Pocałunek Diabła. Dziedzic podziemia. Tom 2

Drugi tom zdecydowanie lepszy. Fabuła bardziej rozbudowana, więcej się działo i na wielu płaszczyznach. jest też sporo niejasności, no nie tyle niejasności, ile robią się małe tajemnice. Pierwsza to ta dotycząca Niny. W pierwszym tomi był przyjaciółką Kat, jej powiernica i wydawało się taka zwariowana. W tomie drugim jej postać intryguje a jej zachowanie jest dziwne. Autorka tak ją wykreował, że mam wrażenie ze jej nie wolno ufać. Druga to matka Kat. W oby tomach przedstawiona jako nieświadoma żona ale jakoś do końca jej nie ufam. Mam wrażenie, że ona cos wie ale ukrywa. Co ukrywa matka Kat? Kim jest Nina i co kombinuje? Na odpowiedzi o ile je otrzymamy pozostaje nam czekać do tomu trzeciego.

Większość wątków w książęce dotyczy samej Kat. Dziewczyna po "rozstaniu" z Grigoriyem skupia się na prowadzeniu warsztatu. Odkrywa też, że ojciec nie był tym za kogo go uważała. Odkryw nie tylko dokumenty z planami ale także kluczyk do skrytki. Zawartość skrytki wprawia ja w osłupienie. Jakby tego było mało ma na karku policję, żonę Grigoriya , która nie odpuszcza rywalce. Co z tego wyniknie z tego wszystkiego? Co zawiera skrytka bankowa? Co z tą wiedzą zrobi Kat?

Grigoriy to twardy facet. W tomie drugim poznajemy jego historię. Rzuca ona trochę światła na to kim jest i kim się stał. Zaczynam go lubić. Nadal jest osobnikiem, którego należałoby nauczyć manier i traktowania kobiet ale widać, że uwielbia Kat i ja kocha choć nie przyzna się do tego. Kim jest naprawdę Grigoriy? Jaka ma za sobą przeszłość? Czy uda mu się znaleźć szczęście przy boku Kat?

W części drugiej mamy zdecydowanie więcej scen typowo mafijnych. Jest krew, strzelanina, i wiele praw mafii, o których się dowiadujemy. Książka jest bardzo emocjonująca i pomimo że w tomie I było sporo scen erotycznych a tu zdecydowanie mniej nadal jest tak sam naszpikowana pożądaniem.

Zakończenie tomu drugiego. Ech powiem wam czytając tom I miałam mieszane uczucie. Jego zaskoczenie mnie zaskoczyło i dlatego sięgnęłam po tom II. I nie zawiodłam sie bo historia nabrała rumieńców. Tylko że mam neidosyt bo za szybko się skończył. I przyznam się szczerze, że zdziwiłam się jak przewracam kartę i....dalej już nie było nic. Pozostaje mi poczekać na tom III i tym razem czekam z niecierpliwością.

Monika Nerc pisze rewelacyjnie, kolejna mocna część. Czekam na następną bo warto.

ak pierwsza część była naprawde bardzo dobra, tak ta jest świetna! Autorka daje nam mnóstwo emocji. W tej części, poznajmy bardziej dzieciństwo i młodość Grigorija. Dowiadujemy się co ukształtowało go na samego diabła z piekieł. Lecz to nie jedyne karty które zostały odkryte, rodzina Catriony również ma wiele sekretów. A to co odkrywa o swoim ojcu wprost jest ciężkie do przełknięcia, bo nie takiego tatę znała i uwielbiała. Nie zabrakło również momentów pełnych niebezpieczeństwa i grozy.
Catriona od kiedy poznała Grigorija nie ma łatwego życia, a przez tę znajomość spotyka ją wiele złych rzeczy. I chociaż chciałaby żyć jak wcześniej, sam diabeł skutecznie jej to uniemożliwia, ponieważ ona jest tylko jego. I co może być zaskakujące, bo Kat powinna uciekać przed nim gdzie pieprz rośnie, ona na jego widok mięknie i mimo że próbuje się stawiać, diabeł zawsze ma nad nią przewagę.
Ehh tu mi trochę Catriona traci w oczach bo jej myśli w ogóle nie idą w parze z czynami. Powinna być bardziej silna babkę i Grigorija czasem kopnąć w d...?? Niech się diabeł trochę przestraszy ? chociaż nie wiem czy to takie proste bo Grigoriji jako mafiozo jest tak brutalny i bezwzględny, prawdziwa maszyna do zabijania, że czasami sama się bałam nie wiem czy prawdziwy diabeł nie jest grzeczniejszy niż on.
Ale wracając do książki, bardzo mi się podobała i kończąc ja czytać już wiedziałam to ta chwilowa sielanka bohaterów w kolejnym tomie pęknie jak bańka i będzie groźnie ? już nie mogę się doczekać kolejnej części.
Polecam!

