Don Kichot – streszczenie szczegółowe i opracowanie

„Don Kichot” to klasyczna powieść Cervantesa o szlachcicu, który wyrusza w podróż jako wędrowny rycerz, walcząc z urojonymi wrogami, takimi jak słynne wiatraki. Historia łączy humor z refleksją nad granicą między marzeniami a rzeczywistością, pokazując zarazem tragizm bohatera. W kanonie lektur szkolnych powieść uczy, że ideały mogą być piękne, ale potrzebne jest także rozsądne spojrzenie na świat.

Streszczenie powieści Don Kichot

Powieść Don Kichot z La Manchy, dzieło Miguela de Cervantesa, przybliża nam historię Alonso Quijano. To szlachcic, który, zafascynowany opowieściami o rycerzach, postanawia sam wcielić się w rolę błędnego rycerza. Pod przyjętym pseudonimem Don Kichot rusza w podróż po Hiszpanii, pragnąc przeżyć niezwykłe przygody, walczyć ze złem i wspierać potrzebujących.

W tej wyprawie towarzyszy mu lojalny giermek Sancho Pansa, którego obecność dodaje całej historii humorystycznego wymiaru. Don Kichot często znajduje się w sytuacjach pełnych groteski; przykładem jest jego słynna potyczka z wiatrakami, które mylnie uznaje za olbrzymy. Jego idealizm nieustannie kontrastuje z surową rzeczywistością, ukazując napięcie między światem marzeń a rzeczywistością.

Przygody bohatera są satyrycznym spojrzeniem na rycerskie romanse i etos średniowiecznego wojownika. Powieść przedstawia przemianę głównego bohatera – od człowieka pełnego iluzji do osoby świadomej ograniczeń swoich działań. Ostatecznie powraca jako Alonso Quijano i odchodzi ze świata pogodzony z jego realiami.

Kim jest Don Kichot z La Manchy?

Don Kichot z La Manchy, znany także jako Alonso Quijano, to legendarna postać wykreowana przez Miguela de Cervantesa. Jest szlachcicem pochodzącym z regionu La Mancha w Hiszpanii. Pod wpływem licznych opowieści rycerskich zaczyna żyć w świecie fantazji, pełnym idealizmu i pragnie zostać błędnym rycerzem, przyjmując imię Don Kichot.

Jego celem staje się walka o sprawiedliwość oraz obrona uciśnionych. Jednak działania Don Kichota często ocierają się o absurdalność, co czyni go symbolem starcia pomiędzy marzeniami a rzeczywistością. Jego przygody są pełne groteskowych zdarzeń, jak choćby słynna walka z wiatrakami, które myli z olbrzymami.

Postać Don Kichota ukazuje etos rycerza oraz skutki przesadnej wiary w literackie fikcje. Cervantes poprzez tę kreację krytykuje romantyczne wizje heroizmu i przestrzega przed niebezpieczeństwami wynikającymi z oderwania od rzeczywistości. Mimo swojego szaleństwa, Don Kichot pozostaje ikoną literatury symbolizującą niezłomnego ducha walki o wartości moralne.

Jakie są główne motywy literackie w 'Don Kichocie’?

Powieść Miguela de Cervantesa „Don Kichot” obfituje w różnorodne motywy literackie, które dodają jej głębi oraz wielowymiarowości. Kluczowym elementem jest postać błędnego rycerza, ponieważ Don Kichot pragnie stać się wędrownym bohaterem walczącym o honor i sprawiedliwość. Jego idealistyczne podejście zderza się z realistycznym spojrzeniem Sancho Pansy, co tworzy napięcie między marzeniami a rzeczywistością.

Motyw szaleństwa odgrywa istotną rolę, związany z nadmiernym czytaniem romansów rycerskich przez tytułowego bohatera. W tym kontekście Cervantes oferuje satyrę na temat rycerstwa, krytykując starodawne ideały i literackie konwencje. Element parodii przejawia się zarówno w wyśmiewaniu tych utworów, jak i groteskowych przygodach Don Kichota.

