super cena
96,79 zł
Cena detaliczna: 151,97 zł
Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 89,39 zł
Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 89,39 zł
Wysyłka 24 godziny
jutro u Ciebie (20.11)
Gomora. Pieniądze, władza i strach w polskim Kościele to książka, która demaskuje patologie polskiego Kościoła i poszukuje ich źródeł.W Episkopacie i parafiach wciąż pojawiają się nowi duchowni - niestety nie ucina to szeregu wynaturzeń w strukturach polskiego Kościoła Katolickiego. Księża i biskupi, w tym również hierarchowie o wysokich pozycjach i ogromnych wpływach, dopuszczają się wielu przestępstw i czynów co najmniej wątpliwych moralnie, choć niesankcjonowanych prawnie. W mediach niejednokrotnie słyszy się o wykorzystywaniu seksualnym dzieci, malwersacjach finansowych, dyskryminacji kobiet, feudalnej organizacji struktur kościelnych, przekupstwie, rozwiązłości, nepotyzmie i hipokryzji w środowisku polskiego Kościoła. Pycha, chciwość, nieczystość... Choć religia katolicka nakazuje wystrzegać się siedmiu grzechów głównych, przykład dawany przez tych, którzy mają umacniać w niej wiernych, pokazuje całkowicie odmienne postawy.Autorzy książki Gomora. Pieniądze, władza i strach w polskim Kościele upatrują przyczyn takiego stanu rzeczy w niezdrowym, patologicznym u podstaw systemie. Swoją tezę opierają na osobistym doświadczeniu i ogromnej wiedzy na temat zakulisowych wydarzeń oraz wzajemnych relacji: Stanisław Obirek, teolog, a niegdyś jezuita, sam należał kiedyś do owego systemu. Artur Nowak, publicysta i adwokat ofiar czynów pedofilskich, odbył z kolei wiele godzin rozmów z ludźmi brutalnie skrzywdzonymi przez księży oraz z tymi, którzy stali wówczas po drugiej stronie.Obaj autorzy rozważają podjęty temat z ogromną przenikliwością, odważnie i bezkompromisowo, nie zasłaniając się niedomówieniami ani przemilczeniami. Nowak i Obirek przybliżają czytelnikom mechanizmy rządzące systemową patologią i zastanawiają się nad przyszłością całej instytucji. Czy polski Kościół katolicki jest w stanie oczyścić się od środka i zreformować swoje struktury tak, by nie dopuścić do kolejnych godnych potępienia czynów? Konkluzja jest równie szczera, co brutalna - autorzy nie widzą takiej możliwości.Tytuł książki może nasunąć czytelnikom skojarzenia z bestsellerem Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie autorstwa Frederica Martela. Nieprzypadkowo: publikacja Artura Nowaka i Stanisława Obirka w podobny sposób ilustruje mechanizmy wynaturzeń degradujących powagę i moralną legitymację Kościoła katolickiego.
Według autorów: Stanisława Obirka oraz Artura Nowaka, to właśnie cały kościelny system jest jednocześnie największą karą i więzieniem dla współczesnych, wierzących ludzi. Już wcześniej, w bestsellerowej Gomorze ich autorstwa, udowadniali, że system który działa wyłącznie na korzyść kościelnych hierarchów, karmi ich nawet wbrew ich potrzebom.Co jednak jest najgorsze w tym systemie? Fakt, że pokarmem są ludzie. Wierzący, chcący wierzyć, praktykować, czuć wspólnotę. Z jednej strony oni są największymi ofiarami wyzysku, z drugiej nieustannie są poddawani atakom wywołującym ogromne poczucie winy. To wyznawcy są kreowani na najgorsze ogniwo kościelnego łańcucha, grzeszni, winni, nieposłuszni...Autorzy udowadniają, że tytuły swoim książkom nadają zupełnie nieprzypadkowo. O ile Sodoma i Gomora to miasta zepsucia i moralnej degrengolady, Babilon to symbol zniewolenia. Sięgając po tę pozycję czytelnicy przekonają się, na czym polega to zniewolenie. Począwszy od opresji w Kanadzie, poprzez głęboko wdrożoną kulturę gwałtu w Irlandii, aż do Matki Teres bratającej się z przestępcami i uważającej, że cierpienie uświęca, więc nie należy go uśmierzać.Przedstawione tu wydarzenia przybiorą niestety formę kryminalnej historii Kościoła, który łupił i mordował ofiary, prześladował gejów. W ostatnim aspekcie najgorszy wyda się mocny głos kościoła odbierający gejom człowieczeństwo.Babilon pokazuje też kościół stojący po stronie panów, władców, polityków. Kościół uwikłany w wojny polityczne, kościół ogłupiały wizją synodu, przerażony myślą, że to właśnie wierni na równi z kapłanami mogliby decydować o jego kształcie. Będzie to również pokaz ogromnej nienawiści wobec kobiet. Wszystko, co wierni postrzegają jako wyraz postępu i rozwoju, zostaje ukazane przez hierarchów jako absolutne zagrożenie.Warto jednak podkreślić, na co także zwracają uwagę autorzy, że nie jest książka antykościelna ani antyreligijna. Podobnie jak u Frederica Martela w Sodomie, a wcześniej Obirka i Nowaka w Gomorze, piętnowane jest tu głównie zakłamanie kościelnych urzędników i ich przekonanie, że właśnie takie działania pomogą oczyścić kościół, pozwolą mu odzyskać wiarygodność, a następnie ją wręcz zwiększyć.To dla Chrześcijan jest największy cios i jeden z największych zarzutów. Kościół przestał być symbolem wspólnoty i pomocy. Jedyne, co aktualnie symbolizuje to ukrywanie własnych grzechów oraz absolutny brak autorefleksji. Działania na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat zapędziły Kościół w ślepą uliczkę, lecz jedynie jego hierarchowie i jego decydenci jako jedyni wciąż tego nie widzą...
Ile wspólnego z rzeczywistością mają tezy liderów Kościoła, że odejście od religii to odejście od polskiej tradycji, zaprzeczenie własnej tożsamości, uleganie obcym wpływom?Jak głębokie jest przekonanie, że ciągłe cierpienie i ślepe podążanie za naukami Kościoła katolickiego są zgodne z naszym duchem narodowym? Dlaczego prawa człowieka wciąż definiuje dla nas Kościół? Gdzie leży źródło podziału widocznego dziś w naszym społeczeństwie jak nigdy wcześniej?Artur Nowak i Stanisław Obirek, autorzy głośnych Babilonu czy Gomory, w swojej najnowszej książce rozprawiają się z narzuconą przez Kościół narracją, która urosła do rangi bezdyskusyjnych faktów. Dialogują z polską historią i współczesnością, by rozszerzyć perspektywę myślenia o tym, jakie miejsce zajmują religia i kler w debacie publicznej.Autorzy przywołują historyczne źródła świadczące o tym, że mit o zbawiennym wpływie Kościoła na Polskę został zbudowany na kłamstwach, zdradzie i aferach. Otwierają nas na dyskusję, która nikogo - inaczej niż to, co często możemy usłyszeć w przestrzeni publicznej - nie wyklucza.
