Szczygły

Zojka jest wyjątkowa. Posiada niezwykłą moc. Potrafi unieruchamiać myślami ludzi i rozumie mowę zwierząt. Uwielbia kolory, tworzy obrazy z kamyków, koralików, listków. Nazywa je niebkami. Kiedy zaczyna pracować w Przytulisku, poznaje Igora, wiecznie ponurego chłopaka, którego twarz rozjaśnia się tylko na widok zwierząt. Ich losy splotą się w najbardziej nieprzewidziany sposób. Powieść o sile przyjaźni i o tym, że w głębi duszy każdy wie, jak postąpić ...

Szczygły uczą czytelników rozsmakowywania się w urodzie otaczającego świata. Tego najzwyklejszego. () To wielka mądrość powieści; uświadamia, że piękno, zdolność do zachwytu istnieją w człowieku, w każdym z nas, z niego płyną na świat, czyniąc nas i innych lepszymi. Taka postawa rzuca czar. Otaczająca nas rzeczywistość staje się dla nas niebkiem.

(z recenzji Jolanty Metery, Nowe Książki)