Podróż jako motyw symbolizuje nie tylko fizyczną wędrówkę przez Hiszpanię, ale także duchowe poszukiwanie sensu życia oraz wartości moralnych. Pomoc udzielana pokrzywdzonym ukazuje Don Kichota jako obrońcę słabszych, co podkreśla jego szlachetne intencje mimo absurdalności podjętych działań.

Jakie są główne tematy i przesłania powieści?

Powieść „Don Kichot” autorstwa Miguela de Cervantesa zgłębia konfrontację między idealizmem a realizmem. Główny bohater, zafascynowany rycerskimi ideałami, pragnie wprowadzać je w życie, jednak jego marzycielska natura często napotyka na twardą rzeczywistość. To napięcie stanowi istotny element książki.

Kolejnym ważnym aspektem jest satyra dotycząca rycerstwa. Cervantes poprzez karykaturę wyśmiewa średniowieczne wyobrażenia heroizmu, ukazując absurdalność działań opartych na literackich fikcjach. Don Kichot często znajduje się w komicznych sytuacjach, które podkreślają kontrast między jego fantazjami a prawdziwym światem.

W powieści poruszona zostaje także kwestia granicy pomiędzy szaleństwem a marzeniami. Don Kichot balansuje na tej cienkiej linii – choć jego czyny mogą wydawać się nierozsądne, niosą ze sobą wartości moralne i czynią go obrońcą słabszych. Przesłanie o dążeniu do ideałów mimo przeciwności jest ponadczasowe i uniwersalne.

Na zakończenie utworu mamy do czynienia z przemianą głównego bohatera. Don Kichot przechodzi od życia w iluzji do pogodzenia się z rzeczywistością jako Alonso Quijano. Ta transformacja ukazuje znaczenie akceptacji ograniczeń świata realnego przy jednoczesnym zachowaniu ducha walki o lepsze wartości.

