele sił sprzymierzonych przeciwko Makbetowi, dążąc do przywrócenia sprawiedliwych rządów w Szkocji.
• Trzy Czarownice (Wiedźmy): Tajemnicze, nadprzyrodzone istoty, które swoimi dwuznacznymi przepowiedniami rozbudzają w Makbecie uśpioną ambicję i popychają go na drogę zbrodni. Stanowią katalizator tragicznych wydarzeń, manipulując ludzkimi słabościami.
• Hekate: Potężna bogini ciemności i czarów, władczyni czarownic. Jest niezadowolona z ich samodzielnych działań i planuje własne intrygi, aby jeszcze bardziej omamić Makbeta, dając mu fałszywe poczucie bezpieczeństwa.
• Fleance: Syn Banka, któremu udaje się uciec przed mordercami nasłanymi przez Makbeta. Jego przetrwanie symbolizuje nieuchronność spełnienia się przepowiedni dotyczącej królewskiego potomstwa Banka.

4. Problematyka

• Moralny koszt ambicji: Dramat dogłębnie analizuje, jak nieposkromiona żądza władzy, podsycana przez zewnętrzne siły i wewnętrzne słabości, prowadzi do spirali zbrodni, korupcji duszy i ostatecznej autodestrukcji jednostki.
• Wina i jej psychiczne konsekwencje: Utwór bada wyniszczający wpływ wyrzutów sumienia na ludzką psychikę, ukazując, jak zbrodnia rodzi poczucie winy, które dręczy bohaterów, prowadząc ich do szaleństwa i moralnego upadku.
• Przeznaczenie czy wolna wola?: Kluczowe pytanie dramatu dotyczy zakresu wpływu losu na ludzkie życie. Przepowiednie czarownic stanowią impuls, jednak to osobiste decyzje i moralne wybory bohaterów ostatecznie determinują ich tragiczny finał.
• Pozory a rzeczywistość: Motyw ten ukazuje, jak łatwo dać się zwieść fałszywym pozorom, zarówno w relacjach międzyludzkich, jak i w postrzeganiu własnej sytuacji. Halucynacje Makbeta oraz jego obłęd zacierają granice między światem realnym a fantastycznym.
• Natura dobra i zła: Szekspir przedstawia zło nie tylko jako siłę zewnętrzną (czarownice), ale przede wszystkim jako wewnętrzną skłonność, która może zwyciężyć w człowieku pod wpływem ambicji.

5. Kluczowe wątki

• Wątek drogi Makbeta od bohatera do tyrana: Obserwujemy ewolucję postaci, która z szanowanego wodza staje się krwawym uzurpatorem, by ostatecznie pogrążyć się w szaleństwie i ponieść klęskę.
• Wątek wpływu przepowiedni na losy bohaterów: Przepowiednie czarownic stanowią katalizator wydarzeń, a ich stopniowe spełnianie się napędza akcję, choć nie jest jasne, czy faktycznie determinują los, czy jedynie odsłaniają ukryte pragnienia.
• Wątek upadku Lady Makbet i jej szaleństwa: Początkowo opanowana i bezwzględna, z czasem ulega wyniszczającym wyrzutom sumienia, co prowadzi do jej obłędu i samobójczej śmierci.
• Wątek zemsty i przywrócenia sprawiedliwości: Makduf i Malkolm, po tragicznych stratach, jednoczą siły, aby obalić tyrana i przywrócić ład moralny oraz prawowitą władzę w Szkocji.
• Wątek spirali zbrodni: Każda kolejna zbrodnia pociąga za sobą konieczność kolejnej, tworząc nieustanną eskalację przemocy i strachu, która pustoszy królestwo i dusze sprawców.

