Dzieje Tristana i Izoldy – streszczenie szczegółowe i opracowanie

Tragiczna miłość Tristana i Izoldy, nieodwracalnie złączonych przez magiczny napój, przynosi pasję i zniszczenie, stając się jednym z najważniejszych romansów średniowiecza. Choć ich uczucie rozkwita wbrew dworskim intrygom i przeciwnościom losu, prowadzi do nieuchronnej katastrofy, której symbolem staje się krzew głogu, wyrastający z ich grobów.

Dzieje Tristana i Izoldy to jeden z najważniejszych romansów rycerskich epoki średniowiecza. Opowiada o przejmującej miłości między Tristanem a Izoldą Jasnowłosą. Historia rozpoczyna się, gdy młody wojownik pokonuje irlandzkiego przeciwnika Morhołta, zdobywając w ten sposób sławę. Następnie udaje się do Irlandii, gdzie zabija smoka, by zdobyć rękę Izoldy dla swojego wuja, króla Marka z Kornwalii.

Podczas podróży do Kornwalii Tristan i Izolda przypadkowo piją napój miłosny przyrządzony przez matkę dziewczyny. Od tej chwili ich losy splecione są na zawsze głębokim uczuciem. Pomimo iż Izolda zostaje żoną króla Marka, potajemnie spotyka się z Tristanem, co prowadzi do licznych komplikacji oraz niebezpieczeństw.

Kiedy król Marek dowiaduje się o zdradzie, zakochani uciekają do lasu moreńskiego, starając się ukryć swoją miłość przed światem. Ostatecznie Tristan zostaje wygnany z dworu i osiedla się w Bretanii. Tam poślubia Izoldę o Białych Dłoniach, ale jego serce nadal należy do Izoldy Jasnowłosej.

Tristan umiera z rozpaczy po fałszywej wiadomości o zdradzie ukochanej. Wkrótce potem również Izolda Jasnowłosa umiera ze smutku po stracie Tristana. Z ich grobów wyrasta krzew głogu jako symbol wiecznej miłości pokonującej nawet śmierć.

Postacie i ich relacje

Tristan, odważny rycerz i siostrzeniec króla Marka, znany jest z lojalności oraz szlachetności. Jego niezwykła relacja z Izoldą Jasnowłosą, księżniczką z Irlandii, rozpoczyna się przypadkiem po spożyciu magicznnego eliksiru miłości. Choć ich uczucie jest silne, komplikuje je fakt, że Izolda jest żoną króla Marka.

Izolda Jasnowłosa to kobieta pełna pasji i niezłomności. Jej zakazana miłość do Tristana jest nieodparta. Ważną rolę w ich historii odegrała Brangien, służąca Izoldy, która przez pomyłkę podała im napój miłosny.

Król Marek rządzi Kornwalią i jako wuj Tristana staje się postacią tragiczną. Kocha Izoldę nie zdając sobie sprawy z jej prawdziwych uczuć wobec Tristana. Rohałt traktuje Tristana jak własnego syna, a Gorwenal kształci go na rycerza zgodnie z wartościami średniowiecznego kodeksu honorowego.

Izolda o Białych Dłoniach to bretońska żona Tristana. Chociaż cechuje ją łagodność, cierpi przez brak odwzajemnionej miłości ze strony męża. Frocyn zdradza miejsce pobytu kochanków królowi Markowi, co prowadzi do dramatycznych konsekwencji.

Kaherdyn, brat Izoldy o Białych Dłoniach, pozostaje wierny umierającemu Tristanowi, pomagając sprowadzić Izoldę Jasnowłosą. Związki między bohaterami odsłaniają głęboko zakorzenione tematy lojalności i zdrady oraz ich niszczycielski wpływ na losy jednostek.

Jakie są główne motywy w 'dzieje Tristana i Izoldy’?

Dzieje Tristana i Izoldy to historia, która przetrwała stulecia dzięki swojej emocjonalnej głębi. Centralnym motywem jest tragiczna miłość prowadząca bohaterów do cierpienia. Uczucie między Tristanem a Izoldą, poczęte za sprawą magicznego eliksiru miłosnego, nieuchronnie kończy się katastrofą. Ich miłość jest zarazem piękna i destrukcyjna.