„Don Kichot” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Powieść rozpoczyna się prologiem, w którym Miguel de Cervantes, autor, wyraża skromność co do wartości dzieła, choć jednocześnie życząc mu doskonałości. Pierwszy tom dedykuje księciu Bejarowi.
• W biednej miejscowości w La Manchy, pięćdziesięcioletni szlachcic Alonso Quijano, na skutek obsesyjnego czytania romansów rycerskich, postanawia zostać błędnym rycerzem. Przyjmuje imię Don Kichot z La Manchy, swego starego konia mianuje Rosynantem, a prostą wieśniaczkę Aldonzę Lorenzo obiera za swą idealną damę serca, nadając jej imię Dulcynea z Toboso. Wyrusza w świat, by walczyć z niesprawiedliwością.
• Niepokojąc się brakiem pasowania na rycerza, Don Kichot zatrzymuje się w gospodzie, którą bierze za zamek. Gospodarza uznaje za władcę, a napotkane kobiety za szlachetne damy. Komicznie próbuje jeść w przyłbicy.
• Wymusza na karczmarzu pasowanie na rycerza. Karczmarz, chcąc uniknąć problemów z szaleńcem, zgadza się. Don Kichot, nie mając pieniędzy, wdaje się w bójkę z mulnikami, ale zostaje ostatecznie pasowany i opuszcza karczmę.
• Wracając po pieniądze, spotyka rolnika bijącego parobka. Rycerz zmusza rolnika do zapłaty, lecz po jego odejściu parobek otrzymuje podwójne baty. Następnie Don Kichot spotyka kupców i żąda od nich wychwalania Dulcynei. Zostaje wyśmiany, atakuje ich i sam odnosi rany.
• Poturbowany Don Kichot, leżąc na ziemi, recytuje fragmenty romansów. Odnajduje go parobek, który rozpoznaje w nim Quijano i pomaga mu wrócić do domu. Proboszcz i siostrzenica Don Kichota martwią się o jego szaleństwo, a on sam wieczorem opowiada o spotkaniu z olbrzymami.
• Siostrzenica i proboszcz, wierząc, że książki są źródłem jego szaleństwa, decydują o spaleniu biblioteki Don Kichota.
• Don Kichot wyrusza w drugą podróż, tym razem z giermkiem Sancho Pansą, prostym wieśniakiem, który porzuca rodzinę skuszony obietnicą objęcia urzędu zarządcy wyspy.
• Staje do słynnej walki z wiatrakami, które uważa za olbrzymy. Zostaje zrzucony z konia i poturbowany. Poucza Sancho Pansę, że prawdziwy rycerz nie odczuwa bólu ani głodu. Następnie atakuje mnichów, przekonany o ich winie w uprowadzeniu kobiety. Po ich ucieczce prosi kobietę, by opowiedziała Dulcynei o jego bohaterskich czynach.
• Autor Cervantes wtrąca się w narrację, zaznaczając, że historia walki Don Kichota z Biskajczykiem jest zbieżna z opowieścią innego autora.
• Sancho Pansa pyta o obiecaną wyspę. Don Kichot prosi o cierpliwość i wyjaśnia sytuację z mnichami. Omawiają magiczną substancję, lecz ostatecznie rezygnują z jej przygotowania. Spędzają noc pod gołym niebem.
• Don Kichot i Sancho Pansa spotykają pasterzy, którzy ich posilają i opatrują rany.
• Jeden z pasterzy opowiada historię studenta Grisostoma, który zmarł z miłości do pięknej Marceli. Pasterze zapraszają Don Kichota na pogrzeb.
• W drodze na pogrzeb Don Kichot wyjaśnia swoje rycerskie powołanie, porównując rycerzy do duchownych, którzy realizują na ziemi to, o co drudzy proszą niebiosa.
• Podczas pogrzebu Grisostomo odczytywane są jego melancholijne wiersze, malujące Marcelę w niekorzystnym świetle. Pojawia się sama Marcela, broniąc się, że nie ponosi winy za śmierć mężczyzny, gdyż jej serce poświęcone jest Niebu. Odchodzi, a Don Kichot grozi każdemu, kto ośmieli się naruszyć jej spokój, po czym postanawia jej szukać.
• Don Kichot i Sancho Pansa wdają się w kolejną bójkę. Giermek zabiera poturbowanego szlachcica na ośle do gospody, którą Don Kichot niezmiennie uważa za zamek.