6. Motywy

• Ambicia i żądza władzy: Główna siła napędowa dramatu, ukazująca, jak nieograniczona ambicja, podsycana obietnicami i manipulacją, prowadzi do zbrodni, tyranii i osobistej destrukcji.
• Wina i sumienie: Centralny motyw psychologiczny, eksplorujący wewnętrzne cierpienie bohaterów po popełnieniu zbrodni, manifestujące się w halucynacjach, bezsenności i obłędzie.
• Przeznaczenie kontra wolna wola: Rozważanie, czy ludzkie czyny są zdeterminowane przez los, czy też wynikają z wolnych wyborów, gdzie przepowiednie działają jako katalizator, a nie absolutne fatum.
• Złudzenie i rzeczywistość (pozory): Motyw ten ujawnia się w fałszywych maskach, które zakładają bohaterowie, by ukryć swe zbrodnie, a także w zacieraniu się granic między tym, co prawdziwe, a co jest wytworem umysłu.
• Krew i przemoc: Krew jest wszechobecnym symbolem zbrodni, winy, mordów i brutalności, której obecność narasta w miarę pogłębiania się tyranii Makbeta.
• Szaleństwo i obłęd: Konsekwencja naruszenia porządku moralnego i naturalnego, prowadząca bohaterów do utraty zdrowia psychicznego, objawiającej się wizjami, lunatykowaniem i ostatecznym upadkiem.
• Natura i nienaturalność: Zbrodnie Makbeta zaburzają kosmiczny i ziemski ład, co odzwierciedla się w niepokojących zjawiskach pogodowych i zachowaniu zwierząt, jak również w nienaturalnych i potwornych czynach ludzkich.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Dramat rozpoczyna się na burzowym wrzosowisku Szkocji, gdzie trzy tajemnicze czarownice spotykają się, aby zaplanować kolejne spotkanie z Makbetem. W tym samym czasie, w obozie wojskowym, król Szkocji, Dunkan, dowiaduje się o bohaterskich czynach swojego wodza, Makbeta, tana Glamis, który z niezwykłą odwagą pokonał buntownika Makdonwalda oraz wojska norweskie. W dowód uznania za tę waleczność i niezachwianą lojalność, Dunkan decyduje się obdarzyć Makbeta tytułem tana Kawdoru, po tym jak dotychczasowy tan zostaje skazany na śmierć za zdradę ojczyzny.

Wkrótce potem, na tym samym wrzosowisku, Makbet i jego przyjaciel, Banko, napotykają czarownice. Te, swoimi zagadkowymi przepowiedniami, oznajmiają Makbetowi, że zostanie tanem Kawdoru, a następnie królem Szkocji. Banko natomiast dowiaduje się, że choć sam nie zasiądzie na tronie, to jego potomkowie będą królami. Niespodziewanie, niedługo po tych słowach, przybywają posłańcy, Ross i Angus, z wieścią o przyznaniu Makbetowi tytułu tana Kawdoru, potwierdzając tym samym pierwszą część przepowiedni. Ta zbieżność okoliczności budzi w Makbecie „mordercze myśli” o zdobyciu korony, choć jednocześnie dręczą go głębokie rozterki moralne. W królewskim zamku w Forres, Dunkan publicznie wyraża wdzięczność Makbetowi, a także ogłasza swojego syna, Malkolma, księciem Cumberlandu i swoim następcą, co dla Makbeta staje się kolejną przeszkodą na drodze do władzy. Król planuje również odwiedzić Makbeta w jego zamku w Inverness.

W zamku w Inverness, Lady Makbet otrzymuje list od męża, w którym opowiada on o spotkaniu z czarownicami i ich przepowiedniach. Ambitna kobieta, obawiając się, że Makbet jest zbyt łagodny, by samodzielnie dążyć do korony, postanawia go do tego popchnąć. Gdy dowiaduje się o zbliżającej się wizycie króla, obmyśla bezwzględny plan jego zabójstwa i modli się o bezwzględność. Król Dunkan, zachwycony gościnnością i pięknem zamku, zostaje serdecznie powitany przez Lady Makbet, nieświadomy czekającego go losu. Makbeta ogarniają jednak silne wątpliwości moralne; obawia się konsekwencji i hańby, jaką przyniesie królobójstwo. Lady Makbet, stosując manipulację emocjonalną, oskarża go o tchórzostwo i podważa jego męskość, zręcznie utwierdzając go w zamiarze zbrodni. Przedstawia szczegółowy plan: upicie strażników, zabicie króla podczas snu i zrzucenie winy na ogłuszonych sług. Pod wpływem żony, Makbet ostatecznie przysięga dokonać mordu.

