Zaginiona Siostra. Siedem Sióstr. Tom 7

Dobra książka, dobra oprawa, dobra cena. Polecam wszystkim miłośnikom dobrej lektury.

Polecam całą serie sióstr. Wydanie fajne w sztywnej oprawie.

„Zaginiona Siostra” Lucindy Riley jest siódmą książka z serii „Siedem Sióstr”, co, wraz ze wcześniejszymi zapowiedziami Autorki, świadczyłby, że jest to ostatnia część sagi. Na szczęście nie! „Na szczęście” przede wszystkim dlatego, że, jak na końcu książki zaznacza sama Lucinda, w tej części nie ma praktycznie żadnej odpowiedzi na pytania, które pojawiały się w trakcie czytania kolejnych „Sióstr”, a nawet pojawiają się nowe: kim był tajemniczy Ojciec Sióstr?, dlaczego adoptował właśnie je?, jaką rolę w tym wszystkim odgrywa rodzina Eszu? Mam ogromną nadzieję, że zapowiadany na wiosnę 2023 roku Dziennik Pa Salta zaspokoi moją, a także i wielu innych fanów sagi, ciekawość, choć z powodu śmierci Autorki, ósmy tom ma być dokańczany przez Jej syna – trzymam mocno kciuki! „Na szczęście” również dlatego, ponieważ „Zaginiona Siostra” osobiście podobała mi się najmniej z całej serii. Zabrakło mi w niej specyficznej magii poprzednich tomów, dlatego mam nadzieję, że ostatnia książka, dorówna swoim klimatem i stylem sześciu pierwszym i będzie stanowić piękne zwieńczenie sagi.
Książka ta, jak pozostałe sześć, to głownie opowieść o kobietach – starych, młodych, dawnych, współczesnych, i, jak większość książek Lucindy, toczy się ona w kilku płaszczyznach czasowych. Głównym tłem „Zaginionej Siostry” jest przede wszystkim XX-wieczna Irlandia na przestrzeni mniej więcej stu lat, a więc w trakcie walki o niezależność od Wielkiej Brytanii, czasu wojny domowej oraz ogromnej przemiany na przełomie wieków. W powieści ukazana jest często pomijana rola kobiet w tych wydarzeniach. Wątek historyczny śledzimy czytając losy Nuali. Jest to zarazem piękna, ale jednocześnie smutna historia kobiety, na której życie ogromny wpływ miała sytuacja polityczna kraju, w którym żyła. Współczesny wątek to losy 59-letniej Marry, ale ten podoba mi się dużo mniej. Stopniowo odkrywana jest przed mami jej historia, ale w moim odczuciu jest ona bardzo chaotycznie prezentowana, a motywy i wydarzenia, które w sposób znaczący wpływają na jej życie, są według mnie momentami zbyt wydumane. Jak powiązane są ze sobą te kobiety – nie zdradzę, napiszę tylko, że podoba mi się zagmatwana relacja, która je łączy. Podobnie jak bardzo podoba mi się stworzone przez Autorkę rozwiązanie wątku Zaginionej Siostry – każde inne, w moim odczuciu, negatywnie rzutowałoby na te prowadzone na ogromną skalę poszukiwania Merope przez pozostałe Siostry.
W książce odnalazłam również drobne błędy: chociaż Ambrose nie toleruje przezwiska Marry, sam w kilku miejscach zwraca się nim do niej – jest to przez roztargnienie jego, Autorki czy Tłumacza?, a daty zawarte w prezentowanym w książce drzewie genealogicznym, w kilku miejscach nie pasują do tego co jest zapisane na stronach powieści (nawet już kilka linijek nad drzewem). Życzę miłego czytania i szukania ;-)

