Wujek Sknerus i Kaczor Donald. Druga tajemnica starego zamczyska. Tom 10

Wujek Sknerus i Kaczor Donald to fantastyczny komiks, który kocha wielu. Ja jako dziecko czytałam, a teraz zarazam pasja synka i musze przyznać, że mały bardzo sie wciągnął. Musze przyznać, że wszystko jest tutaj dopracowane w każdy, nawet najmniejszym detalu, do szaty graficznej, poprzez fabułę, dialogi. Kreska jest bajeczna, zreszta zawsze tak było. Nie pozostaje mi nic innego jak dołączyć do tych wszystkich dobrych opinii i szczerze polecić.

Wujek Sknerus i Kaczor Donald to bardzo fajny komiks, który prędko zdobył sympatie mojego dziecka. Tak jak maluch nie przepada za książkami, tak komiksy szybko mu się spodobały. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak znaleźć inne części, zreszta dla mnie to tez frajda bo jako dziecko byłam ogromna fanką tych komiksów, tylko pamiętam że ich cena była nieco inna, bodajże 2 zł za sztukę, no ale wiadomo czasy się zmieniają.

POŻEGNANIE Z KACZKAMI

I wreszcie nadszedł ten moment. Na rynku właśnie pojawił się dziesiąty i ostatni tom zbierający komiksy Dona Rosy. Fakt ten z jednej strony cieszy, bo w końcu mamy pełną kolekcję jego prac, a są to prace bez dwóch zdań wybitne. Z drugiej jednak trudno nie czuć żalu, że to już koniec, bo drugiego tak doskonałego dział – nawet mimo wydawania nadal rewelacyjnej kolekcji Carla Barksa – już nie będzie. Pozostaje nam jednak cieszyć się tym, co mamy, bo naprawdę jest czym i raz jeszcze przeczytać całą kolekcję.

Nadszedł czas by Sknerus zmierzył się z największą tajemnicą w swojej karierze. Tym razem skarb może znaleźć o wiele bliżej niż myślał i w miejscu, w którym w życiu nie przyszłoby mu do głowy go szukać. A co więcej może przy tym odkryć długo skrywaną rodzinną tajemnicę!
Poza tym po raz kolejny wrócimy do przeszłości, by odkryć nieznane epizody z życia Sknerusa, a dokładniej czasów, gdy razem ze Złotką szukał złota w Dolinie Białej Śmierci. Jakby tego było mało powraca złodziej dżentelmen Arszen Lampen, by raz jeszcze spróbować okraść najbogatszego kaczora świata. A i dla fanów Trzech Caballeros też się coś znajdzie!

Nieraz już pisałem, że kiedy jako dziecko odkryłem komiksy Dona Rosy, zachwyciłem się nimi, jak żadnymi innymi z disnejowskiego uniwersum. Bardziej nawet, niż komiksami Carla Barksa, którego Rosa uważa za mistrza i któremu wiecznie składa w swych pracach hołd. To, co bowiem wymyślił i rozwinął Barks, Rosa doprowadził do prawdziwej perfekcji, a ja doceniłem to jako brzdąc i doceniam nadal. i nigdy się to nie zmieni. Dlatego, jako dziecko przez lata to na jego komiksy najbardziej czekałem, sięgając po „Kaczora Donalda”. Potem, kiedy zarzuciłem regularne kupowanie magazynu, pilnowałem internecie, w których numerach pojawią się kolejne jego parce, byle tylko dołączyć do kolekcji choćby krótką historię, a teraz wreszcie mam na półce całość – komplet dziesięciu tomów zbierających wszystkie komiksy Rosy chronologicznie, z kompletem okładek i grafik, jakie stworzył, a także masą dodatków w postaci biografii czy kulisów powstawania poszczególnych opowieści itp.

Dziesięć tomów to jednak sporo, Rosa mógł stracić chęć do tworzenia, mógł się wypalić, a jednak to, co znajduje się w tym ostatnim tomie nie tylko trzyma poziom, ale momentami jest iście genialne. Tytułowa historia, wcześniej w Polsce znana jako „List z domu” to jedno z najlepszych dokonań Rosy. Do tego porusza tematy, które w dziełach o kaczkach i myszach są zazwyczaj traktowane jak tabu. Historia tu przedstawiona jest bowiem opowieścią o przemijaniu, śmierci bliskich i sekretach jakie po sobie pozostawiają. Opowieścią o pytaniach, których nie zdarzyliśmy zadać i sentymentach. O wspomnieniach wspaniałych chwil, które ranią i wyciskają łzy, gdy nie ma już dotyczących ich osób. Wielkie dzieło i wielka rzadkość na polu emocjonalnym – nie tylko w komisie dla dzieci.

Doskonały jest również „Więzień Doliny Białej Śmierci”, w którym traficie na żarty zrozumiałe tylko przez dorosłych, świetną zabawę, choć już mniej poważną oferują też pozostałe komiksy. A sam album to godne zwieńczenie wielkiej sagi, która od początku poruszała, zachwycała, urzekała, bawiła przygodami, śmieszyła, intrygowała i zaskakiwała. I dokładnie to oferuje ten tom, łącznie z bardziej realistycznymi i dopracowanymi, niż w jakimkolwiek innym disnejowskim komiksie ilustracjami. Nie macie go w swojej kolekcji? Zmieńcie to koniecznie. Nie znacie w ogóle prac Rosy albo uważacie, że jakieś tam disnejowskie kaczki to nie lektura dla Was, bo macie już XX lat i wyrośliście z takich historii? To sięgnijcie po całą serię i przekonajcie się, jak bardzo się myliliście. Dzieła Rosy bowiem to rzeczy wyśmienite dla czytelników w każdym wieku i na głowę biją niejeden tzw. dorosły czy ambitny komiks.