Balladyna – streszczenie szczegółowe i opracowanie

W dramacie „Balladyna” Juliusza Słowackiego, tytułowa bohaterka, opętana żądzą władzy i miłości, dopuszcza się morderstwa siostry, co prowadzi ją na drogę moralnej degeneracji i ostatecznej zguby, podkreślanej przez boską sprawiedliwość.

Balladyna – streszczenie krótkie

Dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, „Balladyna”, przedstawia tragiczne losy tytułowej bohaterki, której niepohamowana ambicja do władzy i miłości prowadzi ją na ścieżkę moralnej destrukcji. Historia rozpoczyna się od rywalizacji pomiędzy siostrami: Balladyną i Aliną, które walczą o względy księcia Kirkora, marzącego o idealnej partnerce życiowej.

W akcie desperacji Balladyna dopuszcza się zbrodni – zabija swoją siostrę Alinę. To morderstwo staje się początkiem jej zgubnej drogi. Z pomocą Kostryna usuwa kolejne przeszkody stojące na drodze do tronu króla Lecha. Jednakże wraz z czasem zdradza swoich sprzymierzeńców, kierując się wyłącznie osobistymi korzyściami.

Ostatecznie Balladyna zostaje ukarana przez siły wyższe za swoje czyny – ginie rażona piorunem podczas burzy. Ten fakt podkreśla nieuchronność sprawiedliwości. Dramat Słowackiego obfituje w motywy baśniowe i romantyczną ironię, ukazując bezwzględność ludzkiej natury oraz konsekwencje zazdrości, szaleństwa i zdrady.

Balladyna – streszczenie szczegółowe

Historia opisana w dramacie „Balladyna” Juliusza Słowackiego rozpoczyna się w skromnym domu Wdowy. Dwie siostry, Balladyna i Alina, walczą o uczucia księcia Kirkora. Pragnąc doskonałej towarzyszki życia, Kirkor organizuje konkurs na zbieranie malin, by wyłonić tę jedyną. Już na tym etapie uwidacznia się zazdrość oraz ambicja Balladyny, które prowadzą do dramatycznych konsekwencji.

Podczas zbierania malin Balladyna, owładnięta pragnieniem władzy, zabija swoją siostrę Alinę. To wydarzenie staje się początkiem jej moralnego upadku. Skrzętnie ukrywa morderstwo i zdobywa serce Kirkora, poślubiając go. Jej aspiracje jednak rosną – teraz chce zdobyć tron króla Lecha.

Wraz z rozwojem fabuły Balladyna zdradza swoich bliskich, nawet własną matkę pozostawiając bez wsparcia. Zawiązuje spisek z Kostrynem, który staje się jej wspólnikiem w niecnych planach. Jej działania przybierają coraz bardziej brutalny charakter, prowadząc do zamieszania i wewnętrznych wyrzutów sumienia symbolizowanych przez niezmywalną krwawą plamę.

Z obawy przed utratą władzy Balladyna zdradza swojego sojusznika Kostryna poprzez jego otrucie. Jej bezwzględność zwiększa chaos na dworze i ujawnia pełną degradację moralną bohaterki.

Kulminacyjne wydarzenia mają miejsce podczas prób utrzymania władzy przez Balladynę. Ostatecznie zostaje ukarana przez siły wyższe – ginie rażona piorunem podczas burzy jako symbol boskiej sprawiedliwości. Finał podkreśla konsekwencje moralnego upadku oraz nieuchronność kary za dokonane grzechy.

Dramat „Balladyna” łączy elementy baśniowe i legendarne z romantyczną ironią, eksponując destrukcyjne skutki zazdrości oraz nieposkromionej ambicji prowadzącej do tragedii.

Akt I: Początek rywalizacji

Akt I dramatu „Balladyna” otwiera się w skromnym domu Wdowy, gdzie poznajemy najważniejsze postacie: Balladynę oraz Alinę. Ich codzienne życie niespodziewanie zmienia przybycie księcia Kirkora, który poszukuje idealnej małżonki. Zgodnie z radą eremity postanawia szukać poza dworem, co prowadzi go do spotkania z siostrami.

Kirkor organizuje konkurs na zbieranie malin, obiecując, że jego wybranką zostanie zwyciężczyni. Rywalizacja pomiędzy Balladyną a Aliną staje się kluczowym elementem akcji. Alina kieruje się sercem i szlachetnością, podczas gdy Balladyna ujawnia swoją ogromną ambicję i determinację.

