Jeśli w labiryncie było źle, to teraz jest tragicznie. Wręcz apokalipsa. Ale co tam trąby ogłaszające zagładę – lepiej porozmawiajmy o uczuciach! To chyba będzie dla naszego już 16-latka trudniejsze niż ostateczna bitwa. A sam Riordan naprawdę tu włożył mnóstwo serca, dodając różnorodne potwory i bronie. Dzięki temu cała walka, choć powtarzalna, nie nudzi. Powiem też, że zakończenie satysfakcjonuje elementami tragedii połączonymi ze zwycięstwem. Ale nic więcej nie dodam. Polecam każdemu fanowi fantastyki. Zwłaszcza tym zakochanym w literaturze pokroju Harrego Pottera. Tak jak w dziele Rowling mamy tu dość podobnych bohaterów. Jest rozgarnięta dziewczyna (Annabeth/Hermiona), zabawny gość (Grover/Ron) i nieco niespokojna, ale bardzo odważna postać (Harry/Percy). Główny antagonista (Kronos/Voldemort) stara się powrócić do swojej dawnej mocy. Choć wszystko na to wskazuje, większość ludzi całkowicie temu faktowi wydaje się zaprzeczać. Bohaterowie trenują w szkole, która dzieli uczniów według ich charakteru. Dyrektorzy placówek znają przepowiednię związaną z bohaterami książek, ale ukrywają prawdę przed nimi. Harry/Percy może rozmawiać z określonym zwierzęciem dzięki swoim specjalnym darom: pierwszy z wężami, drugi z końmi. A to nie koniec podobieństw, bo mamy potężną magię, bitwy na śmierć i życie oraz tajemnice nie z tego świata, by poznać siebie.