• W gospodzie Don Kichot zostaje opatrzony przez żonę i córkę gospodarza. Uroił sobie romans z córką, ale w nocy do jego łóżka trafia inna kobieta, umówiona z przewoźnikiem. Dochodzi do bójki, w której uczestniczą wszyscy goście. Don Kichot leży pobity, a dowódca bierze go za zmarłego.
• Don Kichot budzi Sancho Pansę i opowiada mu zmyśloną wersję wydarzeń. Przekupuje giermka obietnicą magicznego eliksiru. Odmawiają zapłaty za pobyt, a następnie zostają zaatakowani. Sancho Pansa ucieka, ale gospodarz zabiera mu siodło.
• Don Kichot widzi walczące armie, które Sancho Pansa rozpoznaje jako stada owiec. Rycerz zabija kilka owiec, czym wywołuje gniew pasterzy. Zostaje obrzucany kamieniami. Jego magiczny eliksir nie działa. Sancho Pansa, zorientowawszy się, że został okradziony, chce wracać do domu, ale Don Kichot namawia go do pozostania.
• Sancho Pansa okrada siodło kapłana, z którym podróżują. Nazywa Don Kichota „Rycerzem Żałosnego Oblicza” lub „Rycerzem Smutnego Oblicza”. Don Kichot interpretuje ten tytuł jako szlachetny i mądry.
• Słysząc podejrzane dźwięki, Don Kichot wyobraża sobie nowego wroga. Prosi Sancho Pansę, by powiadomił Dulcyneę w razie jego śmierci. Giermek podstępem zatrzymuje go, twierdząc, że koń zachorował.
• Spotykają fryzjera na koniu, który ma na głowie miskę. Don Kichot uznaje ją za legendarny hełm Mambrina i atakuje fryzjera, który ucieka, zostawiając miskę. Don Kichot zakłada ją, utwierdzając się w przekonaniu o jej szlachetności.
• Don Kichot i Sancho Pansa spotykają więźniów prowadzonych przez strażników. Po wysłuchaniu ich historii, Don Kichot atakuje strażników i uwalnia więźniów. Prosi ich, by przekazali Dulcynei wieści o jego czynie, ale oni odmawiają. Wzburzony Don Kichot zostaje pobity przez więźniów.
• W lesie Sierra Morena odnajdują tajemniczy worek z pieniędzmi i listem miłosnym. Spotykają pasterza, który opowiada im historię. Pojawia się „Obdarty Rycerz”.
• „Obdarty Rycerz” opowiada swoją historię, ale przerywa, gdy Don Kichot zaczyna mówić o książkach rycerskich. Wściekły rycerz bije wszystkich i ucieka.
• Don Kichot postanawia pozostać w górach i przemyśleć wszystko, naśladując „Chmurnego Pięknisia”. Pisze list do Dulcynei. Sancho Pansa, wiedząc, że Dulcynea to prosta chłopka, niechętnie zgadza się dostarczyć list.
• Sancho Pansa spotyka w gospodzie kapłana, któremu opowiada o Don Kichocie i jego liście miłosnym. Mężczyźni są zszokowani i postanawiają podstępem sprowadzić rycerza do domu.
• Przebrani mężczyźni i Sancho Pansa jadą do Don Kichota. Giermek opowiada o przygodach i prosi rycerza o powrót, twierdząc, że Dulcynea tego pragnie.
• Kapłan spotyka kobietę przebraną za mężczyznę, która opowiada historię o odrzuconym kochanku.
• Sancho Pansa wraca z wiadomością, że Don Kichot nie chce wracać.
• Dorothea opowiada zmyśloną historię o olbrzymach, obiecując swoją rękę za ich pokonanie. Don Kichot odmawia, twierdząc, że kocha Dulcyneę. Sancho Pansa obraża ukochaną rycerza, ale ostatecznie dochodzą do porozumienia.
• Don Kichot pyta Sancho Pansę, co robiła Dulcynea. Giermek odpowiada, że przesiewała pszenicę. Don Kichot romantyzuje ten obraz, a na pytanie o list Sancho Pansa odpowiada, że kobieta była zajęta pracą.
• W gospodzie towarzysze Don Kichota rozmawiają o książkach rycerskich. Gospodarz sprzeciwia się ich spaleniu.
• W gospodzie czytana jest na głos powieść o natrętnym ciekawcu, opowiadająca o Anzelmie i Lotario oraz Camilli. Anzelm prosi przyjaciela o uwiedzenie jego żony, by sprawdzić jej wierność. Lotario zakochuje się w Camilli, a ta z nim romansuje. Don Kichot ma sen o olbrzymach. Historia kończy się, gdy Anzelm dowiaduje się o zdradzie.