Motywy rywalizacji oraz zazdrości budują napiętą atmosferę i zapowiadają tragiczne wydarzenia przyszłości. Pierwszy akt ukazuje początek przemiany Balladyny oraz jej gotowość do poświęceń w imię osobistych osiągnięć.

Akt II: Zbrodnia i jej konsekwencje

W drugim akcie dramatu Balladyna dochodzi do przełomowego momentu. Opanowana przez zazdrość i żądzę władzy, Balladyna decyduje się na radykalny krok – zabójstwo własnej siostry Aliny. Ten czyn symbolizuje jej moralny upadek oraz prowadzi do nieodwracalnych konsekwencji. Krwawa plama na czole zdradza wyrzuty sumienia bohaterki i zapowiada nadchodzące nieszczęścia.

Po powrocie do domu Balladyna okłamuje matkę, twierdząc, że Alina zaginęła. W tym czasie Kirkor, nieświadomy jej prawdziwej natury, wybiera ją na żonę. To pokazuje pierwsze skutki zbrodni, które wpływają nie tylko na samą Balladynę, lecz także na otaczających ją ludzi.

Magiczny świat dramatu urozmaicają postacie Goplany oraz jej pomocników, którzy śledzą przebieg wydarzeń. Ich obecność wprowadza elementy nadprzyrodzone, podkreślając baśniowy charakter dzieła i tworząc mistyczną atmosferę w narracji.

Akt III: Tragiczne wybory

W trzecim akcie dramatu „Balladyna”, tytułowa postać podejmuje coraz bardziej nieugięte decyzje. Jako żona Kirkora dąży do ukrycia swoich dawnych zbrodni, co pociąga za sobą kolejne występki. Zabija Grabca, który przypadkowo natrafia na koronę Lecha – symbol jej ambicji i władzy.

Balladyna zawiera sojusz z Kostrynem, planując wspólne działania w celu zachowania oraz poszerzenia swojej pozycji. Jej moralny upadek staje się coraz głębszy wraz z kolejnymi wyborami, które ujawniają jej bezwzględność i obsesyjne pragnienie dominacji.

Wygnanie matki Balladyny, Wdowy, jest jednym z kluczowych momentów podkreślających jej całkowite zerwanie z wcześniejszymi wartościami i więziami rodzinnymi. Akt III ukazuje dramatyczne konsekwencje zdrady oraz niepohamowanej żądzy władzy, które prowadzą Balladynę na skraj moralnej przepaści.

Akt IV: Kulminacja zdrady

W Akcie IV dramatu „Balladyna” Juliusza Słowackiego dochodzi do kluczowych momentów zdrady oraz brutalnych czynów, które dokonuje tytułowa postać. Aby utrzymać władzę, Balladyna decyduje się na zdradzenie swojego dotychczasowego sojusznika, Kostryna. Jej bezwzględność osiąga apogeum, kiedy postanawia skazać go na śmierć, co dowodzi jej gotowości do pozbycia się nawet najbliższych sprzymierzeńców.

Kirkor, wcześniej nieświadomy prawdziwej natury swojej żony, staje się ofiarą jej okrucieństwa. To zachowanie podkreśla główny motyw zdrady w utworze oraz wprowadza romantyczną ironię – Balladyna pada ofiarą własnych ambicji. Akt ten ukazuje całkowity upadek moralny bohaterki i przygotowuje grunt dla jej ostatecznej klęski, będącej nieuniknionym skutkiem podjętych przez nią działań.

Akt V: Finał i sprawiedliwość

W piątym akcie dramatu „Balladyna” autorstwa Juliusza Słowackiego dochodzimy do kulminacji dramatycznych zdarzeń. Balladyna, która zdobyła koronę królowej, zmaga się z własnymi wewnętrznymi problemami oraz narastającym szaleństwem. Jej rządy są krótkotrwałe, ponieważ przeszłość pełna zbrodni nie daje o sobie zapomnieć.

Podczas procesu, który sama nad sobą przeprowadza, Balladyna skazuje się na śmierć. To ukazuje jej wewnętrzne rozdarcie i moralną degradację. Kiedy próbuje przypisać winę innym za swoje grzechy, zostaje rażona piorunem. Stanowi to symbol boskiej sprawiedliwości i nieuchronnej kary za popełnione zło.