Tristan uosabia również rycerski etos. Jako wierny rycerz służy królowi Markowi, choć jego serce należy do Izoldy. Ten konflikt pomiędzy obowiązkiem a uczuciem ilustruje trudności związane z lojalnością i zdradą w relacjach osobistych oraz społecznych.

Przeznaczenie odgrywa kluczową rolę w ich losach. Życie bohaterów zdaje się być nierozerwalnie splecione z działaniem napoju miłosnego. Los zmusza Tristana do poświęcenia własnego szczęścia dla dobra Izoldy oraz w imię rycerskiego etosu.

Magiczny eliksir podkreśla fantastyczny wymiar opowieści, a symbolika krzewu głogu oddaje wieczność uczuć triumfujących nawet nad śmiercią. Motyw rycerskiego romansu i dworskiej miłości wyraźnie zaznacza średniowieczne ideały romantyzmu oraz heroizmu.

Symbolika i motywy literackie

W „Dziejach Tristana i Izoldy” symbole oraz motywy literackie odgrywają kluczową rolę, nadając dziełu emocjonalną głębię. Krzew głogu, który wyrasta z grobów bohaterów, jest wyrazistym symbolem miłości triumfującej nad śmiercią. To obrazuje uczucie, które trwa nawet poza granicami życia.

Istotnym elementem opowieści jest również napój miłosny. Jego spożycie przez Tristana i Izoldę prowadzi do ich tragicznego związku, podkreślając nieuchronność wzajemnej fascynacji. Napój staje się katalizatorem wydarzeń, wskazując na potęgę przeznaczenia oraz magii w tej historii.

Las moreński pełni rolę azylu dla zakochanych, oferując im ucieczkę od rzeczywistości. Reprezentuje przestrzeń wolności, gdzie Tristan i Izolda mogą być sobą bez społecznych ograniczeń. To miejsce schronienia przed dworskimi intrygami oraz konsekwencjami zdrady.

Motyw miłości dwornej mocno przenika utwór. Ukazuje on ideał romantycznego oddania i heroizm rycerza oddanego damie serca mimo wszelkich przeszkód. Etos rycerski zestawia lojalność wobec króla z osobistymi uczuciami Tristana do Izoldy.

Zdrada i cierpienie są nierozerwalnie związane z tą historią. Zdrada małżeńska oraz przyjacielska prowadzą do licznych tragedii, ukazując destrukcyjną siłę tajemnic i kłamstw w ludzkich relacjach.

Jakie są kluczowe miejsca akcji w 'dzieje Tristana i Izoldy’?

W „Dziejach Tristana i Izoldy” kluczowe lokalizacje odgrywają istotną rolę w rozwoju akcji, podkreślając wewnętrzne zmagania bohaterów. Kornwalia, rządzona przez króla Marka, stanowi centralny punkt wydarzeń. Zamek Tyntagiel nie tylko symbolizuje dworskie romanse, ale także złożone relacje między Tristanem, Izoldą i królem. To tutaj Izolda zostaje królową, co jeszcze bardziej komplikuje ich sytuację.

Izolda Jasnowłosa pochodzi z Irlandii, gdzie Tristan zdobywa jej rękę po pokonaniu smoka. To właśnie tam rozpoczyna się ich zakazana miłość oraz pierwsze rycerskie wyzwania dla Tristana. Bretania staje się jego azylem po ucieczce z Kornwalii. Tam zawiera małżeństwo z Izoldą o Białych Dłoniach w próbie zapomnienia przeszłości, choć jego serce nadal bije dla Izoldy Jasnowłosej.

Las moreński to schronienie dla zakochanych, pozwalające im ukryć się przed gniewem króla Marka. W tym miejscu wolni są od dworskich intryg; tutaj Tristan i Izolda mogą być razem bez ograniczeń narzuconych przez społeczeństwo. Każda z tych lokalizacji wzbogaca narrację poprzez przedstawienie kontrastu między obowiązkiem a uczuciem oraz społecznymi normami a prawdziwymi pragnieniami postaci.