W zamkowym dziedzińcu Banko i jego syn Fleance spotykają Makbeta. Banko wspomina o przepowiedniach, a Makbet, pogrążony w mrocznych myślach, ma przerażającą wizję krwawego sztyletu, który prowadzi go do komnaty króla. Bicie dzwonu jest dla niego sygnałem do działania. Po dokonaniu mordu na Dunkanie, Makbet jest przerażony swoim czynem; w jego głowie rozbrzmiewają głosy oznajmiające, że już nigdy nie zazna snu. Lady Makbet, początkowo bardziej opanowana, zmazuje krew z twarzy śpiących strażników, aby zrzucić na nich winę, gdyż Makbet odmawia powrotu na miejsce zbrodni. Rankiem Makduf i Lennox przybywają na zamek. Makduf, wchodząc do komnaty króla, odkrywa jego zwłoki i podnosi alarm. Makbet, udając rozpacz i wściekłość, zabija oskarżonych strażników. Synowie Dunkana, Malkolm i Donalbein, z obawy o własne życie, uciekają odpowiednio do Anglii i Irlandii, co, ironicznie, czyni ich podejrzanymi o spisek. W konsekwencji ucieczki synów, podejrzenia o zabójstwo padają na nich, a Makbet, jako najbliższy krewny króla, zostaje obwołany nowym władcą. Wyrusza na koronację do Scone, podczas gdy Makduf odmawia uczestnictwa, wzbudzając pierwsze podejrzenia co do jego lojalności.

Banko, rozważając spełnienie się przepowiedni dla Makbeta, zaczyna podejrzewać, że korona została zdobyta niegodziwie. Makbet, pamiętając o przepowiedni dotyczącej potomków Banka jako przyszłych królów, obawia się go. Zleca trzem mordercom zabójstwo Banka i jego syna Fleance’a, aby zabezpieczyć swoją dynastię. Zarówno Makbet, jak i Lady Makbet odczuwają wewnętrzny niepokój i wyrzuty sumienia, pomimo zdobytej władzy. Rozmawiają o tym, jak trudne jest życie, gdy tacy wrogowie jak Banko i Fleance nadal żyją. Makbet uspokaja żonę, sugerując, że „tej nocy coś się wydarzy”. W pałacowym ogrodzie mordercy napadają na Banka i Fleance’a. Banko ginie, lecz Fleance cudem ucieka, co jest istotnym niespełnieniem przepowiedni i budzi nowy lęk w Makbecie. Podczas uroczystej uczty, Makbet dowiaduje się o ucieczce Fleance’a. Na jego miejscu przy stole biesiadnym pojawia się duch Banka, widoczny tylko dla Makbeta. Przerażony król wywołuje panikę wśród gości swoimi okrzykami i chaotycznym zachowaniem. Lady Makbet próbuje opanować sytuację, tłumacząc jego zachowanie chwilową chorobą, ale uczta zostaje przerwana. Po odejściu gości, Makbet, coraz bardziej osamotniony i dręczony, postanawia ponownie zasięgnąć rady czarownic. W międzyczasie, Hekate, bogini ciemności, spotyka czarownice i wyraża gniew za ich samodzielne działania, planując dalsze manipulacje Makbetem, obiecując mu złudne poczucie bezpieczeństwa. Lennox i inny dostojnik analizują ostatnie wydarzenia, wyrażając coraz większe podejrzenia wobec Makbeta. Rozmawiają o ucieczce Malkolma do Anglii i Makdufa, który udał się tam, by prosić króla Anglii o pomoc w obaleniu tyrana.