Dramat kończy się wyeksponowaniem elementów legendarnych oraz baśniowych, a także pokazaniem konsekwencji ambicji prowadzącej do zguby. Ostatni akt niesie ze sobą silne przesłanie o potędze losu i sprawiedliwości przewyższającej ludzkie działania.

„Balladyna” – Streszczenie szczegółowe

1. Plan wydarzeń

• Do mieszkającego nad Gopłem Pustelnika (zdetronizowanego króla Popiela III) przybywa książę Kirkor, szukając porady małżeńskiej i rozważając przywrócenie prawowitego władcy.
• Nimfa Goplana, zakochana w prostym chłopcu Grabcu, zazdrosna o jego uczucia do Balladyny, ingeruje w ludzkie losy, rozkazując swoim sługom, Skierce i Chochlikowi, sprowadzić Kirkora do chaty Wdowy, matki Aliny i Balladyny.
• W chacie Wdowy, za sprawą Skierki, Kirkor zakochuje się w obu siostrach. Wdowa proponuje im zawody w zbieraniu malin, by wybrać żonę dla księcia.
• Podczas zbierania malin, Alina szybko zapełnia dzban. Balladyna, opętana żądzą bogactwa, zabija siostrę nożem, a na jej czole pojawia się niezmywalne, krwawe znamię.
• Balladyna, kłamliwie twierdząc, że Alina uciekła, wychodzi za Kirkora i wprowadza się do jego zamku, gdzie próbuje zatrzeć ślady swojej przeszłości, paląc starą chatę i odtrącając matkę.
• Kirkor wyjeżdża, powierzając zamek dowódcy Kostrynowi. Odwiedza Pustelnika, który ujawnia mu koronę Lecha i zleca test lojalności dla Balladyny, dając jej zamkniętą skrzynię.
• Balladyna szuka Pustelnika, by usunął jej znamię, ale ten, rozpoznając symbol zbrodni, odmawia i przeklina ją, gdy odmawia skruchy.
• Grabiec, przemieniony w „króla dzwonkowego” przez Goplanę, wraz z odnalezioną koroną Popielów udaje się na ucztę do zamku Kirkora.
• Kostryn odkrywa sekret Balladyny. Gdy poseł Gralon przywozi skrzynię od Kirkora, Balladyna, w obawie przed ujawnieniem prawdy, zabija go, umacniając swoją współpracę z Kostrynem.
• Na uczcie w zamku, Balladyna wypiera się oślepionej matki i każe ją wyrzucić, a następnie, dręczona duchem Aliny, zabija Grabca, by zdobyć koronę Popielów.
• Kostryn znajduje koronę i wraz z Balladyną planuje zatuszowanie zbrodni, a Balladyna zleca zabójstwo Pustelnika.
• Goplana, świadoma swoich błędów, opuszcza Gopło. Kirkor, poinformowany o śmierci Pustelnika, rusza do walki z samozwańczym królem.
• W bitwie Kostryn zabija Kirkora. Balladyna, ogłoszona królową, pozbywa się Kostryna, podając mu zatrute pieczywo.
• Podczas sądu królewskiego Balladyna, zmuszona wydać wyroki w trzech sprawach (otrucie Kostryna, zabójstwo Aliny, okrucieństwo wobec Wdowy), trzykrotnie skazuje „nieznanego” sprawcę na śmierć. Po ostatnim wyroku uderza w nią piorun, zabijając ją na miejscu.

2. Czas i miejsce akcji

Akcja „Balladyny” Juliusza Słowackiego rozgrywa się w bliżej nieokreślonej, baśniowej przeszłości, odwołującej się do legendarnych czasów pierwszych władców Polski, charakteryzujących się obecnością zamków, rycerzy oraz prostych wiejskich chat. Dramat przedstawia świat, w którym realne losy ludzkie ściśle przeplataają się z aktywną ingerencją sił nadprzyrodzonych. Centralnym punktem wydarzeń jest malownicze jezioro Gopło i jego okolice, będące domeną nimfy Goplany. Kluczowe miejsca to także uboga chata Wdowy, gęsty las, rozległy zamek Kirkora, a kulminacja fabuły ma miejsce w historycznym Gnieźnie, dawnej stolicy Polski, co nadaje opowieści wymiar państwowy i symboliczny.