• Dalsze dziwne przygody w zajeździe.
• Don Kichot wygłasza mowę o wyższości rycerstwa nad nauką, tak pochłonięty, że zapomina o jedzeniu.
• Niewolnik opowiada o swoim życiu po podziale majątku przez ojca, który radził synom, by zostali żołnierzami, księżmi lub żeglarzami.
• Niewolnik opowiada o schwytaniu przez Algierczyków. Zakochuje się w nim dziewczyna, Zoraida, która rzuca mu z okna pieniądze i list miłosny, prosząc o zabranie jej do Hiszpanii.
• Podczas ucieczki Zoraidy, jej ojciec budzi się i również zostaje zabrany.
• Do gospody przybywa Licencjat Juan Perez de Viedma z córką Klarą, który okazuje się bratem niewolnika. Wieczorem chłopiec śpiewa balladę.
• Okazuje się, że śpiewak to sąsiad Klary, w którym ona jest zakochana. Dorothea planuje spotkanie. Don Kichot, pełniący rolę strażnika, zostaje oszukany przez córkę gospodarza i jej pokojówkę, które przywiązują jego rękę do drzwi, a on spędza noc na koniu.
• Nowi goście to słudzy ojca Don Louisa, zakochanego w Klarze. Don Kichot odmawia pomocy w ukaraniu gości, którzy nie zapłacili, tłumacząc się przysięgą. Don Louis prosi o rękę Klary, a jej ojciec wyraża zgodę.
• Ponownie powraca temat hełmu Mambrina, który jest zwykłą miską. Przyjezdni drwią z Don Kichota, dochodzi do bójki. Sędzia postanawia zabrać Don Louisa do Andaluzji. Gość rozpoznaje Don Kichota i chce go aresztować za uwolnienie więźniów.
• Kapłan tłumaczy członkom Świętego Bractwa, że Don Kichot jest szaleńcem. Dorothea i Sancho Pansa dyskutują o jej statusie królewny. Don Kichot zostaje wywieziony w klatce.
• Don Kichot wierzy, że jest zaczarowany. Sancho Pansa jest zły, że zamknięto jego pana. Kanonik z Toledo twierdzi, że książki rycerskie negatywnie wpływają na czytelników.
• Sancho Pansa opowiada Don Kichotowi, że ksiądz go oszukał.
• Sancho Pansa uważa, że zaczarowany Don Kichot nie powinien mieć potrzeb fizjologicznych. Don Kichot odpowiada, że istnieją różne rodzaje czarów i pragnie się uwolnić. Z pomocą kapłana ucieka z klatki i wdaje się w polemikę z duchownym, który uważa, że rycerz myli fikcję z rzeczywistością.
• Don Kichot opowiada historię o magicznym rycerzu z Jeziora i wraca do swoich wspomnień o męstwie. Pojawia się pasterz.
• Pasterz opowiada, jak on i jego przyjaciel Anzelm zostali pasterzami na prośbę Leandry. Kobieta uciekła z żołnierzem, który ją okradł i uwięził. Ostatecznie trafiła do klasztoru.
• Don Kichot atakuje grupę ludzi niosących obraz Matki Boskiej, modlących się o deszcz. Zostaje ciężko pobity i traci przytomność. Sancho Pansa jest przekonany o jego śmierci. Don Kichot budzi się i zgadza się wrócić do domu. Sancho Pansa opowiada żonie o obiecanej wyspie. Rodzina Don Kichota wita go z radością, ale martwi się jego stanem. Autor kończy pierwszą część powieści, twierdząc, że długo szukał dalszych losów Don Kichota.
• Druga część powieści dedykowana jest hrabiemu Lemos. Cervantes wspomina o propozycji objęcia posady wykładowcy na chińskim uniwersytecie, która ostatecznie nie doszła do skutku.
• Druga część opisuje trzecią podróż Don Kichota i Sancho Pansy. Postacie ewoluują: Don Kichot staje się bardziej stonowany i mniej krzykliwy, natomiast Sancho Pansa dojrzewa, staje się pewny siebie i dowcipny.
• Autor odnosi się do konkurenta, który bez jego zgody napisał drugą część losów Don Kichota, której Cervantes nie akceptował.
• Historia kończy się tym, że Sancho Pansa w końcu otrzymuje upragniony urząd zarządcy wyspy, choć nie był do niego przygotowany. Don Kichot nadal pragnie pomagać ludziom, ale jego starania kończą się niepowodzeniami. W końcu, na skutek dotkliwego pobicia, umiera.

