„Legendy tebańskie” – streszczenie szczegółowe i opracowanie

Kadmos, mityczny założyciel Teb, przeszedł do historii jako bohater, który pokonał smoka Aresa, a dzięki sile i męstwu położył podwaliny pod miasto starożytnej Grecji. Jego opowieść, naznaczona boskimi interwencjami i symboliką przesądzenia losu, stanowi kluczowy fragment mitologii tebańskiej, ukazując jedność ludzkiej odwagi i wpływu bogów na ziemskie życie.

Kim był Kadmos i jak założył Teby?

Kadmos, mityczny założyciel starożytnych Teb, jest postacią o niezwykle barwnej historii. Wszystko zaczyna się od poszukiwań jego siostry Europy, uprowadzonej przez podstępnego Zeusa. W trakcie swojej wędrówki Kadmos dociera do Beocji w Grecji, gdzie czeka go nie lada wyzwanie – pokonanie smoka strzegącego źródła boga wojny Aresa. Triumf nad tym potężnym przeciwnikiem staje się kluczowym momentem jego legendy.

Po zwycięskiej walce Kadmos zasiewa zęby zabitego smoka w ziemi, co prowadzi do niesamowitego wydarzenia: z gleby wyrastają uzbrojeni wojownicy zwani Spartoi. Ci dzielni mężczyźni natychmiast wdają się w bratobójczą walkę. Przeżywa jedynie pięciu z nich, a ci ocaleni stają się wiernymi sprzymierzeńcami Kadmosa i wspierają go w zakładaniu miasta Teby.

Za swoje heroiczne dokonania Kadmos zostaje wynagrodzony przez bogów małżeństwem z Harmonią, córką Aresa i Afrodyty. Ta historia nie tylko ilustruje męstwo i determinację bohatera, ale również ukazuje boskie interwencje oraz skutki decyzji podejmowanych przez mitologiczne postacie.

Tebańskie opowieści są przepełnione symboliką losu i przeznaczenia, co czyni je niezwykle interesującym elementem starożytnej kultury greckiej. Historia Kadmosa to jeden z fundamentalnych mitów kształtujących wyobrażenia o początkach greckiej cywilizacji, podkreślający zarówno ludzką odwagę, jak i wpływ bogów na życie śmiertelników.

Jakie znaczenie miała wyrocznia delficka w mitach tebańskich?

Wyrocznia delficka odgrywała kluczową rolę w mitologii tebańskiej, wpływając na losy bohaterów poprzez swoje nieodwołalne przepowiednie. Uosabiała nieuchronne przeznaczenie, co stanowiło istotny element mitów greckich. Losy takich postaci jak Lajos i Edyp były kształtowane przez jej wizje.

Lajos został ostrzeżony, że jego syn stanie się jego zabójcą i poślubi własną matkę. Pomimo licznych prób uniknięcia tego fatum, przepowiednia ostatecznie się spełniła. To tylko potwierdziło potęgę przeznaczenia oraz ogromny wpływ wyroczni na życie śmiertelników. Edyp również, nieświadomy swego prawdziwego pochodzenia, odwiedził Delfy i usłyszał o swoim tragicznym losie.

Przepowiednie z Delf przyspieszały realizację losu bohaterów i kierowały ich decyzjami, podkreślając tragizm ludzkiego życia oraz nieuchronność przeznaczenia w mitach tebańskich.

Jakie są kluczowe wydarzenia w mitach o Edypie?

W opowieściach o Edypie centralnym punktem są przepowiednia i jej nieuniknione skutki. Edyp, syn króla Lajosa i królowej Jokasty, został porzucony jako niemowlę w obawie przed spełnieniem wróżby, która głosiła, że zabije swojego ojca i poślubi matkę. Jednakże uratowali go pasterze, dzięki czemu dorastał nieświadomy swojego prawdziwego pochodzenia.

Gdy osiągnął dojrzałość, opuścił Korynt z zamiarem uniknięcia przeznaczenia poznanego w Delfach. Podczas podróży do Teb, na wąskiej drodze zabił Lajosa, nie zdając sobie sprawy z tożsamości swojej ofiary. Po przybyciu do Teb rozwiązał zagadkę Sfinksa, co zapewniło mu tron miasta oraz rękę Jokasty, wdowy po królu.