3. Charakterystyka bohaterów

• Balladyna: Główna bohaterka, której postać jest symbolem nieposkromionej, niszczycielskiej ambicji. Z prostej wiejskiej dziewczyny przeistacza się w bezwzględną morderczynię, a ostatecznie w królową. Jej droga do władzy usłana jest kolejnymi zbrodniami, a niezmywalne krwawe znamię na czole stanowi widzialny znak jej winy i wewnętrznego rozdarcia.
• Alina: Uosobienie cnoty, niewinności i naturalnego, prawdziwego piękna. Jest przeciwieństwem Balladyny, symbolizującym dobroć i prostotę. Jej tragiczna, przedwczesna śmierć z rąk siostry jest kluczowym momentem, który zapoczątkowuje spiralę zbrodni.
• Wdowa: Matka Balladyny i Aliny, stanowiąca symbol bezwarunkowej miłości macierzyńskiej i niewyobrażalnego cierpienia. Mimo okrucieństwa i wyparcia się ze strony córki, do samego końca próbuje ją chronić, nawet za cenę własnego życia i ślepoty.
• Kirkor: Szlachetny i prawy książę, którego motywacją jest poszukiwanie prawdziwej miłości i dążenie do przywrócenia sprawiedliwego, prawowitego króla na tron. Niestety, staje się ofiarą intryg i zdrady Balladyny.
• Pustelnik (Popiel III): Zdetronizowany, prawowity król, który żyje w odosobnieniu. Reprezentuje mądrość, sprawiedliwość i utraconą, idealną władzę. Jest moralnym autorytetem w dramacie, próbującym naprowadzić zbłąkane dusze na właściwą drogę.
• Goplana: Potężna nimfa jeziora Gopło, władczyni sił natury. Jej nieszczęśliwa, nieodwzajemniona miłość do Grabca staje się katalizatorem wielu tragicznych wydarzeń w świecie ludzkim, dowodząc, że ingerencja w ludzkie losy może mieć katastrofalne skutki.
• Grabiec: Prostoduszny, nieco rubaszny, ale także sprytny chłopiec. Jest jednocześnie kochankiem Goplany i Balladyny. Jego postać jest często narzędziem w rękach nimfy, a ostatecznie staje się ofiarą bezwzględności Balladyny.
• Kostryn: Cyniczny, bezwzględny i niezwykle ambitny dowódca, który szybko staje się wspólnikiem Balladyny w jej zbrodniach, widząc w niej szansę na własne zyski. Ostatecznie jednak pada ofiarą jej jeszcze większej bezwzględności i żądzy władzy.
• Filon: Romantyczny młodzieniec, poszukujący ideału miłości. Jego postać symbolizuje czyste uczucia, które objawiają się w jego zakochaniu w martwej Alinie, ucieleśniającej dla niego niewinność i piękno.

4. Problematyka

• Moralność i etyka władzy: Dramat stawia pytanie o to, jaką cenę jest człowiek w stanie zapłacić za osiągnięcie najwyższej pozycji i czy władza zdobyta drogą zbrodni może być prawowita i szczęśliwa.
• Kwestia odpowiedzialności za własne czyny: Analiza konsekwencji wyborów, zwłaszcza tych prowadzących do zbrodni, i niemożności ucieczki przed karą, niezależnie od prób zacierania śladów.
• Konflikt natury i cywilizacji: Ukazanie starcia między naturalną czystością i prostotą (reprezentowaną przez Alinę i świat przyrody) a zepsuciem, intrygami i brutalnością świata ludzkiej cywilizacji i polityki.
• Rola losu i wolnej woli: Zagadnienie, na ile ludzkie życie jest kształtowane przez ingerencje sił wyższych (jak Goplana), a na ile przez samodzielne, świadome decyzje jednostki.
• Pojęcie prawdziwej miłości i jej wypaczeń: Przedstawienie różnorodnych form miłości – od bezinteresownej matczynej, przez idealistyczną, po zazdrosną i zaborczą, która prowadzi do tragedii.

