„Poczułem bezsilność, widząc, że umiera na moich oczach, a ludzie chodzą obojętnie w jedną i w drugą stronę. Przytuliłem go i kołysałem jak niemowlę, łzy zalewały moje policzki…” Jest rok 1939, Janusz Korczak i Stefania Wilczyńska prowadzą w Warszawie Dom Sierot. Agnieszka Ignaciuk jest wdową, ma synka, szukając schronienia trafia do sierocińca. Znajduje bezpieczne miejsce i pracę, zostaje opiekunką dzieci, poznaje Janusza Korczaka. Naziści przystępują do unicestwienia Żydów, w Warszawie powstaje getto. Wszyscy Żydzi muszą tam trafić. Korczak bardzo się stara, aby przeprowadzka z sierocińca do getta była jak najmniej bolesna dla jego podopiecznych. Jednak sytuacja jest tragiczna. Agnieszka na każdym kroku pomaga Korczakowi, zostaje jego prawą ręką, oboje starają się uratować jak najwięcej sierot. Niesamowita opowieść… Autor umiejętnie i z wyczuciem łączy fakty historyczne z fikcją literacką. Akcja powieści toczy się niespiesznie, fabuła niesie ogromne, skrajne emocje. Książka jest napisana w formie pamiętnika. Janusz Korczak rzeczywiście pisał pamiętnik, który udało się uratować, został opublikowany w 1958 roku. Pisarz przedstawia nam sylwetkę człowieka niezwykłego, o wielkim sercu, wspaniałego pedagoga, obrońcę praw dzieci, który zawsze był dla tych najmłodszych. Żyda. Człowieka o wielkim sercu, jego troska i miłość do dzieci jest wręcz namacalna. Z narażeniem życia robi wszystko, aby uratować jak najwięcej niewinnych istnień. Szuka jedzenia, lekarstw, ubrań, tak niewiele może, a robi tak dużo. Stwarza pozory normalności, broni swoich podopiecznych, towarzyszy im do samego końca, do obozu zagłady w Treblince… Do czego zdolny jest człowiek… Niemcy byli bezwzględni, krok po kroku realizowali swój iście szatański plan. Unicestwienie Żydów przybiera zatrważające rozmiary, mordują, głodzą, niszczą, plugawią, wywożą do obozów koncentracyjnych. Warunki życia w getcie były nieludzkie, ludzki los przesądzony. Siła i ludzka determinacja, by przetrwać, by przeżyć. Wyjątkowa powieść, która głęboko mnie poruszyła, przepełniona smutkiem, bólem, niemocą. Łzy popłynęły. Świadectwo odwagi i miłości skierowanej dla najmłodszych. Każdy powinien ją przeczytać. Zapada w serce, serdecznie polecam.

„Nauczyciel z getta” to piękna i bardzo bolesna powieść. Zbliżając się do końca nie mogłam przestać płakać. Wylałam morze łez. Mimo, że już znałam historię Janusza Korczaka to i tak za każdym razem jak ją wspominam mocno to przeżywam. Janusz Korczak to znakomity doktor i nauczyciel, który prowadzi sierociniec. Przygarnia wszystkie dzieci, które straciły swoich rodziców. Robi dla nich dosłownie wszystko, żeby czuły się jak w domu. Naraża własne życie po to, żeby miały co jeść. Janusz Korczak to piękny przykład heroizmu. Do ostatniej chwili walczył o ocalenie swoich wychowanków. Jest także symbolem męczeńskiej śmierci bezbronnych ofiar Holocaustu. W powieści „Nauczyciel z getta” znajdziecie postacie prawdziwe jak i fikcyjne. Autor w idealny sposób połączył wydarzenia prawdziwe z fikcyjnymi. Na końcu książki znajdziecie wyjaśnienie, która osoba była prawdziwa, a która fikcyjna. Jestem zachwycona tym, że mogłam przeczytać tak piękne i emocjonalne dzieło. II wojna światowa była dla wszystkich jej uczestników prawdziwym horrorem. Najgorzej miały dzieci, a zwłaszcza Żydowskie sierotki, o które nikt nie dbał. Janusz Korczak był ich Aniołem Stróżem. Stał na ich straży i robił wszystko, żeby chociaż na chwilę zapomniały o toczącej się wojnie. Chciał, żeby dzieci były dziećmi, a nie żeby w ekspresowym tempie musiały dorosnąć. Z tak cudownym nauczycielem, doktorem i pisarzem w jednej osobie między innymi współpracowała Irena Sendlerowa. Obydwoje pragnęli, żeby ocalić od zagłady jak największą liczbę dzieci. Czy im się to udało? Jaki los czekał podopiecznych Korczaka? Dla mnie Janusz Korczak jest bohaterem II wojny światowej. Mało osób zrobiłoby to co on zrobił. Mam nadzieję, że teraz patrzy na nas z Nieba i właśnie tam bawi się ze swoimi dziećmi. Każdemu z was polecam powieść Maria Escobara „Nauczyciel z getta”. Jeżeli do tej pory nie znacie historii Korczaka i jego wychowanków to tym bardziej zachęcam do przeczytania. Nie czekajcie tylko czytajcie. Najlepiej to dzieło czyta się w samotności – wtedy głębiej przeżywa się omawiany temat. Od razu przygotujcie sobie chusteczki, bo na 100% polecą wam łzy – chyba, że jesteście ludźmi bez uczuć – wtedy to spłynie po was jak po kaczce. Piękna okładka, nieśmiertelni bohaterowie, którzy do dziś żyją w naszej pamięci, ciężka, ale bardzo ważna fabuła – pokazująca okrucieństwo II wojny światowej – sprawiają, że nie można przejść wobec tej książki obojętnie. Poczytajcie jakim człowiekiem był Janusz Korczak. Po przeczytaniu zastanówcie się i odpowiedzcie sobie na pytanie: Czy postąpilibyście tak samo jak nasz główny bohater? Z czystym sercem polecam najnowsze dzieło Mario Escobara „Nauczyciel z getta”. Dziękuję autorowi, że postanowił poświęcić swój czas i napisał wyjątkowe dzieło o Januszu Korczaku. Dzięki niemu mamy możliwość poznania tego wyjątkowego człowieka.