Jakie jest znaczenie tytułu 'dzieje Tristana i Izoldy’?

Tytuł „Dzieje Tristana i Izoldy” odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu tej średniowiecznej opowieści. Wyraz „dzieje” wskazuje na epicką narrację, obrazując nie tylko wydarzenia, ale również burzliwe emocje oraz moralne dylematy bohaterów. To słowo nadaje historii odpowiednią rangę, podkreślając jej znaczenie w literackiej tradycji.

Tristan i Izolda to symbole tragicznej miłości. Ich losy ukazują, jak uczucia mogą być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Miłość tych postaci napędza fabułę oraz jest źródłem ich cierpień. Tytuł uwydatnia uniwersalny charakter ich przeżyć – łącząc miłość z lojalnością, poświęceniem oraz nieubłaganym losem.

Opowieść wywodzi się z legend celtyckich i jej rycerski charakter miał wpływ na późniejszą literaturę europejską. Imiona bohaterów w tytule wskazują na personalizację tych tematów poprzez postacie Tristana i Izoldy, co czyni historię bardziej intymną dla odbiorcy.

„Dzieje Tristana i Izoldy” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Narodziny Tristana w tragicznych okolicznościach, po śmierci jego rodziców, króla Riwalena i królowej Blanchefor.
• Wychowanie Tristana przez marszałka Rohałta Dzierżącego Słowo, nauka sztuk rycerskich pod okiem Gorwenala, a następnie jego powrót do Kornwalii i uznanie przez króla Marka jako siostrzeńca.
• Pojedynek Tristana z irlandzkim rycerzem Morhołtem, bratankiem królowej Izoldy, zakończony zwycięstwem Tristana, ale też zatruciem jego rany.
• Podróż Tristana do Irlandii, gdzie, pod zmienioną tożsamością, zostaje wyleczony przez piękną Izoldę Jasnowłosą, córkę króla Irlandii.
• Powrót Tristana do Kornwalii i podjęcie misji odnalezienia Izoldy Jasnowłosej jako przyszłej żony króla Marka, po tym jak jaskółka przyniosła złoty włos.
• Zabicie smoka w Irlandii przez Tristana, co ostatecznie zapewniło mu rękę Izoldy dla króla Marka.
• Omyłkowe wypicie napoju miłosnego przez Tristana i Izoldę podczas morskiej podróży powrotnej do Kornwalii, co na zawsze połączyło ich nierozerwalnym uczuciem.
• Ukrywanie zakazanej miłości przez Tristana i Izoldę, której pomaga wierna służebnica Brangien, oraz liczne intrygi zazdrosnych baronów.
• Ucieczka kochanków do Lasu Moreńskiego, ich życie w ukryciu i biedzie, a następnie odkrycie przez króla Marka, który, widząc ich rozdzielonych mieczem, wierzy w ich niewinność i pozwala Izoldzie wrócić na dwór.
• Sąd przez rozpalone żelazo, któremu Izolda poddaje się, dowodząc swojej niewinności dzięki fortelowi z Tristanem przebranym za pielgrzyma.
• Wygnanie Tristana i jego małżeństwo z Izoldą o Białych Dłoniach w Bretanii, które pozostaje nieskonsumowane.
• Śmiertelne zranienie Tristana i jego prośba o sprowadzenie Izoldy Jasnowłosej, z sygnałem białego lub czarnego żagla.
• Zazdrość Izoldy o Białych Dłoniach, która okłamuje umierającego Tristana co do koloru żagla, co prowadzi do jego śmierci z rozpaczy.
• Śmierć Izoldy Jasnowłosej z żalu, tuż obok ciała ukochanego Tristana.
• Pośmiertne zjednoczenie kochanków, symbolizowane przez krzak głogu wyrastający z grobu Tristana i łączący się z grobem Izoldy.