„On jest diabłem, którego wszyscy się boją . A ja… jestem tylko normalną dziewczyną.”

Chyba książka ta jest najbardziej wyczekiwaną przez mnie w tym roku. Cieszę się, że tak wielu czytelników doceniło debiut Moniki, bo według mnie odwaliła kawał roboty. I wiecie co, powiem już na wstępie, że druga część jest jeszcze lepsza !
Ale hola, hola - uwaga, bo kto nie czytał części pierwszej to mogą wystąpić spojlery, ale nie są bezczelne, więc spokojnie. Ale żeby nie było, że nie ostrzegałam…

„W moich żyłach płynie wyłącznie brutalność oraz okrucieństwo. I to mogę właśnie zaoferować Catrionie – oblicze diabła.”

Dla tych którzy czytali wicie doskonale, że po zakończeniu części namber łan szlak jasny trafił niejednego czytelnika. Ale powiem Wam, że nie raz Was trafi podczas lektury drugiej części. Bo tutaj naprawdę się działo !

„Nikt nie potrzebuje kochanki przypominającej różowego skrzata, jeżeli ma w domu włoską miss piękności.”

Catriona próbuje żyć z dnia na dzień. Osoba w której się zakochała zawiodła i całkowicie odpuściła. Ale kłamstwa i oszustwa w końcu wyszły na wierzch. Czy Grigoriy będzie walczył o swoją szansę, aby Catriona mu przebaczyła ? Czy będzie próbował wyjawić wszystkie swoje tajemnica, czy będzie na tyle odważny, aby ujawnić prawdziwe oblicze diabła ?

„Miłość zaślepia a z ust diabła nie poznasz prawdy.”

Kochani, nie będę zbytnio zdradzać Wam fabuły, bo nie będziecie mieć funu z czytania, ale szkoda że podczas czytania nikt nie nakręcił mojej mimiki. Ile ja tu klęłam, knułam i strzelałam min ! No nie uwierzycie, żyłam tą historią i nie wiem jak Monika to zrobiła, ale ta część miała w sobie więcej emocji i różnych bramek, aniżeli część pierwsza.

„Zabiję każdego, kto stanie mi na drodze do odzyskania jej.”

Nie ma tu nagłego powrotu i już wszystko jest piękne i różowe – nie. Monika otwiera tutaj różne furtki i bawi się czytelnikiem. Bawi się naszym umysłem, bo my myślimy coś innego, a ona w ogóle robi co innego. Często w takich kontynuacjach mam problem z bohaterami, bo zmieniają się w kluchy, a tutaj nadal jest drapieżnie, charakternie i ze smakiem.

„Jeżeli kiedykolwiek, chociaż w minimalnym stopniu ci na mnie zależało, to zostawisz mnie teraz.”

Autorka trzyma fason, bo wiemy często drugie części i kolejne są naciągane. A tu było wszystko przemyślane, krok po kroku analizowane i dopiero dozowane w odpowiednich dawkach dla czytelnika. To mi się szczególnie podobało. Nie było nagłych przemian, tylko twardzi, trzymający poziom bohaterowie.

Jest tutaj prawdziwa mafia i zasady, których nikt nie może złamać. Szczególnie mogę Wam powiedzieć, że koniec namieszał i to tak, że nie spodziewałam się tego. Miłe zaskoczenie, bo książka nie jest przewidywalna i Autorka nie skorzystała z utartych schematów, które stały się popularne, a po tylu książkach nudne.

Mówię Wam, że dla mnie osobiście Monika jest odkryciem roku. Pisze ze smakiem, pomysłem i w bardzo dobrym stylu, który nie nudzi, a w rzeczywistości pochłania niejednego czytelnika.

Monika oby tak dalej, trzymam kciuki za Twoją karierę, mam nadzieję że zawojujesz literackim światem! A książkę zarówno pierwszą część jak i drugą z całego serca Wam polecam i zalecam!