Prawda ujawniła się dzięki ślepemu wróżbicie Tejrezjaszowi oraz świadkom wydarzeń. To odkrycie miało tragiczne konsekwencje: Jokasta popełniła samobójstwo, a Edyp w akcie rozpaczy oślepił samego siebie. Ta historia przedstawia tragiczną postać bohatera i podkreśla nieuchronność losu w życiu człowieka.

Co symbolizuje klątwa rodu Labdakidów?

Klątwa rodu Labdakidów to jeden z najbardziej poruszających wątków mitologii tebańskiej. Opowiada o fatum i dziedziczeniu winy przez kolejne pokolenia. Historia rozpoczyna się od króla Lajosa, który naruszył boskie prawa, co sprowadziło nieszczęścia na jego rodzinę. Jego syn Edyp, nieświadomie wypełniając przepowiednię wyroczni delfickiej, przyczynił się do tragedii całego rodu.

Nieuchronność przeznaczenia jest kluczowym elementem tej opowieści. Nawet próby uniknięcia losu przez bohaterów kończyły się jego spełnieniem. Klątwa dotknęła także dzieci Edypa – Antygonę, Polinejkesa i Eteoklesa – prowadząc do bratobójczej wojny i śmierci rodzeństwa. Pokazuje to, jak grzechy przodków wpływają na przyszłe generacje.

Motyw klątwy ukazuje potęgę fatum jako niepokonanej siły w greckiej mitologii. Podkreśla brak kontroli nad własnym losem oraz konsekwencje działań przodków dla potomnych. Klątwa rodu Labdakidów pozostaje ostrzeżeniem przed ignorowaniem praw bogów i przypomina o kruchości ludzkiego życia wobec mocy przeznaczenia.

Jakie są losy Antygony i jej braci?

Antygona, córka Edypa i Jokasty, odgrywa kluczową rolę w mitologii tebańskiej. Jej bracia – Polinejkes i Eteokles – toczyli zaciekłą walkę o władzę nad Tebami. Niestety, ich rywalizacja zakończyła się tragicznie w bratobójczym starciu, które doprowadziło do śmierci obu, wpisując się w przekleństwo rzucone na ród Labdakidów.

Po zgonie braci Kreon objął rządy w Tebach. Postanowił nie dopuścić do pochowania Polinejkesa, uznając go za zdrajcę ojczyzny. Mimo tego zakazu Antygona postanowiła sprzeciwić się decyzji Kreona, kierując się zasadami boskimi oraz rodzinnymi wartościami. Za ten czyn została skazana na śmierć przez zamurowanie żywcem. Jej działania świadczą o niezwykłej odwadze i niezłomności.

Losy Antygony przedstawiają konflikt między prawem ludzkim a boskim oraz trudne wybory moralne, przed którymi stajemy. Jest ona symbolem lojalności wobec rodziny oraz wiary w zasady etyczne przewyższające prawa ustanowione przez ludzi. Tragiczne wydarzenia związane z jej osobą ukazują determinację w dążeniu do sprawiedliwości i miłości do najbliższych.

Jakie inne postacie i wydarzenia są ważne w legendach tebańskich?

W legendach tebańskich nieodłączną rolę odgrywają bohaterowie i wydarzenia, które ilustrują nieuchronność losu oraz przekazują moralne nauki. Wyprawa siedmiu przeciwko Tebom to jedno z kluczowych wydarzeń. Inicjuje ją Polinejkes, dążąc do odzyskania tronu zabranej przez brata Eteoklesa. Choć bratobójcza walka kończy się tragicznie dla obu, podkreśla dramatyczny charakter rodu Labdakidów.

Symboliczne są również opowieści o Niobe i Akteonie. Niobe zostaje ukarana przez bogów za swoją pychę, gdyż chwaliła się dziećmi ponad potomstwo Leto. Skazana na wieczną rozpacz po ich stracie, stanowi przestrogę przed dumą. Natomiast Akteon pada ofiarą własnej ciekawości; podglądając Artemidę podczas kąpieli, zamienia się w jelenia i ginie rozszarpany przez własne psy. Te historie wzbogacają mitologię tebańską o ostrzeżenia przed arogancją i łamaniem boskich praw.

Postacie oraz wydarzenia te uzupełniają sagę rodu Labdakidów, tworząc pełniejszy obraz przeznaczenia oraz moralnych dylematów herosów mitologii tebańskiej. Podkreślają wagę przestrzegania boskich zasad i ukazują konsekwencje ich łamania.

