Urodzenie dziecka to punkt zwrotny w życiu każdej kobiety. Świeżo upieczone matki mają swoje wizje dotyczące macierzyństwa i trudno im się pogodzić z sytuacją, kiedy rzeczywistość odbiega od ich wyobrażeń. Wspaniale brzmiące teorie dotyczące rodzicielskich kompetencji w zderzeniu z codziennością zaczynają blaknąć i tracić na wartości.
Książka "Synu, jesteś kotem" opisuje skomplikowaną relację matki z synem w spektrum autyzmu, którego zachowania nijak nie pasują do powszechnie przyjętego schematu normalności.
O czym jest książka "Synu, jesteś kotem" ?
Katarzyna Michalczak w swojej publikacji dokonuje rozliczenia z przeszłością i obrazem macierzyństwa, jaki nosiła w sobie przez pierwsze lata po urodzeniu syna. Początkowo nie widziała w relacji ze swoim dzieckiem samego dziecka. Próbowała na siłę dopasować syna do społecznie akceptowanych norm i własnych potrzeb. Czuła bezradność, narastającą frustrację i niekompetencję rodzicielską. Obwiniała się za wszystkie złe sytuacje i zachowania. Macierzyństwo przynosiło jej mnóstwo rozczarowań.
Po raz pierwszy usłyszała, że jej dziecko być może jest w spektrum autyzmu, kiedy chłopak miał prawie 10 lat. W tamtym czasie autyzm nie istniał w powszechnej świadomości, więc prawidłowych diagnoz było o wiele mniej niż obecnie. Kobieta zaczęła czytać o zachowaniach autystycznych i poszerzać swoją wiedzę o spektrum autyzmu. To był moment przełomowy w jej rodzicielstwie. Zaczęła inaczej spoglądać na swojego syna i powoli pracować nad zmianą własnego nastawiania. Diagnoza przyniosła jej ulgę i pozwoliła wyzbyć się nierealnych oczekiwań, a w rezultacie uzdrowić swoje macierzyństwo.
"Synu, jesteś kotem" to próba odpowiedzi na pytanie jak zaakceptować dziecko, chociaż się go nie rozumie. Jak dostrzec potrzeby dziecka, kiedy jego dziecięcy świat znacząco różni się od tego, który postrzegają rodzice? Jak naprawdę zauważyć małego człowieka i towarzyszyć mu w dorastaniu, jednocześnie szanując jego inność?
"Synu, jesteś kotem" - opinie
Publikacja jest szczerym zapisem miłości do dziecka, która powoli dojrzewa. Autorka nie boi się mówić o trudnych emocjach i nurtujących ją wątpliwościach. Odważnie i z pokorą przygląda się swoim zachowaniom na przestrzeni lat. Nie idealizuje rodzicielstwa i własnej roli w wychowaniu dziecka w spektrum autyzmu. Daje sobie (i innym rodzicom) prawo do popełniania błędów i zmęczenia.
Otwarcie przyznaje, że dużo czasu zajęło jej zrozumienie, że dziecko po prostu trzeba kochać takim, jakie jest. Nie ma znaczenia, czy zachowanie dziecka pasuje do jakiejkolwiek szufladki.
Niewątpliwą zaletą książki "Synu, jesteś kotem" jest obecność syna autorki w tekście. Chłopak po swojemu uzupełnia słowa matki, wplata własne uwagi i spostrzeżenia. Pokazuje ich życie rodzinne z własnej perspektywy. Dzięki temu czytelnicy mogą zobaczyć jak naprawdę wygląda świat osoby w spektrum autyzmu.
