Ojciec zadżumionych

Znam tę książkę od szkoły średniej. A sięgnęłam po nią ponownie ze względu na panującą nie tylko w naszym kraju sytuację epidemiologiczną. Nikt chyba nie zaprzeczy, że media nagłaśniają najcięższe przypadki, manipulują danymi po to, żeby ludzie przestali myśleć i robili co tzw. eksperci każą. Dlatego kupiłam dla wielu znajomych tę właśnie książkę, żeby nabrali nadziei. Przecież dżuma w przeciwieństwie do koronawirusa była rzeczywiście bardzo groźną chorobą zwłaszcza w tamtych czasach i każdy zarażony praktycznie umierał. A przecież nie wymarła cała populacja. Warto zwrócić uwagę, że ówczesna kwarantanna była rzeczywistą izolacją i o wiele dłuższą niż teraz. Jeśli chodzi o szatę graficzną książki niestety nie podoba mi się okładka, o wiele ładniejsze były wcześniejsze wydania. Nie zgodzę się z notką z okładki tylnej. Warto zwrócić uwagę na wstęp. Nie mniej jednak jest to cenna pozycja nie tylko dlatego, że Słowacki pięknie pisał. Warto zastanowić się, jak wyglądałaby tamta sytuacja, gdyby były gazety, telewizja itd. Czy tamta ludność potrafiłaby tak sobie radzić? Poza tym tamtejsze społeczeństwa łączyły więzi rodzinne i przyjacielskie. Teraz media dążą do izolacji, nastawiania jednych przeciw drugim. Myślę, że tzw. współczesny człowiek mimo osiągnięć cywilizacyjnych nie dorównuje mądrości tamtych ludzi i chwała naszemu wieszczowi, że to opisał. Niestety wielu ludzi o tym poemacie nawet nie słyszało, a powinna być to lektura obowiązkowa końcowych klas szkół podstawowych. Nie zaszkodziłoby przypomnieć to lekarzom.