Wyryte w sercu

To urocza, jak dowiedziałam się - debiutancka - powieść Tary Johanson. Znaleźć tu można nie tylko ciekawie opisane tło historyczne, społeczne i obyczajowe. Obok fikcyjnych postaci w tle mowa jest o tych historycznych. Autorka wspaniale opisuje rozwój postaci. Keziah, która uzależniona jest od rodziny, powoli nabiera śmiałości i zaczyna wierzyć, że mimo strachu potrafi osiągnąć najtrudniejsze wyznaczone przez siebie cele. Jest w tej powieści nawiązanie do poczwarki i motyla, który dokładnie charakteryzuje rozwój Keziah. Od ukrytej słabości do wielkiej odwagi. Do zrozumienia i poczucia własnej wartości. Sceneria przywołana na kartach powieści dosłownie ożywa. Autorka jasno charakteryzuje rolę kobiety i przewidziane wówczas dla niej zadania. Z drugiej strony mamy charakterystykę abolicjonizmu i jego przeciwników. Mowa jest o roli i formie Kolei Podziemnej.


Wiele w tej książce nawiązań do wiary. Dla Keziah i Micaha wiara i zaufanie pokładane w Bogu mają wielkie znaczenie. Keziah musi uwierzyć jednak w siebie, w swoją niepowtarzalność i oryginalność. Autorka otwarcie podaje słowa Biblii, które zupełnie odmiennie tłumaczono i analizowano w obrębie dwóch stron wojny domowej. Niewolnictwo na terenie Stanów Zjednoczonych było usprawiedliwiane nie tylko argumentami religijnymi, ale także społecznymi, gospodarczymi i biologicznymi. Twierdzono na Południu, że prawo do utrzymywania niewolników jest jasno określone w Biblii.


Uwielbiam powieści, gdy podczas czytania jestem zaangażowana emocjonalnie w historię. Historia niezwykle wzruszająca, mówiąca o godności i szacunku wobec drugiego czlowieka, niezależnie od jego koloru skory, poglądów czy pochodzenia. Na końcu książki dodano pytania do dyskusji. Wielkim zaskoczeniem było jednak dla mnie, że Tara Johnson, tak jak jej bohaterka powieści, jest kobietą, którą „Bóg wyprowadził na wolność po latach spędzonych w kajdanach oczekiwań innych”. Sama Autorka pisze, że powieść jest pisana z myślą o tych, którzy walczyli z dezaprobatą lub odrzuceniem. Warto.