Legendy Tebańskie – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Założenie miasta: Kadmos, w poszukiwaniu siostry Europy, zgodnie z wyrocznią, zakłada miasto Teby (pierwotnie Kadmeę) w Beocji, po pokonaniu smoka i zasianiu jego zębów, z których wyrośli wojownicy.
• Klątwa rodu Kadmosa: Rodzina Kadmosa i Harmonii doświadcza nieszczęść z powodu przeklętego naszyjnika, a ich samych bogowie zamieniają w węże w ramach kary.
• Rządy tyranii i zemsta: Okrutne panowanie Likosa i Dirke zostaje przerwane przez bliźniaków Amfiona i Zetosa, którzy mszczą się za krzywdy matki i wznoszą potężne mury obronne Teb.
• Pycha Niobe: Królowa Niobe, żona Amfiona, traci wszystkie swoje dzieci z rąk bogów za swoją arogancję i zostaje zamieniona w kamień.
• Klątwa Labdakidów i los Edypa: Ród Labdakidów zostaje obciążony klątwą Pelopsa. Lajos porzuca swojego syna Edypa, który, nieświadomy swojego pochodzenia, zabija ojca i poślubia matkę, Jokastę, zgodnie z przepowiednią.
• Tragiczne odkrycie i wygnanie: Edyp odkrywa prawdę o swoim kazirodczym małżeństwie i ojcobójstwie, co prowadzi do samobójstwa Jokasty, jego oślepienia i wygnania z Teb.
• Bratobójcza walka i rządy Kreona: Synowie Edypa, Eteokles i Polinik, giną w bratobójczym konflikcie o tron. Władzę w mieście obejmuje Kreon.
• Tragedia Antygony i zniszczenie Teb: Antygona sprzeciwia się zakazowi Kreona pochowania brata. Ostatecznie, Teby zostają zniszczone przez mścicieli, a ich mieszkańcy uchodzą dzięki radom wieszcza Tyrezjasza.

2. Czas i miejsce akcji

Akcja legend tebańskich rozciąga się na przestrzeni wielu pokoleń w zamierzchłej starożytności, w erze mitycznej Grecji. Głównym ośrodkiem wydarzeń są Teby, starożytne miasto położone w krainie Beocji. W narracji pojawiają się również inne ważne lokalizacje, takie jak Delfy, znane z wyroczni Apollina, czy miasto Korynt, gdzie wychował się Edyp. Całość tworzy panoramę mitycznego świata, w którym decyzje bogów i śmiertelników splatają się, kształtując losy poszczególnych rodów i całego miasta, od jego heroicznego założenia po tragiczny kres.

3. Charakterystyka bohaterów

• Kadmos: Założyciel Teb, syn króla Agenora. Postać o cechach mądrego i odważnego władcy, zmuszonego do podjęcia długiej wędrówki w poszukiwaniu siostry, co ostatecznie prowadzi do założenia potężnego miasta. Jego czyn (zabicie smoka Aresa) staje się źródłem rodowej klątwy.
• Harmonia: Córka bogów Afrodyty i Aresa, małżonka Kadmosa. Jest symbolem piękna i harmonii, lecz jednocześnie ofiarą fatalnego daru – przeklętego naszyjnika, który przynosi nieszczęścia jej potomstwu.
• Likos i Dirke: Para okrutnych władców Teb, którzy bezwzględnie traktowali swoją krewną. Ich rządy charakteryzowały się tyranią, co doprowadziło do ich upadku z rąk Amfiona i Zetosa.
• Amfion i Zetos: Bracia bliźniacy, synowie Antiopie, mściciele za krzywdy matki i budowniczowie potężnych murów Teb. Amfion wyróżniał się nadprzyrodzonym talentem muzycznym, dzięki któremu kamienie same układały się w fortece.
• Niobe: Królowa Teb, małżonka Amfiona, matka czternaściorga dzieci. Jej postać jest ucieleśnieniem hybris, czyli pychy. Jej bezczelność wobec bogini Latony sprowadziła na nią i jej potomstwo straszliwą zemstę.
• Labdakos: Król Teb, dziadek Edypa, postać osadzona w rodzie, na którym ciążyła klątwa.
• Lajos: Król Teb, ojciec Edypa. Próbował uniknąć przepowiedni, porzucając syna, co paradoksalnie doprowadziło do jej spełnienia. Symbolizuje bezsilność człowieka wobec fatum.
• Jokasta: Królowa Teb, matka i żona Edypa. Jej postać odzwierciedla cierpienie i rozpacz po odkryciu tragicznej prawdy.
• Edyp: Syn Lajosa i Jokasty, który mimo usilnych prób uniknięcia przeznaczenia, nieświadomie staje się ojcobójcą i małżonkiem własnej matki. Jest tragicznym bohaterem, którego los jest z góry określony przez fatum.
• Eteokles i Polinik: Synowie Edypa. Ich bratobójczy konflikt o władzę nad Tebami jest kulminacją rodowej klątwy i symbolizuje niszczycielską siłę ambicji.
• Antygona i Ismena: Córki Edypa. Antygona to symbol niezłomności i wierności prawom boskim, gotowa poświęcić życie dla moralnych zasad.
• Kreon: Brat Jokasty, regent, a następnie król Teb. Ucieleśnia władzę świecką, która zderza się z prawami boskimi, co prowadzi do tragicznych konsekwencji.
• Tyrezjasz: Niewidomy wieszcz tebański, posiadający zdolność przewidywania przyszłości. Jego rady, często ignorowane, są głosem rozsądku i reprezentują wolę bogów.