2. Czas i miejsce akcji

Akcja powieści osadzona jest w Hiszpanii, głównie na obszarze prowincji La Mancha, w dzikich górach Sierra Morena oraz w innych, często fikcyjnych lub zdeformowanych przez wyobraźnię Don Kichota miejscach, które postrzega on jako majestatyczne zamki i pola bitew. Czas akcji obejmuje okres życia głównego bohatera, kiedy wyrusza w swoje szalone podróże, co można umiejscowić w XVI wieku, w schyłkowym okresie idei rycerskich i średniowiecznych romansów.

3. Charakterystyka bohaterów

• Don Kichot z La Manchy (Alonso Quijano): Centralna postać utworu, pięćdziesięcioletni szlachcic z La Manchy. Pod wpływem intensywnej lektury romansów rycerskich traci zmysły i postanawia zostać błędnym rycerzem. Jest archetypem idealisty, który rzeczywistość nagina do swoich wyobrażeń literackich, co prowadzi do licznych, często komicznych, ale i tragicznych sytuacji. Mimo swego szaleństwa, kieruje się szlachetnymi pobudkami, takimi jak honor, cnota i walka ze złem.
• Sancho Pansa: Giermek Don Kichota, prosty, pragmatyczny wieśniak i ojciec rodziny. Początkowo towarzyszy rycerzowi, kusząc się obietnicą objęcia urzędu zarządcy wyspy. Z czasem staje się jego wiernym towarzyszem, często próbując sprowadzić pana na ziemię za pomocą zdrowego rozsądku, choć sam niekiedy ulega jego wpływom. W drugiej części powieści dojrzewa, zyskując na pewności siebie i dowcipie.
• Dulcynea z Toboso (Aldonza Lorenzo): Wiejska dziewczyna, która w wyobraźni Don Kichota staje się piękną, szlachetną księżniczką i damą jego serca. W rzeczywistości jest prostą chłopką, lecz dla rycerza stanowi ucieleśnienie ideału kobiecości. Nigdy nie pojawia się bezpośrednio w fabule.
• Rosynant: Stary, wychudzony koń Don Kichota, przez niego nazwany szlachetnym wierzchowcem. Symbolizuje upadek i anachronizm rycerskich ideałów w zmieniającym się świecie.
• Proboszcz i Cyrulik: Przyjaciele Don Kichota, którzy z troski o jego zdrowie próbują go wyleczyć z obłędu, organizując intrygi i spiski, aby sprowadzić go z powrotem do domu.
• Dorothea: Szlachetna dama, która pomaga proboszczowi i cyrulikowi w planie, udając zmyśloną królewnę, by nakłonić Don Kichota do powrotu.
• Grisostomo i Marcela: Pasterz, który umiera z nieszczęśliwej miłości do pięknej i niezależnej Marceli, odrzucającej jego zaloty. Ich historia to jedna z wielu wtrąconych narracji.
• Zoraida: Muzułmańska dziewczyna, która zakochuje się w chrześcijańskim niewolniku, pomaga mu w ucieczce z Algieru i wyraża pragnienie przyjęcia chrześcijaństwa oraz poślubienia go.

4. Problematyka

• Idealizm kontra realizm: Fundamentarny konflikt powieści, gdzie idealistyczny, oderwany od rzeczywistości świat Don Kichota zderza się z pragmatycznym i zdroworozsądkowym podejściem Sancho Pansy.
• Szaleństwo i rozsądek: Powieść zaciera granice między obłędem a zdrowym umysłem. Szaleństwo Don Kichota jest paradoksalnie źródłem jego moralności i szlachetności, podczas gdy rozsądek innych postaci bywa egoistyczny lub powierzchowny.
• Rzeczywistość a fikcja: Utwór dogłębnie bada wpływ literatury na ludzkie postrzeganie świata. Don Kichot żyje w świecie stworzonym przez książki rycerskie, co prowadzi do tragikomicznych konsekwencji.

5. Kluczowe wątki

• Krytyka romansów rycerskich: Powieść stanowi wyrafinowaną satyrę na popularne w tamtych czasach romanse rycerskie, które zdaniem Cervantesa, oderwały czytelników od rzeczywistości, prowadząc do moralnego i społecznego chaosu.
• Przemiana bohaterów: Zarówno Don Kichot, jak i Sancho Pansa przechodzą znaczącą ewolucję. Don Kichot stopniowo traci część swego naiwnego idealizmu, natomiast Sancho Pansa zyskuje na mądrości i samodzielności, stając się bardziej refleksyjnym.
• Wierność i przyjaźń: Relacja między Don Kichotem a Sancho Pansą to jeden z najbardziej wzruszających aspektów powieści, ukazujący głęboką więź i lojalność, która przetrzymuje liczne próby i nieporozumienia.