5. Kluczowe wątki

• Droga Balladyny do władzy: Główny wątek śledzący ewolucję bohaterki od prostej dziewczyny do królowej, usianą kolejnymi zbrodniami i moralnym upadkiem.
• Walka o prawowity tron: Wątek polityczny związany z poszukiwaniem prawdziwego króla i przywracaniem sprawiedliwej władzy, symbolizowanej przez koronę Lecha.
• Ingerencja sił nadprzyrodzonych w ludzkie losy: Rola Goplany i jej sług w kształtowaniu wydarzeń, prowadząca do tragicznych konsekwencji dla ludzi.
• Miłość i zdrada: Różne oblicza miłości (Goplany do Grabca, Kirkora do Balladyny, Wdowy do córek) i ich tragiczne zakończenia, często przez zdradę.
• Motyw winy i pokuty: Nieustanne męki sumienia Balladyny, objawiające się w znamieniu i duchu Aliny, oraz jej odmowa skruchy, prowadząca do ostatecznej kary.

6. Motywy

• Zbrodnia i kara: Centralny motyw utworu. Każde przestępstwo popełnione przez Balladynę – od bratobójstwa, przez wyparcie się matki, po otrucie Kostryna – prowadzi do coraz większej eskalacji przemocy i nieuchronnie zmierza ku jej ostatecznemu upadkowi, wymierzonemu przez siły wyższe. Jest to potwierdzenie tezy o niemożności ucieczki przed konsekwencjami własnych czynów.
• Ambicja i władza: Niepohamowane pragnienie zdobycia i utrzymania władzy jest główną siłą napędową działań Balladyny. Słowacki ukazuje, jak skażona i nieograniczona ambicja może prowadzić do całkowitego moralnego upadku, depcząc wszelkie zasady etyczne i więzy rodzinne.
• Natura a cywilizacja: Dramat eksploruje kontrast między czystym, nieskażonym światem natury (uosabianym przez niewinną Alinę oraz baśniową nimfę Goplanę) a zepsutym, pełnym intryg i brutalności światem ludzkich aspiracji i walki o władzę. Siły natury, takie jak burza i ostateczny piorun, stają się narzędziem boskiej sprawiedliwości.
• Wina i pokuta: Balladyna, mimo dręczących ją wewnętrznych męk (manifestujących się w postaci ducha Aliny i fizycznego znamienia na czole), uparcie odmawia skruchy i przyznania się do winy. Ta odmowa moralnego oczyszczenia ostatecznie przypieczętowuje jej tragiczny los i sprawia, że jest skazana na nieuchronną karę.
• Symbolika korony: Korona Lecha i korona Popielów są nie tylko namacalnym symbolem władzy politycznej, ale także ucieleśnieniem prawowitości, dziedzictwa i historycznej ciągłości. Jest to przedmiot intensywnego pożądania, źródło wielu konfliktów i motywator dla postaci dążących do tronu.
• Miłość: Motyw miłości jest przedstawiony w wielu odcieniach, ukazując jej złożoność i wpływ na ludzkie losy. Od czystej i bezinteresownej miłości siostrzanej (Alina), przez nieszczęśliwą i zaborczą (Goplana), po miłość matczyną (Wdowa), która trwa mimo najokrutniejszych czynów córki. Ukazane są też jej tragiczne aspekty.
• Sprawiedliwość boska: Mimo wszystkich ludzkich intryg, zbrodni i dążenia do ucieczki przed odpowiedzialnością, ostateczna sprawiedliwość zostaje wymierzona nie przez sąd ziemski, lecz przez siły nadprzyrodzone. Piorun uderzający w Balladynę w momencie ogłoszenia wyroku staje się symbolicznym aktem boskiej kary, podkreślającym moralne przesłanie dramatu.

7. Streszczenie szczegółowe utworu

Dramat Juliusza Słowackiego, „Balladyna”, rozpoczyna się w baśniowym świecie jeziora Gopło, gdzie króluje nimfa Goplana. Jest ona zakochana w prostym chłopcu, Grabcu, który jednak ignoruje jej uczucia, miłując Balladynę. Zazdrość Goplany staje się katalizatorem serii tragicznych wydarzeń. Nimfa rozkazuje swojemu słudze Chochlikowi, by wprowadził Grabca w błąd i skierował go nad jezioro, a drugiemu, Skierce, nakazuje uszkodzić most. Ta ingerencja ma na celu sprowadzenie księcia Kirkora, szukającego rady u Pustelnika (zdetronizowanego króla Popiela III), do chaty Wdowy, gdzie mieszkają dwie siostry: dobra i piękna Alina oraz ambitna i porywcza Balladyna. Kirkor, oczarowany (częściowo za sprawą Skierki, częściowo przez własną naturę), nie potrafi wybrać między siostrami. Wdowa, ich matka, proponuje konkurs: która z dziewcząt szybciej zbierze pełen dzban malin, ta zostanie żoną księcia.