4. Problematyka

• Nieuchronność przeznaczenia (fatum): Koncepcja, że losy ludzi są z góry określone i nie można ich uniknąć, nawet poprzez najbardziej desperackie próby (np. w przypadku Edypa).
• Konsekwencje pychy (hybris): Tragiczne skutki wynikające z nadmiernej pewności siebie i chełpliwości, zwłaszcza wobec bogów (przykład Niobe).
• Klątwa pokoleniowa: Dziedziczenie win i nieszczęść przez kolejne pokolenia w rodach, niemożność ucieczki od obciążeń przodków (klątwa Labdakidów, naszyjnik Harmonii).
• Moralne dylematy: Konflikty między prawami boskimi a ludzkimi, a także między lojalnością rodzinną a państwową (dylemat Antygony).
• Niszczycielska natura władzy: Ambitna walka o tron, prowadząca do bratobójczych konfliktów i upadku (rywalizacja Eteoklesa i Polinika).

5. Kluczowe wątki

• Wątek założenia i rozwoju Teb: Od pierwszych kroków Kadmosa, przez budowę murów przez Amfiona i Zetosa, aż po ostateczne zniszczenie miasta.
• Wątek rodowej klątwy: Ciążące nad rodzinami Kadmosa i Labdakidów przekleństwa, które determinują losy kolejnych pokoleń, przynosząc im cierpienie i śmierć.
• Wątek tragicznej miłości i małżeństwa: Historia Edypa i Jokasty, symbolizująca miłość skażoną tabu i nieświadomej zbrodni.
• Wątek walki o sprawiedliwość i godność: Postawa Antygony w obronie boskich praw i prawa do pochówku brata.
• Wątek ojcobójstwa i kazirodztwa: Centralny element mitu Edypa, wynikający z niemożności ucieczki przed przepowiednią.

6. Motywy

• Przeznaczenie i fatum: Główny motyw, pokazujący, że los bohaterów jest z góry ustalony, a wszelkie próby jego zmiany są daremne.
• Klątwa rodowa: Motyw nieszczęścia, które przechodzi z pokolenia na pokolenie, często jako konsekwencja wcześniejszych czynów.
• Wina i kara: Zasada sprawiedliwości, gdzie każdy czyn, nawet nieświadomy, pociąga za sobą konsekwencje.
• Hybris (pycha): Motyw nadmiernej pewności siebie, która obraża bogów i prowadzi do upadku.
• Walka o władzę: Motyw ambicji i konfliktu, często prowadzący do rozlewu krwi i zniszczenia.
• Konflikt prawa ludzkiego z boskim: Centralny motyw w „Antygonie”, ukazujący starcie między moralnością a prawem państwowym.
• Samobójstwo i ojcobójstwo/matkobójstwo: Drastyczne, tragiczne czyny, które są kulminacją dramatycznych losów bohaterów.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Legendy tebańskie to zbiór mitów opowiadających o burzliwych dziejach starożytnego miasta Teby, od jego powstania aż po tragiczny upadek. Historia ta jest głęboko przesiąknięta motywami fatum, klątw rodowych, ludzkiej pychy oraz nieuchronnych konfliktów między wolą bogów a działaniami śmiertelników. Wszystkie te elementy splatają się, tworząc opowieść o cierpieniu, heroizmie i nieuniknionym przeznaczeniu.