6. Motywy

• Honor i cnota: Don Kichot, choć postrzegany jako szaleniec, jest wzorowym przykładem rycerza kierującego się zasadami honoru i cnoty, broniącego słabych i walczącego z niesprawiedliwością, niezależnie od osobistych kosztów.
• Miłość i kobiecość: Motyw miłości ukazuje się w różnorodnych formach: od wyidealizowanej, platonicznej miłości Don Kichota do Dulcynei, poprzez tragiczne romanse, aż po bardziej realistyczne uczucia. Kobiety w powieści są zarówno obiektem idealizacji, jak i niezależnymi siłami sprawczymi.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Powieść „Don Kichot”, arcydzieło Miguela de Cervantesa, rozpoczyna się od skromnego prologu, w którym autor zwraca się do czytelnika, dedykując pierwszy tom księciu Bejarowi. Od samego początku zanurzamy się w świat, gdzie granice między rzeczywistością a fantazją ulegają zatarciu, co jest głównym motywem całego dzieła.

Główny bohater, Alonso Quijano, pięćdziesięcioletni szlachcic z ubogiej miejscowości w La Manchy, staje się ofiarą własnej pasji. Pochłonięty lekturą romansów rycerskich, traci kontakt z rzeczywistością i postanawia sam zostać błędnym rycerzem, który wyruszy w świat, by naprawiać krzywdy i walczyć ze złem. Przyjmuje imię Don Kichot z La Manchy, nadaje swemu staremu koniowi imię Rosynant, a prostą wieśniaczkę Aldonzę Lorenzo obiera za damę swego serca, nazywając ją Dulcyneą z Toboso. To akt, który symbolizuje początek jego szalonej misji.

Pierwsza podróż Don Kichota jest naznaczona jego obłędem. Przybywa do gospody, którą widzi jako zamek, a jej gospodarza i napotkane kobiety uważa za władcę i szlachetne damy. Jego próby jedzenia w przyłbicy są pierwszym z wielu komicznych momentów. Wymusza na karczmarzu pasowanie na rycerza, co prowadzi do bójki z mulnikami. Po pasowaniu, które jest farsą, opuszcza „zamek”. Po drodze spotyka rolnika bijącego parobka; interweniuje, lecz jego interwencja przynosi opłakany skutek – parobek zostaje ukarany podwójnie. Następnie żąda od kupców sławienia Dulcynei, zostaje wyśmiany i pobity, po czym odnajduje go parobek, pomagając mu wrócić do domu, gdzie jego siostrzenica i proboszcz martwią się jego szaleństwem i decydują o spaleniu jego biblioteki, by pozbawić go źródła obłędu.

W swojej drugiej podróży, Don Kichotowi towarzyszy prosty wieśniak, Sancho Pansa, którego przekonał obietnicą zarządu wyspą. To właśnie podczas tej podróży ma miejsce jedna z najsłynniejszych przygód – walka z wiatrakami, które rycerz uważa za olbrzymy. Zostaje dotkliwie pobity, lecz nadal upiera się przy swoich urojeniach. Atakuje mnichów, przekonany o uprowadzeniu kobiety, i żąda, by jego czyny zostały przekazane Dulcynei. Wtrącenie autora dotyczy tej historii. Sancho Pansa zaczyna się dopytywać o obiecaną wyspę, co jest początkiem jego ewolucji. Noc spędzona z pasterzami, historia nieszczęśliwie zakochanego Grisostoma i pięknej Marceli, która broni swojej wolności, to kolejne wydarzenia, które wprowadzają czytelnika w różnorodność narracji. Don Kichot broni Marceli, a następnie wdaje się w bójkę, co prowadzi do kolejnego pobicia i powrotu do gospody, którą niezmiennie postrzega jako zamek.

W gospodzie dochodzi do kolejnych fars. Don Kichot, wyobrażając sobie romans z córką gospodarza, zostaje wplątany w bójkę z innymi gośćmi. Przekupuje Sancho Pansę obietnicą magicznego eliksiru. Odmawiają zapłaty, co kończy się atakiem i zabraniem siodła Sancho Pansy. Następnie rycerz atakuje stado owiec, biorąc je za walczące armie, co prowadzi do kolejnego pobicia. Sancho Pansa, który zdążył już nazwać swojego pana „Rycerzem Żałosnego Oblicza”, jest coraz bardziej sceptyczny, ale lojalny. Spotkanie fryzjera z miską na głowie, którą Don Kichot uznaje za hełm Mambrina, oraz atak na strażników i uwolnienie więźniów, którzy następnie go biją, podkreślają tragikomiczny charakter jego poczynań.

