Opowiedz mi wszystko – Bestseller „New York Timesa”– powieść laureatki nagrody Pulitzera
Jesienne Maine. Lokalny adwokat Bob Burgess angażuje się w sprawę samotnika i odludka oskarżonego o zabicie matki. Zaprzyjaźnia się z cenioną pisarką Lucy Barton, która mieszka w domu nad morzem ze swoim byłym mężem Williamem. Lucy i Bob prowadzą długie rozmowy o życiu – o czym marzą, czego żałują, jak inaczej mogłoby się potoczyć.
Lucy poznaje też wieloletnią mieszkankę Crosby, Olive Kitteridge, obecnie lokatorkę osiedla dla seniorów położonego na skraju miasteczka. Spędzają razem popołudnia, dzieląc się opowieściami o zapomnianych bohaterach, ludziach o „nieodnotowanych życiach”.
Pełna empatii powieść Opowiedz mi wszystko przypomina, że to relacje z innymi pomagają nam utrzymać się na powierzchni. Jak mawia Lucy: „Miłość pojawia się w najrozmaitszych postaciach, ale zawsze jest miłością”.
– Zacznij od początku – zaproponowała.
Więc Bob opowiedział jej najpierw o wizycie Pam, a potem, i przy tym musiał przystanąć, o żonie Jima, Helen, która była umierająca, i dlatego Jim powiedział mu, żeby nie przyjeżdżał w grudniu do Nowego Jorku. Bob rozłożył ręce.
– Ale dlaczego, do wszystkich diabłów, po prostu nie powiedział mi prawdy?
– O Boże – szepnęła Lucy.
Popatrzył na nią, świadom oszołomienia malującego się na jego twarzy, po czym wznowili przechadzkę.
– Bob, tak mi przykro! Kochasz ją, prawda? Wiem, że tak. Boże, tak mi przykro. – I zaczęła zadawać liczne pytania na temat Jima, poczynając od ich dzieciństwa; wiele było tych pytań, a on odpowiedział na wszystkie. Dotarli do granitowej ławki i Bob wyciągnął papierosa.
– Mógłbym go nawet zjeść – stwierdził, spoglądając na papierosa, zanim go zapalił.
Środkiem rzeki płynęły małe kawałki kry. Stadko mew przycupnęło na kilku z nich, a później ptaki pofrunęły z powrotem w górę rzeki, przysiadły na innych fragmentach kry i znowu popłynęły z nurtem. Bob i Lucy obserwowali to w milczeniu. Po chwili Lucy przemówiła:
– Oto, co myślę. Twój brat, Jim, jest niezmiernie przerażonym człowiekiem. Zawsze był przestraszony. Zabił waszego ojca i pozwolił, żebyś przez całe życie brał winę na siebie. Pomyśl o lęku, z jakim żył Jim, odkąd skończył osiem lat. Pomyśl o tym!