2. Czas i miejsce akcji

Opowieść o nieszczęśliwej miłości Tristana i Izoldy osadzona jest w enigmatycznych realiach europejskiego średniowiecza, co silnie zaznacza się poprzez wszechobecne elementy kultury rycerskiej, skomplikowane zależności feudalne oraz wszechobecne motywy magiczne, takie jak napój miłosny. Głównymi scenami tych dramatycznych wydarzeń są przede wszystkim: Kornwalia, z jej centralnym zamkiem Tyntagiel, będąca królestwem króla Marka; Irlandia, ojczyzna Izoldy Jasnowłosej i miejsce wielu kluczowych wydarzeń, w tym uzdrowienia Tristana; tajemniczy i dziki Las Moreński, który staje się schronieniem dla zakochanych, uciekających przed dworskimi intrygami; oraz Bretania, kraina, w której wygnany Tristan podejmuje próbę ułożenia sobie życia u boku Izoldy o Białych Dłoniach.

3. Charakterystyka bohaterów

• Tristan: Szlachetny rycerz i siostrzeniec króla Marka, symbolizuje idealne cechy rycerskie: odwagę, honor i lojalność. Jego los zostaje jednak naznaczony przez tragiczny napój miłosny, który wplątuje go w miłość przekraczającą wszelkie konwenanse, lojalność wobec wuja i własny honor. Jest postacią wewnętrznie rozdartą, która mimo prób postępowania słusznie, jest więźniem fatalnego uczucia.
• Izolda Jasnowłosa: Urocza królowa, najpierw Irlandii, później Kornwalii, żona króla Marka. To kobieta o niezwykłej urodzie, dumna i inteligentna, lecz jej życie zmienia się diametralnie po spożyciu eliksiru miłości. Jej uczucie do Tristana jest potężniejsze niż przysięgi, konwenanse społeczne i strach przed hańbą, co czyni ją postacią tragiczną, gotową na największe poświęcenia w imię miłości.
• Król Marek: Władca Kornwalii, wuj Tristana i mąż Izoldy Jasnowłosej. Jest postacią głęboko tragiczną, miotaną między miłością do swojego siostrzeńca a uczuciem do żony, a także obowiązkiem króla i pragnieniem sprawiedliwości. Mimo zdrady, którą doświadcza, wykazuje szlachetność, zdolność do empatii i próbę zrozumienia sytuacji kochanków, co czyni go bardziej złożonym niż typowy antagonista.
• Brangien: Wierna i oddana służebnica Izoldy Jasnowłosej. Jej postać symbolizuje lojalność i poświęcenie, ponieważ wielokrotnie pomaga kochankom w ukrywaniu ich zakazanego uczucia, nawet zastępując Izoldę w noc poślubną, by chronić jej honor.
• Gorwenal: Mądry nauczyciel i wierny giermek Tristana. Jest jego stałym towarzyszem w podróżach i bitwach, oferując mu niezachwiane wsparcie i pomoc w najtrudniejszych chwilach.
• Kaherdyn: Brat Izoldy o Białych Dłoniach i bliski przyjaciel Tristana. Jest postacią lojalną i pomocną, która wspiera Tristana w jego miłosnych dylematach i wyrusza w ostatnią, tragiczną misję.
• Izolda o Białych Dłoniach: Córka diuka Hoela i prawowita żona Tristana. Jej miłość do męża jest nieodwzajemniona, co prowadzi do głębokiej zazdrości i w efekcie do tragicznego kłamstwa, które przypieczętuje los Tristana.
• Baronowie (Andret, Gwenelon, Gondolin, Denoalen): Intryganci i przeciwnicy Tristana, zazdrośni o jego wysoką pozycję i wpływy na dworze króla Marka. Ich zawiść i podstępne działania są główną siłą napędową zewnętrznych konfliktów w utworze, prowadząc do cierpienia głównych bohaterów.
• Morhołt: Irlandzki rycerz i brat królowej Irlandii, zabity przez Tristana w pojedynku. Jego śmierć jest punktem zapalnym w relacji między Tristanem a Izoldą, prowadząc do jej wyleczenia Tristana i późniejszego spotkania.