W Sierra Morena odnajdują worek z pieniędzmi i list miłosny. Spotykają tajemniczego „Obdartego Rycerza”, który w furii bije wszystkich i ucieka, gdy Don Kichot zaczyna mówić o książkach rycerskich. Don Kichot decyduje się pozostać w górach, naśladując „Chmurnego Pięknisia” i pisze list do Dulcynei. Sancho Pansa, wiedząc, że Dulcynea jest prostą chłopką, niechętnie zgadza się dostarczyć list.

W gospodzie Sancho Pansa spotyka proboszcza i cyrulika, którzy planują podstępem sprowadzić Don Kichota do domu. Z pomocą szlachetnej Dorothei, która udaje królewnę, próbują nakłonić rycerza do powrotu. Mimo to, Don Kichot odmawia, twierdząc, że kocha tylko Dulcyneę. Komiczny dialog o Dulcynei przesiewającej pszenicę ukazuje kontrast między wizją rycerza a rzeczywistością. W gospodzie pojawia się także wątek powieści o natrętnym ciekawcu, opowiadającej o nieszczęśliwej próbie sprawdzenia wierności żony, oraz opowieść niewolnika o jego życiu, schwytaniu przez Algierczyków i ucieczce z zakochaną w nim Zoraidą.

Dalsze przygody w gospodzie prowadzą do spotkania brata niewolnika, Licencjata Juana Pereza de Viedmy, i historii miłości Klary i Don Louisa. Don Kichot zostaje ponownie oszukany i przywiązany. Konflikt o hełm Mambrina, drwiny gości i bójka prowadzą do próby aresztowania rycerza za uwolnienie więźniów. Kapłan tłumaczy członkom Świętego Bractwa, że Don Kichot jest szaleńcem, co prowadzi do jego wywiezienia w klatce.

Don Kichot wierzy, że jest zaczarowany. Sancho Pansa jest zły, ale próbuje wyciągnąć korzyści z sytuacji. Kanonik z Toledo krytykuje książki rycerskie. Don Kichot ucieka z klatki i wdaje się w polemikę z duchownym. Opowiada historię o magicznym rycerzu z Jeziora i wraca do wspomnień o męstwie. Po drodze spotyka pasterza, który opowiada historię Leandry. Ostatnie wydarzenie pierwszej części to atak Don Kichota na procesję niosącą obraz Matki Boskiej, co kończy się ciężkim pobiciem. Przytomny Don Kichot zgadza się wrócić do domu, a Sancho Pansa opowiada żonie o obiecanej wyspie. Rodzina wita go z radością, lecz obawia się o jego stan. Autor kończy pierwszą część, sugerując dalsze losy.

Druga część powieści, dedykowana hrabiemu Lemos, zawiera odniesienia do konkurenta, który bez zgody Cervantesa napisał kontynuację losów Don Kichota. Opisuje trzecią podróż bohaterów, w której ich postacie ewoluują. Don Kichot staje się nieco bardziej stonowany i mniej chaotyczny w swoim szaleństwie, natomiast Sancho Pansa dojrzewa, zyskuje pewność siebie i staje się bardziej dowcipny, a także, paradoksalnie, bardziej refleksyjny. Historia kulminuje, gdy Sancho Pansa w końcu otrzymuje upragniony urząd zarządcy wyspy, choć szybko przekonuje się o trudach władzy i wraca do swojego pana. Don Kichot nadal próbuje pomagać ludziom, ale jego heroiczne starania niezmiennie kończą się niepowodzeniami. Ostatecznie, na skutek dotkliwego pobicia i rosnącej melancholii, Don Kichot umiera, odzyskując przed śmiercią zdrowy rozsądek i świadomość, że jego życie było iluzją, spowiedając się i potępiając książki rycerskie. Jego śmierć symbolizuje koniec ery idealizmu i marzeń, pozostawiając po sobie niezwykłą spuściznę.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!