Początki Teb wiążą się z postacią księcia Kadmosa, syna fenickiego króla Agenora i brata Europy. Po tym, jak Zeus porwał Europę, zrozpaczony Agenor wysłał Kadmosa na jej poszukiwania, z surowym nakazem, by nie wracał bez siostry. Mimo długich i bezskutecznych poszukiwań, Kadmos nie odnalazł Europy. Nie mogąc powrócić do ojczyzny, udał się do słynnej wyroczni delfickiej po radę. Wyrocznia poleciła mu, by podążał za jałówką ze znakiem księżyca. Zwierzę to doprowadziło go do krainy Beocji, gdzie Kadmos miał założyć miasto, które początkowo nazwał Kadmeą, a później stało się ono znanymi Tebami.

Podczas budowy miasta doszło do dramatycznego wydarzenia. Towarzysze Kadmosa, poszukując wody, zostali zabici przez straszliwego smoka, który był poświęcony bogu wojny, Aresowi. Kadmos w heroicznym pojedynku pokonał bestię. Następnie, za radą bogini Ateny, zasiał zęby smoka w ziemi. Z zasianych zębów wyrośli potężni, uzbrojeni wojownicy, którzy natychmiast zaczęli toczyć ze sobą śmiertelną walkę. Ci nieliczni, którzy przeżyli bratobójczy konflikt, pomogli Kadmosa w dokończeniu budowy i umacnianiu miasta, stając się jego pierwszymi mieszkańcami. Kadmos został pierwszym, mądrym władcą Teb. Poślubił piękną Harmonię, córkę Afrodyty i Aresa. Niestety, szczęście ich rodziny zostało naznaczone tragicznym piętnem. Wnuk Akteon zginął, zagryziony przez własne psy, a córki spotykały równie tragiczne losy. Okazało się, że źródłem wszystkich nieszczęść był przeklęty naszyjnik, dar boga Hefajstosa, który Kadmos ofiarował Harmonii jako prezent ślubny. Po wielu latach cierpienia i nieszczęść, wyszło na jaw, że smok zabity przez Kadmosa był świętym zwierzęciem Aresa. Rozgniewany bóg wojny, w ramach kary, przemienił Kadmosa i Harmonię w węże, kończąc ich ziemskie rządy w tragiczny sposób.

Po odejściu Kadmosa i Harmonii, władzę w Tebach przejęli Likos i jego bezwzględna małżonka Dirke. Ich panowanie było naznaczone okrucieństwem, a jedną z ich ofiar była krewna, matka bliźniaków Amfiona i Zetosa. Gdy chłopcy dorośli, postanowili pomścić matkę. Dokonali zemsty na królewskiej parze, zabijając ich i przejmując miasto. Amfion i Zetos okazali się zdolnymi władcami i budowniczymi. Dzięki magicznej harfie Amfiona, której dźwięki sprawiały, że kamienie same układały się w potężne mury, otoczyli Teby niezwykłą fortecą. Amfion poślubił piękną, lecz pyszną Niobe, z którą miał czternaścioro dzieci – siedmiu synów i siedem córek. Niobe, chełpiąc się swoim licznym potomstwem, ośmieliła się obrazić boginię Latonę, matkę Apolla i Artemidy. W zemście za tę hybris, bliźniacy bogowie odebrali jej wszystkie dzieci. Zrozpaczona Niobe, trawiona nieustannym żalem, opuściła Teby i opłakiwała swoje dzieci, aż bogowie, ulitowawszy się, zamienili ją w kamień, z którego wciąż płynęły łzy.

Kolejnym rozdziałem w historii Teb był mit rodu Labdakidów, obciążony straszliwą klątwą. Władzę po Amfionie i Zetosie przejął Labdakos, a po nim jego syn Lajos. Lajos ściągnął na swój ród potężną klątwę Pelopsa, króla Elidy, poprzez porwanie, a następnie porzucenie jego syna, Chryzypa, co doprowadziło do samobójstwa młodzieńca. Krótko po tym Lajos otrzymał od wyroczni delfickiej przerażającą przepowiednię: miał zginąć z rąk własnego syna, który następnie poślubi swoją matkę, Jokastę. Chcąc uniknąć straszliwego przeznaczenia, Lajos i Jokasta nakazali nowo narodzonemu synowi przebić stopy i porzucić go w górach. Litościwy sługa jednak oddał niemowlę pasterzowi, a ten z kolei przekazał je bezdzietnej parze królewskiej z Koryntu – Polibosowi i Merope. Chłopiec otrzymał imię Edyp, co oznaczało „spuchnięte stopy”, ze względu na rany. Dorosły Edyp, dręczony wątpliwościami co do swojego pochodzenia, udał się do Delf, gdzie usłyszał tę samą przerażającą przepowiednię. Nieświadomy, że Polibos i Merope nie byli jego biologicznymi rodzicami, uciekł z Koryntu, by uniknąć spełnienia się okrutnego fatum. Podczas wędrówki, w miejscu zwanym rozstajami dróg, w wyniku sprzeczki zabił starca i jego towarzyszy, nie wiedząc, że tym starcem był jego prawdziwy ojciec, Lajos.