4. Problematyka

• Konflikt między miłością a honorem i lojalnością: Główna problematyka utworu skupia się na dramatycznym starciu potężnej, fatalnej miłości z rycerskim kodeksem honoru i wiernością lenną. Tristan, jako siostrzeniec i wasal króla Marka, staje przed niemożliwym wyborem między miłością do Izoldy a lojalnością wobec monarchy, co prowadzi do moralnych dylematów i tragicznych konsekwencji.
• Zderzenie uczuć z konwenansami społecznymi i przysięgami małżeńskimi: Opowieść analizuje trudność utrzymania zakazanego uczucia w obliczu surowych norm społecznych, wymagań dworskich i świętości przysięgi małżeńskiej. Izolda, będąc królową Kornwalii, jest uwięziona w małżeństwie bez miłości, podczas gdy jej serce należy do innego.
• Rola przeznaczenia i wolnej woli: Napój miłosny symbolizuje siłę losu, która zdaje się determinować życie bohaterów, pozbawiając ich wolności wyboru. Pytanie, na ile ich miłość jest konsekwencją magicznego eliksiru, a na ile autentycznym uczuciem, stanowi istotny element problematyki.
• Destrukcyjna siła zazdrości i intrygi: Działania zazdrosnych baronów i ostatecznie Izoldy o Białych Dłoniach, pokazują, jak negatywne ludzkie emocje mogą prowadzić do tragedii i zniszczenia, potęgując cierpienie kochanków.
• Cierpienie jako nieodłączny element miłości: Cała historia jest naznaczona nieustannym cierpieniem, rozłąką, tęsknotą i poświęceniem, co sugeruje, że w tej opowieści prawdziwa miłość nie może istnieć bez bólu.

5. Kluczowe wątki

• Wątek miłosny Tristana i Izoldy: Centralny i dominujący, opowiada o niemożliwej, zakazanej, lecz wszechogarniającej miłości, która przekracza granice życia i śmierci, zapoczątkowanej przez magiczny eliksir.
• Wątek rycerski Tristana: Ukazuje bohatera jako dzielnego i szlachetnego rycerza, który walczy ze smokami i potężnymi wrogami, zyskując sławę i uznanie, jednak jego rycerskość jest często komplikowana przez uczucie do Izoldy.
• Wątek intryg dworskich: Przedstawia zazdrość i knowania baronów, którzy nieustannie próbują zdemaskować zakazaną miłość i osłabić pozycję Tristana na dworze króla Marka.
• Wątek poszukiwania tożsamości i przynależności Tristana: Początkowo sierota, Tristan odzyskuje swoje królewskie dziedzictwo i miejsce u boku wuja, króla Marka, ale jego miłość do Izoldy sprawia, że nigdy nie zazna pełni spokoju.
• Wątek wierności i zdrady: Odzwierciedla konflikty lojalności wobec monarchy z miłością, jak również wierność służebnicy Brangien wobec Izoldy.

6. Motywy

• Miłość fatalna: Głęboko tragiczne i niszczycielskie uczucie Tristana i Izoldy, które, choć magicznie wywołane, staje się autentyczną, niekontrolowaną siłą, łamiącą wszelkie bariery społeczne i moralne, prowadzącą do zguby.
• Przeznaczenie: Symbolizowane przez napój miłosny, stanowi siłę wyższą, która determinuje losy bohaterów, sugerując, że ich miłość była z góry im pisana, niezależnie od ich woli.
• Honor i rycerskość: Mimo że Tristan jest ucieleśnieniem rycerskich cnót, jego miłość do Izoldy wielokrotnie stawia go przed trudnymi wyborami, podważając jego honor i lojalność wobec króla Marka.
• Zdrada i lojalność: Kontrast pomiędzy zdradą, której dopuszczają się Tristan i Izolda wobec króla Marka, a głęboką lojalnością Brangien, Gorwenala i Kaherdyna.
• Cierpienie i poświęcenie: Miłość kochanków jest nierozerwalnie związana z bólem, rozłąką i nieustannymi wyrzeczeniami. Oboje ponoszą ogromne konsekwencje swojego uczucia, aż po śmierć.
• Natura i cywilizacja: Las Moreński symbolizuje ucieczkę od dworskich intryg i rygorystycznych reguł społeczeństwa, będąc miejscem, gdzie Tristan i Izolda mogą być razem, wolni od ograniczeń cywilizacji.
• Magia i cudowność: Od napoju miłosnego, przez zaczarowany dzwoneczek, po cudowne zjednoczenie krzewu głogu na grobach kochanków, elementy fantastyczne i magiczne odgrywają kluczową rolę w rozwoju fabuły i wzmacniają motyw przeznaczenia.
• Motyw śmierci z miłości: Ostateczne, wspólne odejście Tristana i Izoldy stanowi kulminację ich tragicznej miłości, symbolizując jej absolutny wymiar.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Opowieść o niezrównanej i tragicznej miłości Tristana i Izoldy rozpoczyna się w realiach średniowiecznej Kornwalii, której władał sprawiedliwy król Marek. Król Riwalen z Lonii, będący lennikiem Marka, wyrusza na wojnę. Przed wyjazdem poślubia siostrę króla Marka, piękną Blanchefor. Niestety, Riwalen ginie w bitwie, a pogrążona w żałobie Blanchefor, będąc w ciąży, umiera z żalu po urodzeniu syna. Nadała mu imię Tristan, co oznacza „smutny”, symbolizując tragiczne okoliczności jego przyjścia na świat.

