Wpływ wielkości zaniedbywalnie małych na megastruktury = Nykstamai menku dydžiu poveikis megastrukturoms to dwujęzyczny tom wierszy Gintarasa Grajauskasa, litewskiego poety, prozaika, dramaturga i muzyka, w przekładzie Agnieszki Rembiałkowskiej i z grafikami Wiesława Szumińskiego. Na Litwie ukazał się w 2021 roku i został przez krytyków zaliczony do tuzina najoryginalniejszych książek roku, w Polsce jest to pierwszy zbiór poetycki tego autora wydany w całości w oryginalnym układzie tekstów.
Poetycka opowieść o „ludziach, których nie ma na okładkach ani między okładkami“ snuje się bez pięknosłowia i patosu. Wiersze o „rzeczywistości niezgodnej z rzeczywistością“, paradoksalne utwory gnomiczne, refreny z antytez – cały szlak unaoczniania obłudy ludzkiego świata prowadzi jednak do Pieśni ukojenia. Czarny humor, (auto)ironia, odzyskiwanie znaczeń słów z klisz językowych, dążenie do maksymalnej prostoty środków wyrazu, genialny skrót – to wyróżniki stylu poety.
Gintaras Grajauskas: Zawsze interesowały mnie [...] wiersze, które mogą stać się niemal anonimowe, nie noszą znamion ingerencji autora. Jakby napisały się same. Albo jakby napisał je czytelnik. Często bywają krótkie, lakoniczne, gęste od nastroju. Kilka wersów, które daje wgląd w jakiś cały świat. […] Pieśni ukojenia nie dla zmarłych, lecz dla żywych, dla tych, którzy nadal żyją.
