Solitaire

Lubicie książki, które dają vibe serialu? Co się stanie jeśli grupa hakerska rodem z serialu przejmie władzę w szkole? Tori mogła się o tym przekonać na własnej skórze. Wszystko zaczęło się od niewinnych występków w sali komputerowej i żartów o nauczycielach, a skończyło na… czymś czego nikt się nie spodziewał. Tori stara się rozgryźć tajemniczą grupę i zapobiec prawdziwej katastrofie. W tym samym czasie poznaje pewnego chłopaka – Michaela Holdena, który zaczyna nawiązywać nić porozumienia ze skrytą dziewczyną. Ich skomplikowana relacja zaczyna się rozwijać, jednocześnie ukazując sekrety, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Nastoletnie życie wcale nie musi być biało-czarne, zwłaszcza jeśli u źródła stoi Solitaire… Po „Heartstopperze”, „Loveless”, „This Winter” i „Nick i Charlie” wreszcie przyszła pora na debiut Alice Oseman czyli „Solitaire”. Tym razem możemy bliżej poznać Tori – Siostrę Charliego, która podobnie jak Charlie, odkrywa siebie, swoje zainteresowania, swoją tożsamość i nowe przyjaźnie. A to wszystko za sprawą jednego, zwykłego dnia szkolnego, który obrócił jej życie o 180 stopni. Wystarczył jeden dzień aby Tori zamieniła się w detektywa i podążała śladami Solitaire, które pomogło jej poukładać sobie w głowie wiele rzeczy, w tym kwestię miłości. Uwielbiam książki Alice Oseman za to, że pod osłoną fabuły i charakternych bohaterów zostają przemycone naprawdę ważne tematy i problemy, które dotykają nas na co dzień. Uważam, że po mimo wszystkich wartości „Solitaire” to najsłabsza książka Oseman. Czuć, że to debiut i nie wszystko zostało dopracowane. Z drugiej strony to naprawdę dobrze świadczy, bo widać ogromny progres w kolejnych książkach, które okazały się prawdziwymi hitami. A przyznaję się bez bicia, że książki Oseman są jak seriale, na jednym się nie poprzestanie. Z niecierpliwością czekam na „I Was Born for This”!

Victoria Spring, która woli gdy nazywa się ją Tori, jest samotniczką. Posiada jedną dobrą przyjaciółkę Rebeccę Allen. Pewnego dnia na swojej szafce znajduje karteczkę samoprzylepną, na której jest jedynie strzałka prowadząca do kolejnej karteczki i kolejnej, aż w kocu Tori otrzymuje ostatnią z adresem strony internetowej Solitaire.co.uk. Co jest na tej stronie? Podczas poszukiwań poznaje Michaela Haldena. Jest on jedyną osobą, która potrafi sprawić, że Tori uśmiechnie się. A jest przy tym uparty. Dziewczyna w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że budzą się w niej uczucia, o których nigdy nie miała pojęcia. Jak dalej potoczą się losy Victorii i Michaela? Przekonacie się sami.
Książka porusza wiele trudnych tematów, które dotykają nastolatki na całym świecie. Są to myśli samobójcze, samookaleczenia czy zaburzenia odżywiania. Główna bohaterka zmaga się z depresją. Nie posiada przyjaciół, uwielbia blogować i zmaga się ze szkolną rzeczywistością, która jak wiadomo nie jest łatwa. Pomimo, że powieść nie jest łatwą lekturą, to bardzo polubiłam główną bohaterkę. Za jej cięty język i charakterek. Bardzo dobrze wykreowaną postacią jest również Michael.
W „Solitaire” nie znajdziemy szybkiej i pełnej w zaskakujące zwroty akcji. Autorka skupia się bardziej na przedstawieniu problemów z jakimi zmierzają się dzieci w szkole. Książka chociaż przeznaczona dla nastolatków, to muszę przyznać, że nieco starszego czytelnika również potrafi zainteresować. Na plus jest również język jakim posługuje się autka. Z jednej strony jest on lekki, a z drugiej strony świetnie wpasowuje się w to jak porozumiewają się nastolatkowie.
„Solitaire” jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Alice Oseman i myślę, że nie poprzestanę tylko na tej książce.
Komu polecam tę książkę? Przede wszystkim nastolatkom, którzy lubią utożsamiać się z bohaterami. Polecam również każdemu, kto nie boi się czytać o trudnych tematach.