Sierota Tristan zostaje przygarnięty przez wiernego marszałka Rohałta Dzierżącego Słowo, który, obawiając się diuka Morgana, wychowuje chłopca w ukryciu jako własnego syna, ukrywając jego królewskie pochodzenie. Tristan otrzymuje wszechstronne wykształcenie od mistrza Gorwenala, ucząc się sztuk rycerskich, muzyki i etyki. Pewnego dnia, porwany przez norweskich kupców, dzięki sprzyjającej burzy morskiej, trafia na brzeg Kornwalii. Tam, nieświadomy swojego pokrewieństwa z królem, prezentuje rycerzom Marka swój niezwykły kunszt łowiecki i zostaje zaproszony na dwór. Po trzech latach Rohałt wyjawia królowi Markowi prawdę o pochodzeniu Tristana. Młodzieniec, potwierdzając swoje szlachetne pochodzenie, pokonuje diuka Morgana, odzyskując ziemie dla Rohałta, sam pozostając wiernym lennikiem króla Marka i zyskując jego bezgraniczne zaufanie.

Spokój na dworze zostaje zakłócony przez przybycie potężnego Morhołta, brata królowej Irlandii i niezwyciężonego rycerza, który żąda haraczu od Kornwalii. Tristan, czując się zobowiązanym do obrony honoru królestwa, wyzywa go na pojedynek i zwycięża, lecz sam zostaje raniony zatrutą lancą wroga. W jego czaszce pozostaje fragment miecza Tristana. Mimo prób, żadne lekarstwo nie pomaga na jego ranę. Zrozpaczony, Tristan odpływa w łodzi bez steru, zdając się na wolę losu, aż dociera do brzegów Irlandii. Tam, pod zmienioną tożsamością, zostaje wyleczony przez piękną Izoldę Jasnowłosą, siostrzenicę Morhołta, która nie zdaje sobie sprawy, że ma przed sobą zabójcę swojego wuja. Izolda odkrywa jednak w jego rynsztunku fragment miecza, który idealnie pasuje do szczeliny w czaszce Morhołta, co pozwala jej rozpoznać w nim wroga. Mimo to, Izolda daruje mu życie, widząc jego bezbronność i cierpienie, i pozwala mu wrócić do Kornwalii.

Zazdrosni o wpływy Tristana czterej baronowie knują intrygi, namawiając króla Marka do poślubienia żony i zapewnienia następcy tronu. Król, pragnąc znaleźć godną małżonkę, obiecuje poślubić kobietę, do której należy złoty włos przyniesiony przez jaskółkę. Tristan natychmiast rozpoznaje w nim włos Izoldy Jasnowłosej. Wyrusza więc do Irlandii, tym razem w przebraniu kupca, by zdobyć rękę Izoldy dla króla Marka. Jego misja wymaga kolejnego heroicznego czynu – zabicia straszliwego smoka, co ostatecznie przypieczętowuje jego prawo do ręki Izoldy. W drodze powrotnej do Kornwalii, na statku, dochodzi do fatalnej pomyłki. Służebnica Brangien, mająca pilnować, by Izolda i król Marek wypili przeznaczony dla nich napój miłosny, omyłkowo podaje go Tristanowi i Izoldzie. Ten magiczny eliksir natychmiast łączy ich serca nierozerwalną i wszechogarniającą miłością, która staje się przekleństwem i błogosławieństwem ich życia.