W ciemnej jaskini Makbet ponownie spotyka czarownice. Za pomocą magicznych wywarów i zaklęć wywołują one trzy zjawy. Pierwsza (głowa w hełmie) ostrzega przed Makdufem. Druga (krwawe dziecko) zapewnia, że nikt zrodzony z kobiety nie skrzywdzi Makbeta. Trzecia (dziecko w koronie z drzewem) obiecuje, że Makbet będzie bezpieczny, dopóki las birnamski nie ruszy na Dunsinane. Pomimo tych uspokajających przepowiedni, Makbet widzi również wizję ośmiu królów z Bankiem na czele, co przypomina mu o przepowiedni dotyczącej potomków Banka i budzi w nim furię. Postanawia działać bezwzględnie i nakazuje zabicie Makdufa oraz jego całej rodziny. W zamku w Fife, Lady Makduf wyraża złość i niezrozumienie wobec ucieczki męża do Anglii. Wkrótce potem, na rozkaz Makbeta, mordercy napadają na zamek i brutalnie zabijają Lady Makduf oraz jej syna. Tymczasem w Anglii Malkolm, testując lojalność Makdufa, udaje, że sam byłby gorszym tyranem niż Makbet. Kiedy Makduf wyraża głęboki żal nad losem Szkocji, Malkolm wyjawia prawdę o swoim sprzymierzeniu z angielskim królem Edwardem i armią. W tym czasie przybywa Ross, przynosząc tragiczną wiadomość o rzezi rodziny Makdufa. Ta informacja umacnia Makdufa w pragnieniu zemsty i dodaje mu siły do walki.

W zamku Dunsinane Lady Makbet, dręczona niewyobrażalnym poczuciem winy, lunatykuje. W swoich snach i monologach, w obecności dwórki i lekarza, wyjawia szczegóły zbrodni, usiłując zmyć z rąk wyimaginowaną krew. Jej psychika jest całkowicie złamana i wyniszczona. Szkoccy dostojnicy (Menteith, Angus, Caithness) gromadzą się w okolicach Dunsinane, aby dołączyć do nadciągających wojsk angielskich, prowadzonych przez Malkolma, Siwarda i Makdufa. Wyrażają jawną pogardę dla Makbeta, nazywając go tyranem i szaleńcem. W Dunsinane Makbet, mimo narastających wieści o zbliżającej się armii wrogów, wciąż wierzy w swoje niezwyciężenie, opierając się na przepowiedniach czarownic. Jest jednak świadomy utraty szacunku, lojalności poddanych i własnego moralnego upadku. Wojska Malkolma, Siwarda i Makdufa zbliżają się do Dunsinane. Malkolm rozkazuje, aby każdy żołnierz uciął gałąź z lasu birnamskiego i niósł ją przed sobą, co ma zataić rzeczywistą liczebność ich armii. W ten sposób, na oczach Makbeta, spełnia się część przepowiedni, wprawiając go w przerażenie. W zamku Dunsinane Makbet dowiaduje się o śmierci Lady Makbet. Chwilę później posłaniec informuje go, że widział „las birnamski”, który zmierza ku zamkowi. Przerażony Makbet zdaje sobie sprawę, że przepowiednie zaczynają się spełniać i jego kres jest bliski. Przed zamkiem w Dunsinane armia Malkolma zrzuca gałęzie, ujawniając swoją prawdziwą, ogromną siłę. Rozpoczyna się ostateczna bitwa. Podczas walki Makbet zabija młodego Siwarda. Gdy staje do walki z Makdufem, ten wyjawia mu, że został „przedwcześnie wydarty z łona matki”, co oznacza, że nie narodził się w sposób naturalny. Tym samym ostatnia przepowiednia czarownic zostaje przełamana, a Makbet, widząc swoją zgubę, początkowo odmawia dalszej walki. Sprowokowany jednak, podejmuje ją ponownie. Makduf zabija Makbeta, a jego odciętą głowę przynosi Malkolmowi, symbolizując koniec tyranii. Malkolm zostaje ogłoszony nowym królem Szkocji, przywracając ład, porządek i nadzieję na lepszą przyszłość.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!