Dotarłszy w okolice Teb, Edyp stanął przed kolejnym wyzwaniem – miasto było terroryzowane przez straszliwego potwora, Sfinksa, który zadawał zagadki, a tych, którzy nie potrafili na nie odpowiedzieć, pożerał. Zagadka brzmiała: „Co to za zwierzę, które rano chodzi na czterech nogach, w południe na dwóch, a wieczorem na trzech?”. Edyp, dzięki swojej inteligencji, prawidłowo odpowiedział, że to człowiek. Pokonując Sfinksa, uwolnił Teby od klątwy. W nagrodę za swój heroiczny czyn, poślubił królową Jokastę, wdowę po Lajosie, i objął władzę nad miastem, nieświadomie dopełniając całej przepowiedni. Z Jokastą miał czworo dzieci: dwóch synów, Eteoklesa i Polinika, oraz dwie córki, Antygonę i Ismenę. Przez lata Edyp rządził mądrze i sprawiedliwie, lecz miasto zaczęły nękać straszliwe nieszczęścia, takie jak zaraza i nieurodzaj. Prowadząc śledztwo w celu odnalezienia zabójcy Lajosa, Edyp stopniowo odkrywał przerażającą prawdę o swoim pochodzeniu i spełnionym fatum. Zrozpaczona Jokasta, nie mogąc znieść ciężaru kazirodczego małżeństwa, popełniła samobójstwo. Edyp, w akcie rozpaczy i samooskarżenia, wydłubał sobie oczy. Wygnany z Teb, stał się ślepym wędrowcem, a w jego tułaczce towarzyszyła mu wierna córka Antygona.

Po wygnaniu Edypa, jego synowie, Eteokles i Polinik, nie potrafili pokojowo podzielić się władzą nad Tebami. Ich ambicje i wzajemna nienawiść doprowadziły do krwawego konfliktu. Eteokles, który przejął tron, wygnał Polinika z miasta. Polinik udał się do Argos, gdzie poślubił córkę króla i zebrał sprzymierzeńców, formując potężną armię, by odzyskać władzę. Tak narodziła się słynna wyprawa wojskowa znana jako „Siedmiu przeciw Tebom„. W bratobójczym pojedynku pod murami miasta, zarówno Polinik, jak i Eteokles zginęli, co było tragicznym zwieńczeniem klątwy Labdakidów. Władzę w Tebach objął Kreon, brat Jokasty. Jego pierwsze dekrety były kontrowersyjne: Eteoklesa nakazał pochować z honorami jako obrońcę miasta, natomiast ciało Polinika pozostawił bez pochówku, jako zdrajcy, pod groźbą kary śmierci dla każdego, kto odważy się go pochować. Ta decyzja stała się osią dramatu Antygony. Antygona, kierując się prawami boskimi i miłością do brata, pomimo zakazu Kreona, pochowała Polinika. Jej heroiczny czyn doprowadził do jej uwięzienia i samobójstwa, a także do dalszych nieszczęść, które spadły na Kreona i jego rodzinę. Kilka lat po wydarzeniach opisanych w tragedii Antygona, Teby zostały zrównane z ziemią przez synów wodzów pokonanych w wyprawie „Siedmiu przeciw Tebom„, którzy dążyli do zemsty. Na szczęście, dzięki radom niewidomego wieszcza Tyrezjasza, większość mieszkańców miasta zdołała uciec przed ostatecznym zniszczeniem.

Legendy tebańskie to nie tylko opowieść o heroicznych czynach i straszliwych tragediach, ale także głęboka refleksja nad naturą ludzkiego losu. Uczą o bezsilności człowieka wobec fatum, o konsekwencjach pychy i o nieustającym konflikcie między prawem ludzkim a boskim. Są świadectwem tego, że nawet największe dary i osiągnięcia mogą zostać przeklęte, a przeszłość niezmiennie wpływa na teraźniejszość i przyszłość.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!