5.0
2023-02-20Recenzja zweryfikowanaDo czego służą nam marzenia? Dla jednych, żeby je spełniać dla innych czymś co przypomina młodzieńcze lata lub szczęśliwy czas. Czy szczęście, lub bardziej dążenie do niego ma okres przydatności? Według mnie dopóty, dopóki oddychasz masz czas, masz możliwość do realizowania tego, co tylko urodzi się w twojej wyobraźni. Nie znoszę, kiedy ktoś pisze, mówi „w twoim wieku już nie wypada” „Ile ty masz lat?” itp. Uwielbiam książki autorki, tym bardziej że jest moją kolejną lokalną pisarką, którą z całego serca będę promować wszędzie, gdzie tylko się da.
Każda książka Ani to odpowiedź na zawirowania, jakie mam w głowie. Mam większość pozycji, jakie napisała autorka i uwieźcie mi jak mam kłopot, to biorę na chybił trafił jakąś i czytam. Nie wiem, jak to robi, ale za każdym razem widzę co innego, czuje co innego, mimo że dana pozycja czytana jest np. piąty, szósty raz. Kiedy otrzymałam te pozycje sprawiła, że zwariowałam i urzeczywistniłam swoje marzenie, a chodzi o czerwone glany. W książce mowa o Martensach, jakie kupiła sobie Izabelle, ale but to but. Kiedyś słyszałam, że już w pewnym wieku glany nie pasują do kobiety po 30 czy 40. Aniu jesteś sprawczynią tego, że w końcu mam czerwone glany, o których marzyłam od czasów liceum. Kiedyś miałam czarne, ale potem na jakiś czas zapomniałam o nich.
Wracając do książki to z całego serca polecam przeczytać opis. Będziecie wiedzieć, o czym jest. Według mnie jest o tym, żeby nie rezygnować z marzeń, żeby nie słuchać innych w kwestii tego, jak mamy żyć, jak mamy chodzić ubrane, czy najzwyczajniej w świecie, jakim być człowiekiem. Nie wyobrażam sobie, żeby moja córka po latach troszczenia się o nią przyszła do mnie i domagała się spadku po swoim ojcu, czy domagała się tego, co jej się należy. Izabelle Walter jest moim motorem napędowym do tego, żeby walczyć o siebie, żebym nigdy nie zapominała, że jestem warta każdej decyzji, spełnienia marzenia, jakie tylko rodzą się w mojej głowie. Ile to słyszy się, że kobieta niepracująca zawodowo tylko zajmuje się domem i wszystkim, co jest z tym związane, a po 40, 50, w momencie kiedy zostaje np. wdową nie wie, co ma ze sobą zrobić, bo to mąż był tym, który zarabiał na dom i popada w depresje. Znam chyba z siedem takich przypadków. Okazuje się, że gdyby nie jej zaangażowanie nie byłoby domu, rodziny, bo dom to nie tylko budynek, ale zapach obiadu w niedzielę, zapach ciasta, jakie robi co niedzielę, to opatrywanie skaleczeń swojego dziecka, jak i ocieranie łez itp.
Książka będzie idealnym prezentem dla osoby, która żyje dla kogoś, zapomniała o sobie, nie słucha nikogo, kto chce dla niej dobrze, która myśli, że w wieku pięćdziesięciu lat już nic nie osiągnie. Nie wiesz jak zacząć rozmowę? Kup „Uśpione namiętności” i poczekaj na rezultat. Moja rada? Załóż wygodne buty i jazda, bo życie nie będzie czekać, a jeszcze wiele przed tobą do odkrycia. Taka dumna jestem, że miałam możliwość poznania kolejnej książki autorki, że jej książki idealnie pasują do mojej osoby, do mojego sposobu życia czy odczuwania.
Polecam z całego serca nie tylko dla kobiet, ale i dla młodych dziewcząt, które szukają siebie, chcą zrobić coś ze sobą, a niewiedzą jak.
