Człowiek i przyroda – tak w skrócie można nazwać opowieści, które trafiają w Państwa ręce. Drwale i rybacy, wilki, orły, bobry i jelenie – to główni bohaterowie moich gawęd, których spotykam codziennie, gdy przemierzam nadwigierskie ścieżki…
Zapraszam na wędrówkę po malowniczej, utkanej jeziorami i rzekami leśnej krainie, o której nie tylko ja opowiadam, lecz przede wszystkim jej mieszkańcy, którym przyszło żyć w jej dzikich ostępach.
Bo historia tego zakątka kraju to nie tylko tęskne wycie wilków, gromki ryk jeleni, czy łopot orlich skrzydeł ponad Wigrami. To także plusk wioseł zanurzanych w wodach jeziora, pchanych spracowaną ręką rybaka, odgłos ręcznie ciągnionych pił i łoskot kół kolejki wąskotorowej.
W książce tej opisuję nierozerwalnie ze sobą splecione losy ludzi i zwierząt, którym przyszło żyć wspólnie w tej surowej krainie… Opisuję świat, który się zmienia i odchodzi wraz z kolejnymi pokoleniami ludzi… W tym świecie jednak jest element stały: przepiękne jezioro Wigry i lasy wokół, które wciąż trwają… Co kryje się w toni jeziora? Czego świadkami były, porastające brzegi jeziora, lasy? Czyje oczy patrzą na nas z ukrycia, gdy przemierzamy nadwigierskie ścieżki? Kto wydeptał liczne leśne dukty i ścieżki? Echa jakich opowieści szumią w koronach drzew? Przystańmy na chwilę, posłuchajmy…
Wojciech Misiukiewicz
O AUTORZE:
Wojciech Misiukiewicz (ur. 1972 r. w Suwałkach), leśnik, od ponad 25 lat pracownik Wigierskiego Parku Narodowego. Wnikliwy obserwator przyrody Suwalszczyzny. Jego ulubionymi obiektami obserwacji, fotografii i filmu są ssaki, a w szczególności bóbr europejski. Autor sześciu książek i albumów oraz blisko 200 publikacji i opracowań o tematyce przyrodniczej.
FRAGMENT KSIĄŻKI:
„Wigry to wyjątkowe jezioro. Nie przez przypadek w projekcie „Aqua” zostało wpisane na listę najcenniejszych zbiorników wodnych na świecie. Nie przez przypadek też Wigierski Park Narodowy oraz jezioro Wigry zostały uznane za obszar wodno-błotny o międzynarodowym znaczeniu, chroniony na mocy konwencji ramsarskiej. Na terenie parku znajduje się też specjalny obszar ochrony siedlisk „Ostoja Wigierska”.
Wigry to największe jezioro polodowcowe w województwie podlaskim, Puszcza Augustowska jest zaś jedną z największych puszcz w Polsce. Wigry oraz puszcza są ze sobą nierozerwalnie połączone. Puszcza to ogromny kompleks leśny, który przez wieki dawał schronienie nie tylko zwierzętom, lecz także ludziom. Wyrazem uznania, a jednocześnie troski o Puszczę Augustowską było objęcie jej obszaru specjalną ochroną w ramach programu Natura 2000.
W wigiersko-puszczański krajobraz od stuleci wpisany jest także człowiek. Dziś mieszkają tu zarówno rdzenni mieszkańcy, jak i przyjezdni. To dzięki nim jest ta książka, w której mieszkańcy Wigier, Puszczy Augustowskiej i okolic podzielili się ze mą swoimi wspomnieniami. O puszczy, zwierzętach, ciężkiej pracy na wodzie i w lesie…”.
