Praca Inetty Nowosad i Bogusława Śliwerskiego ukazuje najważniejsze problemy i wyzwania w dziedzinie współczesnej polityki oświatowej oraz prowadzenia reform szkolnych z uwzględnieniem badań komparatystycznych. Zawiera pogłębioną wiedzę z tej tematyki, wiele postulatów i wniosków dotyczących sposobów poznania naukowego zjawisk o zasięgu globalnym, krajowym i lokalnym, a także utrzymania właściwych relacji między reprezentantami władzy politycznej, oświatowej, przedstawicielami nauki i ogółu ludności. (Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława J. Szymańskiego)
Polecamy kolejny wyjątkowy podręcznik akademicki w ramach serii autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce pt. pt. Strategie, przepływy i bariery reform szkolnych. Studia z pedagogiki porównawczej prof. dr. hab. Inetty Nowosad oraz prof. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Publikacja Strategie, przepływy i bariery reform szkolnych. Studia z pedagogiki porównawczej stanowi wieloperspektywiczny opis dynamiki reform edukacyjnych w warunkach globalizacji. Naszą ambicją jest nie tylko wyjaśnić, jak i dlaczego idee, modele i rozwiązania wędrują pomiędzy krajami, lecz także wyposażyć w narzędzia do ich krytycznej analizy. Książka wpisuje się w dyskusje prowadzone w Polsce: o sensowności porównywania systemów, o presji rankingów i standardów międzynarodowych, o granicach centralizacji i możliwościach decentralizacji, wreszcie o tym, jak łączyć badania z praktyką tworzenia polityk publicznych w edukacji. W naszym przekonaniu przyjęte podejście pozwala lepiej rozumieć zjawiska, które po 1990 roku stały się codziennością.
Monografia składa się z dwóch komplementarnych części, które realizują podwójny cel. Część pierwsza, o tytule Konteksty kształtowania polityki edukacyjnej przez rządy krajowe, porządkuje kategorie i język opisu polityk edukacyjnych, wprowadzając polskiego czytelnika w międzynarodowe ramy pojęciowe transferu, zapożyczeń i dyfuzji. Część druga, zatytułowana Komparatystyka polityk publicznych w dziedzinie edukacji. Badania, przepływy i inspiracje, testuje i ilustruje te ramy w szeregu studiów porównawczych i historyczno-analitycznych, pokazując, jak komparatystyka przekłada się na konkret: rozpoznawanie orientacji reformatorskich, krytykę uproszczeń, ostrożne wnioskowanie z danych międzynarodowych i uświadamianie ograniczeń, których nie widać z poziomu pojedynczej szkoły. [...]
Obu częściom przyświeca teza, że reformy są jednocześnie procesem politycznym i kulturowym. Podróż idei zawsze odbywa się przez gęstą sieć interesów, procedur i znaczeń przypisywanych przez jednostki i całe społeczeństwa. Dlatego żywimy nadzieję, że książka zaciekawi szerokie grono odbiorców; okaże się przewodnikiem dla badaczy, decydentów, dyrektorów szkół i nauczycieli zainteresowanych sensowną zmianą, która nie gubi kontekstu lokalnego. Pozycja ta bowiem otwiera i porządkuje pole komparatystyki polityk publicznych w edukacji w Polsce, włączając nas w aktualny, międzynarodowy obieg idei. Stanowi propozycję wspólnego języka i zestawu narzędzi, którymi można opisywać oraz wyjaśniać reformy w warunkach globalnych przepływów idei. Wzmacnia to kumulatywność badań i ich porównywalność. Dla praktyków (nauczycieli, dyrektorów, urzędników) niniejsza publikacja może być swoistym kompasem: podpowiada, które rozwiązania warto traktować jako inspiracje, a kiedy zapalić czerwone światło, bo reform jest jedynie politycznym spektaklem. Dla badaczy to mapa z przykładami: wskazuje na ramy teoretyczne, które dają się operacjonalizować, oraz studia przypadków sprawdzające ich użyteczność. Wspólny przekaz obu części można ująć w słowach: komparatystyka jest w Polsce potrzebna nie po to, by kopiować rozwiązania, lecz by lepiej rozumieć własne problemy, rozpoznawać bariery i projektować sensowne zmiany.