Izolda poślubia króla Marka, jednak ich noc poślubną naznacza podstęp – Brangien zastępuje Izoldę w królewskim łożu, by ukryć hańbę. Mimo formalnego małżeństwa z królem, serce Izoldy należy do Tristana. Kochankowie spotykają się potajemnie, lecz ich zakazane uczucie nie uchodzi uwadze zazdrosnych baronów, którzy nieustannie donoszą królowi o ich romansie. Król Marek, rozdarty między miłością do siostrzeńca a podejrzeniami, kilkakrotnie próbuje ich przyłapać. Ostatecznie, zdemaskowani, Tristan i Izolda uciekają do dzikiego Lasu Moreńskiego, gdzie żyją w ubóstwie, lecz szczęśliwi, z dala od dworskich intryg. Pewnego dnia król Marek odnajduje ich śpiących. Widząc ich rozdzielonych nagim mieczem Tristana, mylnie uznaje, że ich miłość nie jest występna i że szanują zasady honoru. W akcie miłosierdzia król Marek zgadza się na powrót Izoldy na dwór, jednocześnie skazując Tristana na wygnanie z Kornwalii.

Po powrocie Izoldy na dwór, baronowie nie ustają w intrygach. Żądają, aby Izolda poddała się sądowi przez rozpalone żelazo, dowodząc swojej niewinności i wierności. W dniu próby Tristan, przebrany za ubogiego pielgrzyma, przenosi Izoldę przez rzekę. Dzięki temu fortelowi, Izolda może złożyć przysięgę, że nigdy nie trzymał jej w ramionach żaden mężczyzna oprócz króla Marka i „tego ubogiego pielgrzyma”. Ta sprytna formuła pozwala jej uniknąć kary i potwierdzić niewinność w oczach prawa, nie kłamiąc dosłownie. Tristan, cierpiąc w samotności, otrzymuje w darze zaczarowanego psa Milusia z cudownym dzwoneczkiem, który ma moc odganiania smutku. Podarowuje go Izoldzie, lecz ona, nie chcąc by jej ukochany cierpiał, gdy ona znajduje ukojenie, wrzuca dzwoneczek do morza, symbolizując ich wspólne, tragiczne przeznaczenie.

Wygnany Tristan trafia do Bretanii, gdzie, zraniony samotnością i tęsknotą, poślubia Izoldę o Białych Dłoniach, córkę diuka Hoela. Jednak z miłości do Izoldy Jasnowłosej nigdy nie konsumuje tego małżeństwa. Los znów go doświadcza – zostaje raniony zatrutą lancą, a jego stan jest beznadziejny. Prosi swego przyjaciela Kaherdyna, brata Izoldy o Białych Dłoniach, aby popłynął po Izoldę Jasnowłosą. Ustalają znak: biały żagiel będzie oznaczał, że Izolda wraca z nim, czarny – że odmówiła. Zazdrosna Izolda o Białych Dłoniach, widząc statek z białym żaglem, z premedytacją kłamie umierającemu Tristanowi, mówiąc, że żagiel jest czarny. Tristan, przekonany, że jego ukochana go odrzuciła, umiera z rozpaczy. Niedługo potem Izolda Jasnowłosa dociera do brzegu. Widząc martwego Tristana, umiera z żalu u jego boku, nie mogąc znieść bólu rozstania. Król Marek, głęboko poruszony tragiczną miłością, przewozi ciała kochanków do Tyntagielu. Z ich grobów wyrasta krzak głogu, który złączył się z grobem Izoldy, symbolizując ich wieczną miłość, która przetrwała nawet śmierć.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!