Kiedy zaczęłam czytać Zaginioną Siostrę, świat literacki obiegła właśnie smutna wiadomość o śmierci Autorki książki. Nie mogłam uwierzyć, że to już koniec tej pięknej historii. Opowieści która nie została zakończona... Na szczęście dwa dni temu Wydawnictwo Albatros ogłosiło że na wiosnę 2023 roku zostanie wydana ósma, ostatnia część. Kluczowe rozdziały napisała Lucinda Riley a powieść dokończy jej syn. To wszystko za jakiś czas a teraz zapraszam na krótką recenzję siódmej części.
Rok po śmierci adopcyjnego ojca Pa Salta, siostry planują rejs po Morzu Egejskim aby złożyć wieniec w miejscu gdzie spoczął. Kobiety wiedzą że jest jeszcze jedna siódma siostra, którą przez całe życie bezskutecznie poszukiwał ojciec. Jak to się stało że ją zgubił? Prawnik i siostry szukają Mary McDougal. Jednak kobieta nie wiadomo dlaczego ciągle im ucieka. Czego może się obawiać? Jaką historię ma za sobą że szukające ją siostry D’Apliese ją niepokoją? Co Pa Salt tym razem przed nimi ukrył?
Lektura siódmego tomu nie przyniosła ukojenia i odpowiedzi na wszystkie pytania. Dlatego niecierpliwie będę czekała na finałowy tom, o którym już wspominałam na początku recenzji.
Bardzo dziękuje Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzyjny. Tak mnie ta powieść wciągnęła, że z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy, a już prawie wszystkie mam w swojej kolekcji. Gorąco polecam.

Książka jest bardzo interesująca, czytałam jednym tchem, po przeczytaniu 6 tomów "Siedem Sióstr " czekałam z wielką ochotą.

Niestety tylko 2 gwiazdki.
Nie wciągnęłam się w historię tak, jak w poprzednich częściach. Nie wiem czemu, ale przeszkadzał mi też styl książki. Czy to kwestia tłumaczenia? Kto wie, może po prostu wyrobiłam sobie w końcu gust czytelniczy.
Autorka nie sprzedała mi tej historii, bohaterowie podejmowali czasem strasznie głupie decyzje. Nikt normalny by się tak nie zachowywał. Mam wrażenie, że historia została przeciągnięta na siłę.

Miałam wysokie oczekiwania co do tej książki, przez co po przeczytaniu poczułam wielkie rozczarowanie.

Jeszcze 5 miesięcy temu byłam zachwycona historiami siedmiu sióstr. Od tego czasu przeczytałam jednak wiele innych wspaniałych książek i teraz nie jestem pewna, czy moje wysokie oceny poprzednich części pozostałyby bez zmian po ponownym sięgnięciu po tę serię.

TO NIE JEST ZAKOŃCZENIE SAGI! Najwyraźniej nie wszyscy, którzy wyrazili swoje opinie przeczytali książkę do końca. W dodatku autorka otwarcie mówi, że powstanie jeszcze jedna część.

Ostatnia część przygód siedmiu niezwykłych sióstr autorstwa Lucindy Riley stanowi rewelacyjne zamknięcie sagi. Akcja powieści prowadzi czytelnika przez różne kontynenty i kraje, a także serwuje nam szeroki wachlarz emocji, rodzinnych sekretów oraz wyborów, z których żaden nie jest łatwy. Siódmy tom serii jest równie udany co poprzednie części i jedyne czego żałuję to tego, że to już koniec historii sióstr D'Aplièse. Nie pozostaje nic innego jak czekać na kolejne tytuły spod pióra pani Riley.

To taka książka, na którą z jednej strony nie można się doczekać, a z drugiej robi się przykro, bo wiadomo że to już koniec całej niesamowitej historii :) Ostatnią część sagi zawsze ocenia się pod kątem zakońćzenia i tu jestem bardzo zadowolona, zagadki i niewiadome trzymały się prawie do końca i czytałam naprawdę z zapartym tchem. Będę tęsknić za siedmioma siostrami i cieszę się z kolekcji wszystkich części, bo po jakimś czasie na pewno wszystkie sobie powtórzę.

Miałam swoje przewidywania co do zakończenia całej historii, ale pani Lucinda znowu mnie zaskoczyła i to jest najlepsza rekomendacja co do tej książki :) Siódmy tom stoi na takim samym wysokim poziomie, jak wszystkie poprzednie części, trzyma w napięciu i wzrusza, każda czytelniczka na pewno ma swoją ulubienicę wśród sióstr i kibicuje jej do końca. Przyznaję "Zaginionej siostrze" jak i całej sadze o siedmiu siostrach zasłużoną najwyższą ocenę.