Wczesnym rankiem siostry ruszają do lasu. Alina z lekkością zbiera maliny, jej dzban szybko się zapełnia. Balladyna, rozpalona wizją bogactwa i statusu, w furii i zazdrości zabija swoją siostrę nożem, aby przejąć jej zdobycz. Na jej czole pojawia się niezmywalne, krwawe znamię – fizyczny znak jej zbrodni. Świadkiem tego okrutnego czynu jest przemieniony w wierzbę Grabiec, który wcześniej, pijany, został przyprowadzony do Goplany i ukarany za jej zignorowanie. Ciało Aliny odnajduje romantyczny młodzieniec Filon, który natychmiast się w niej zakochuje, a następnie zabiera je Pustelnik. Mimo gniewu na Balladynę, Goplana wręcza jej dzban malin należący do Aliny, przepowiadając jednocześnie dalsze zbrodnie i to, że każdy kwiat, na który spojrzy, będzie dla niej szkarłatny. Balladyna wraca do chaty, kłamliwie informując o ucieczce Aliny, po czym poślubia Kirkora i otrzymuje od niego rubinowy pierścień. Matka próbuje zetrzeć znamię, sądząc, że to plama z malin, lecz Balladyna, widząc krew na białych kwiatach, zaczyna uświadamiać sobie ciężar swojego czynu.

Po ślubie Balladyna przenosi się do zamku Kirkora. Pragnąc całkowicie odciąć się od bolesnej przeszłości, pali swoją starą chatę i stopniowo zaczyna wstydzić się swojej prostej matki oraz dawnych, wiejskich znajomych. Grabiec, który wraca do ludzkiej postaci, opowiada o swojej przemianie w wierzbę, lecz nikt mu nie wierzy. Kirkor wyjeżdża na misję, prosząc Balladynę, aby po jego powrocie zdjęła czarną opaskę z czoła. Dowództwo nad zamkiem przejmuje cyniczny i ambitny Kostryn. Balladyna odsuwa od siebie matkę, więzi ją w wieży i wydaje zakaz wpuszczania ludzi ze wsi, w tym Grabca. Tymczasem Kirkor odwiedza Pustelnika, który pokazuje mu ukrytą koronę Lecha i proponuje test lojalności dla Balladyny, przesyłając jej zamkniętą skrzynię z zakazem otwierania. Balladyna w tym czasie szuka Pustelnika, błagając o usunięcie znamienia. Pustelnik, rozpoznając symbol zbrodni, odmawia i próbuje nakłonić ją do skruchy. Gdy Balladyna odrzuca możliwość wyznania prawdy, nawet obietnicę wskrzeszenia Aliny, Pustelnik ją przeklina. W tym samym czasie Chochlik i Skierka, odnajdując koronę Popielów i Grabca, dają mu ją. Grabiec, pragnąc być królem, prosi Goplanę o przemienienie go w „króla dzwonkowego”, co nimfa czyni, a on wyrusza do zamku Kirkora w powozie Mefista. Kostryn, który podsłuchał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem, poznaje jej sekret. Kiedy poseł Kirkora, Gralon, przywozi skrzynię z zakazem otwierania i wspomina o zwłokach tura (co Kostryn interpretuje jako zabójstwo Pustelnika), Balladyna w panice zabija Gralona, ostatecznie umacniając swój krwawy sojusz z Kostrynem.

Na uczcie w zamku, Grabiec zasiada jako „król dzwonkowy” z koroną Popielów na głowie. Balladyna, by ukryć swoje proste pochodzenie, zmyśla historię o królewskich przodkach. Jej matka, oślepiona Wdowa, przybywa do zamku, prosząc o jedzenie. Balladyna, kierując się wstydem i bezwzględnością, wypiera się matki i rozkazuje ją wyrzucić z zamku podczas burzy. Goniec przynosi wieść, że Kirkor pokonał Popiela IV i ogłosił bezkrólewie, obiecując tron temu, kto posiada koronę Popielów, co doprowadza Balladynę do wściekłości. Chochlik śpiewa o malinach i morderstwie, doprowadzając Balladynę do omdlenia, po tym jak ukazuje jej się duch Aliny. Kirkor w tym czasie informuje Pustelnika o planie ogłoszenia w Gnieźnie, że prawowitym władcą zostanie posiadacz korony. Wdowa, oślepiona przez piorun, przybywa do Pustelnika, opowiadając o okrucieństwie córki, a Pustelnik obiecuje jej sprawiedliwość. Balladyna, wciąż dręczona duchem Aliny, udaje się do komnaty Grabca z zamiarem zdobycia korony. Zabija go, ale zapomina zabrać koronę. Kostryn, który również planował zabójstwo Grabca, znajduje ją i odzyskuje. Balladyna i Kostryn, teraz w pełni wspólnicy, planują ukryć ślady, a Balladyna zleca zabójstwo Pustelnika, dążąc do wyeliminowania wszystkich, którzy znają jej tajemnice. Sugeruje się również, że Balladyna jest w ciąży.

W akcie piątym, Goplana, zrozumiawszy fatalne konsekwencje swoich ingerencji w świat ludzi, opuszcza jezioro Gopło wraz z kluczem żurawi, a razem z nią znikają jej słudzy, Skierka i Chochlik. Wojska Kirkora stoją pod murami Gniezna. Kirkor dowiaduje się o śmierci Pustelnika (został powieszony) i rusza do walki z armią samozwańczego króla. W bitwie to Balladyna i Kostryn dowodzą armią. Udaje im się przekupić część rycerzy Kirkora, a sam Kostryn zabija księcia w walce. Po zwycięstwie, Balladyna, która miała przy sobie zatruty nóż na wypadek porażki, zostaje obwołana królową. W bezwzględnym akcie eliminacji świadków i rywali, Balladyna na oczach wszystkich podaje Kostrynowi zatrute pieczywo, które sama kroi tym właśnie nożem, skutecznie zabijając swojego wspólnika. Podczas sądu królewskiego, który ma ukoronować jej rządy, przed obliczem nowej królowej stają świadkowie. Najpierw lekarz sądowy ogłasza, że Kostryn został otruty, a Kanclerz przypomina o karze śmierci dla mordercy. Balladyna, nie mając wyjścia, skazuje „nieznanego” sprawcę na śmierć. Następnie Filon, z dzbanem malin i nożem, opowiada o morderstwie Aliny, a Balladyna ponownie wydaje wyrok śmierci na (nieznaną wszystkim) morderczynię. Jako ostatnia staje oślepiona Wdowa, która, choć nie rozpoznaje w królowej swojej córki, oskarża ją o okrucieństwo i wyparcie się matki. Pomimo próśb Kanclerza o ujawnienie imienia córki, Wdowa odmawia, nawet pod groźbą tortur, i umiera. Balladyna po raz trzeci wydaje wyrok śmierci na „córo-morderczynię”. W momencie, gdy słowa te padają z jej ust, uderza w nią piorun, zabijając ją na miejscu. Zamiast koronacji, Gniezno jest świadkiem pogrzebu nowej, zbrodniczej królowej, a boska sprawiedliwość zwycięża nad ludzką ambicją.

Monika

Poznajcie Monię – pasjonatkę literatury, która zaczytuje się w kryminałach, biografiach i powieściach obyczajowych. Dobra książka to dla niej najlepszy sposób na wieczorny relaks, choć równie chętnie spędza czas przy emocjonujących filmach, zwłaszcza tych, które trzymają w napięciu do ostatniej chwili.
Kiedy nie oddaje się czytaniu, wyrusza na górskie szlaki, realizując swoją pasję do zdobywania szczytów. Latem zamienia góry na wodę, ciesząc się słońcem i spokojem na desce SUP. Jest również entuzjastką aktywności fizycznej – od dynamicznych zajęć aerobiku po długie spacery wśród leśnych krajobrazów, które pozwalają jej na chwilę wytchnienia.
Prywatnie to szczęśliwa mama dorastającej nastolatki, Łucji, z którą dzieli codzienne radości i wyzwania. Pełna energii, zawsze uśmiechnięta i gotowa na nowe wyzwania – taka właśnie jest Monia!